به گزارش مشرق، روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» نوشت: مقامات آمریکایی که در جریان تمام مراحل عملیات هدف قرار دادن رهبر طالبان بودند، جزئیات تمام این مراحل را از ابتدا تا انتها اعلام کردند. طبق اعلام این مقامات، آژانس های جاسوسی آمریکا «ملا اختر منصور» رهبر طالبان را نشانه گیری کردند و دامی را که برای کشته شدنش گسترانده بودند.
وال استریت ژورنال اضافه کرد: منطقه ای که خودروی حامل رهبر طالبان هدف قرار گرفت، ناحیه ای است که به طور معمول هواپیماهای بدون سرنشین در آسمان آن پرواز نمی کنند. بر همین اساس، آژانس های جاسوسی آمریکا توانستند به کمک ارتباطات رهگیری شده و سایر انواع اطلاعات گردآوری شده در این زمینه، ماشینی را که رهبر طالبان سوار آن بود و مسیر سفر وی را شناسایی و رهگیری کنند، به محض آنکه ماشین حامل ملا اختر منصور یکم خرداد برابر با ۲۱ مه از مرز پاکستان عبور کرد، آن را هدف حمله قرار دهند.
این روزنامه آمریکایی اضافه کرد: ملا اختر منصور سوار بر یک ماشین سفید رنگ «تویوتا کرولا» وارد ایالت بلوچستان پاکستان شده بود و راهش را در این مسیر در پیش گرفته بود. دستگاه نظامی آمریکا پس از شناسایی این ماشین، وارد عمل شد و ادامه کار را بدست گرفت. نیروهای عملیاتی منتظر ماندند تا لحظه مقتضی فرا رسید و چندین فروند هواپیمای مسلح بدون سرنشین را به آسمان نوار مرزی افغانستان فرستادند تا خودروی حامل ملا منصور را دقیقا هدف گیری کنند و مطمئن شوند هیچ خودروی دیگری در مسیر قرار ندارد تا مبادا هدف گیری درست انجام نشود.
وال استریت ژورنال نوشت: اگر حمله درست و به موقع انجام نمی شد و خودروی منصور به شهر پرجمعیت «قتاده» می رسید، معلوم نبود چه فاجعه ای رخ می داد و در حمله هواپیماهای بدون سرنشین به هدف نشانه گیری شده، تعدادی انسان بی گناه کشته می شدند.
این روزنامه آمریکایی تاکید کرد: مقدمات عملیات حمله برای کشتن رهبر طالبان از ماهها قبل تدارک دیده شد. به گفته یک مقام بلندپایه آمریکایی، حمله طالبان به اداره محافظت از رجال برجسته سیاسی در ۱۹ آوریل در کابل که بیش از ۶۰ کشته برجای گذاشت، این واقعیت را برای آمریکا آشکار ساخت که ملا منصور رویه نظامی گری را در پیش گرفته است.
وال استریت ژورنال افزود: بر این اساس، تصمیم قاطع گرفته شد که منصور باید طعم عقوبت نیامدن به پای میز مذاکره را بچشد. آمریکا جاده ای را که ملا منصور برای رسیدن به «قتاده» آن را در پیش گرفته بود، خوب می شناخت. آژانس های اطلاعاتی آمریکا تمام مراحل مقدمات سفر منصور در هفته گذشته برای عبور از مرز و بازگشت به پاکستان را رصد کرده بودند.
وال استریت ژورنال نوشت: طبق اعلام مقامات آمریکایی، در منطقه هم دستگاه نظامی آمریکا و هم هواپیماهای بدون سرنشین «سیا» فعال هستند. هواپیماهای بدون سرنشین در افغانستان به ندرت در دو سوی مرز حرکت می کنند و عموما هواپیماهای بدون سرنشین «سیا» فقط برای انجام حمله به داخل پاکستان می روند. این نواحی مناطق قبیله ای نشین هستند که به صورت فدرالی اداره می شوند.
این روزنامه آمریکایی اضافه کرد: پاکستان هم با پاکسازی حریم هوایی خود، منطقه را برای هواپیماهای بدون سرنشین سیا آماده می کند اما جالب است که اسلام آباد در اعلام های علنی، مخالفت خود را با حملات هوایی آمریکا درون خاک پاکستان اعلام می کند. ایالت بلوچستان پاکستان از مدتها قبل خارج از محدوده هواپیماهای بدون سرنشین بوده است. آمریکایی ها بر این باورند که ملا منصور و سایر رهبران طالبان، در پاکستان بیشتر احساس امنیت می کردند.
این روزنامه اضافه کرد: هواپیماهای بدون سرنشین مستقر در افغانستان که هدایت و کنترل آنها را «فرماندهی مشترک عملیات های ویژه» آمریکا بر عهده دارد، نیز خود را آماده می کردند هر زمان، وقت مقتضی برای حمله به خودروی حامل منصور اعلام شود، وارد عمل شوند.
این رسانه آمریکایی ادامه داد: آمریکا می دانست که رادارهای پاکستان نفوذ سرزده این هواپیما به داخل خاک خود را ردیابی خواهند کرد. شاید پاکستان با ورود این هواپیماهای بدون سرنشین به حریم هوایی خود تصمیم گرفته است با جت های جنگنده خود این هواپیماها را رهگیری کند. بر همین اساس تنظیم وقت مسئله بسیار مهمی بود.
وال استریت ژورنال اضافه کرد: به هنگام اعلام شروع عملیات، هواپیماهای بدون سرنشین مدل (Reaper دروگر) بعد از بلند شدن از پایگاههایشان در افغانستان، از مرز پاکستان عبور کرد و وارد حریم هوایی این کشور شد و در ارتفاع پایین بر فراز امتداد کوههای مرزی افغانستان – پاکستان پرواز کرد تا از خلاء های ایجاد شده در پوشش راداری به نحو احسن بهره برداری کند.
این روزنامه نوشت: هنگام اجرای عملیات، «مرکز فرماندهی نظامی» آمریکا که عملیات را از دور هدایت می کرد و بر آن نظارت داشت مختصراً وقفه ای در عملیات ایجاد کرد چون ماشین در مسیر جاده کنار زد و مقابل یک ساختمان ناشناس ایستاد و توقف کرد. هنوز هم معلوم نیست علت این توقف چه بوده است.
رسانه آمریکایی ادامه داد: هدایت کنندگان عملیات منتظر ماندند تا خودرو دوباره به راه بیافتد و مسیر خود را در جاده در پیش گرفت. هنگامی که خودرو فاصله اش از سایر خوروها و سایر ساختمان ها زیاد شد، آنگاه فرمان حمله صادر شد و دو فروند موشک «هلفایر» (Hellfire) به خودروی حامل ملا منصور اصابت کرد. آنگاه هواپیماهای بدون سرنشین بالای خودروی هدف گیری شده به حال پرواز، متوقف ماندند تا اطمینان حاصل شود هیچ کس درون خودرو زنده نمانده است. این هواپیماها سپس به افغانستان بازگشتند.
وال استریت ژورنال افزود: آژانس های دولتی آمریکا که درگیر این عملیات بودند، تصمیم گرفتند هر زمان وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) جزئیات گزارش کامل آن را تکمیل کرد، آن را به اطلاع عموم برسانند. این آژانس ها همچنین از همه مسئولان کشور خواستند مکان دقیق حمله را اعلام نکنند و فقط به طور سربسته به آن اشاره کنند و به پنتاگون هم دستورالعمل صادر شد که اعلام کند حمله در طول نوار مرزی افغانستان با پاکستان انجام شده است. اما مسئولان آمریکایی بزودی فاش کردند که محل وقوع حمله داخل خاک پاکستان بوده است.
وال استریت ژورنال در ادامه تشریح کرد: این عملیات کمین که به کشته شدن ملا منصور انجامید، لحظه ای مهم و حیاتی را در سیاست های دولت «باراک اوباما» در خصوص افغانستان مشخص می کند. دولت اوباما در حال ارزیابی این موضوع است که آیا گفت و گوهای صلح افغانستان را به پیش ببرد یا نه و اینکه آیا یک درگیری نظامی لازم هست یا نه؟
این روزنامه آمریکایی تصریح کرد: این عملیات حامل پیام به پاکستان هم هست بر این مبنا که آمریکا چنانچه لازم بداند بدون آنکه از پیش اخطار دهد، می تواند داخل خاک پاکستان هم دست به عملیات بزند. در ارتباط با این حادثه، «چودری نثار علی خان» وزیر کشور پاکستان هشدار داد که این حمله پیامدهای جدی در روابط اسلام آباد با آمریکا خواهد داشت. وی گفت که این حمله نقض کامل منشور سازمان ملل و قوانین بین الملل است.
روزنامه وال استریت ژورنال افزود: در مجموع، از ماهها قبل در دولت اوباما اختلاف نظرهایی بر سر اینکه آیا پاکستان قادر خواهد بود یا اصلا مشتاق هست که منصور را به پای میز مذاکره بیاورد یا نه؛ وجود داشت. آمریکا معتقد بود که پاکستان در ماه فوریه سعی کرد «ملا منصور» را متقاعد کند، نمایندگانی را برای دیدار با دولت افغانستان اعزام کند، اما موفق نشد.
این رسانه آمریکایی ادامه داد: آژانس های اطلاعاتی آمریکا اطلاعاتی دریافت کردند که به آنها اجازه می داد هرگونه تحرک منصور را ردیابی کنند. از جمله این اطلاعات جزئیاتی راجع به وسائل ارتباطاتی طالبان بود. با اطلاعات بدست آمده، تصمیم گیرندگان سیاسی در آمریکا یک انتخاب بیشتر پیش رو نداشتند: اگر ملا منصور در پاکستان مستقر شود آیا آمریکا باید او را در خاک پاکستان هدف قرار دهد و چه موقع این کار را انجام دهد؟
وال استریت ژورنال در پایان نوشت: هر چقدر کشتن منصور راحت بود، برعکس عملیات کشته شدن «ملا عمر» رهبر اسبق طالبان کار دشواری بود. سازمان سیا سالها بیهوده تلاش کرد به هر نحو ممکن فرصتی مغتنم بیابد و ملا عمر را که در پاکستان گوشه عزلت گزیده بود، بکشد.
وال استریت ژورنال اضافه کرد: منطقه ای که خودروی حامل رهبر طالبان هدف قرار گرفت، ناحیه ای است که به طور معمول هواپیماهای بدون سرنشین در آسمان آن پرواز نمی کنند. بر همین اساس، آژانس های جاسوسی آمریکا توانستند به کمک ارتباطات رهگیری شده و سایر انواع اطلاعات گردآوری شده در این زمینه، ماشینی را که رهبر طالبان سوار آن بود و مسیر سفر وی را شناسایی و رهگیری کنند، به محض آنکه ماشین حامل ملا اختر منصور یکم خرداد برابر با ۲۱ مه از مرز پاکستان عبور کرد، آن را هدف حمله قرار دهند.
این روزنامه آمریکایی اضافه کرد: ملا اختر منصور سوار بر یک ماشین سفید رنگ «تویوتا کرولا» وارد ایالت بلوچستان پاکستان شده بود و راهش را در این مسیر در پیش گرفته بود. دستگاه نظامی آمریکا پس از شناسایی این ماشین، وارد عمل شد و ادامه کار را بدست گرفت. نیروهای عملیاتی منتظر ماندند تا لحظه مقتضی فرا رسید و چندین فروند هواپیمای مسلح بدون سرنشین را به آسمان نوار مرزی افغانستان فرستادند تا خودروی حامل ملا منصور را دقیقا هدف گیری کنند و مطمئن شوند هیچ خودروی دیگری در مسیر قرار ندارد تا مبادا هدف گیری درست انجام نشود.
وال استریت ژورنال نوشت: اگر حمله درست و به موقع انجام نمی شد و خودروی منصور به شهر پرجمعیت «قتاده» می رسید، معلوم نبود چه فاجعه ای رخ می داد و در حمله هواپیماهای بدون سرنشین به هدف نشانه گیری شده، تعدادی انسان بی گناه کشته می شدند.
این روزنامه آمریکایی تاکید کرد: مقدمات عملیات حمله برای کشتن رهبر طالبان از ماهها قبل تدارک دیده شد. به گفته یک مقام بلندپایه آمریکایی، حمله طالبان به اداره محافظت از رجال برجسته سیاسی در ۱۹ آوریل در کابل که بیش از ۶۰ کشته برجای گذاشت، این واقعیت را برای آمریکا آشکار ساخت که ملا منصور رویه نظامی گری را در پیش گرفته است.
وال استریت ژورنال افزود: بر این اساس، تصمیم قاطع گرفته شد که منصور باید طعم عقوبت نیامدن به پای میز مذاکره را بچشد. آمریکا جاده ای را که ملا منصور برای رسیدن به «قتاده» آن را در پیش گرفته بود، خوب می شناخت. آژانس های اطلاعاتی آمریکا تمام مراحل مقدمات سفر منصور در هفته گذشته برای عبور از مرز و بازگشت به پاکستان را رصد کرده بودند.
وال استریت ژورنال نوشت: طبق اعلام مقامات آمریکایی، در منطقه هم دستگاه نظامی آمریکا و هم هواپیماهای بدون سرنشین «سیا» فعال هستند. هواپیماهای بدون سرنشین در افغانستان به ندرت در دو سوی مرز حرکت می کنند و عموما هواپیماهای بدون سرنشین «سیا» فقط برای انجام حمله به داخل پاکستان می روند. این نواحی مناطق قبیله ای نشین هستند که به صورت فدرالی اداره می شوند.
این روزنامه آمریکایی اضافه کرد: پاکستان هم با پاکسازی حریم هوایی خود، منطقه را برای هواپیماهای بدون سرنشین سیا آماده می کند اما جالب است که اسلام آباد در اعلام های علنی، مخالفت خود را با حملات هوایی آمریکا درون خاک پاکستان اعلام می کند. ایالت بلوچستان پاکستان از مدتها قبل خارج از محدوده هواپیماهای بدون سرنشین بوده است. آمریکایی ها بر این باورند که ملا منصور و سایر رهبران طالبان، در پاکستان بیشتر احساس امنیت می کردند.
این روزنامه اضافه کرد: هواپیماهای بدون سرنشین مستقر در افغانستان که هدایت و کنترل آنها را «فرماندهی مشترک عملیات های ویژه» آمریکا بر عهده دارد، نیز خود را آماده می کردند هر زمان، وقت مقتضی برای حمله به خودروی حامل منصور اعلام شود، وارد عمل شوند.
این رسانه آمریکایی ادامه داد: آمریکا می دانست که رادارهای پاکستان نفوذ سرزده این هواپیما به داخل خاک خود را ردیابی خواهند کرد. شاید پاکستان با ورود این هواپیماهای بدون سرنشین به حریم هوایی خود تصمیم گرفته است با جت های جنگنده خود این هواپیماها را رهگیری کند. بر همین اساس تنظیم وقت مسئله بسیار مهمی بود.
وال استریت ژورنال اضافه کرد: به هنگام اعلام شروع عملیات، هواپیماهای بدون سرنشین مدل (Reaper دروگر) بعد از بلند شدن از پایگاههایشان در افغانستان، از مرز پاکستان عبور کرد و وارد حریم هوایی این کشور شد و در ارتفاع پایین بر فراز امتداد کوههای مرزی افغانستان – پاکستان پرواز کرد تا از خلاء های ایجاد شده در پوشش راداری به نحو احسن بهره برداری کند.
این روزنامه نوشت: هنگام اجرای عملیات، «مرکز فرماندهی نظامی» آمریکا که عملیات را از دور هدایت می کرد و بر آن نظارت داشت مختصراً وقفه ای در عملیات ایجاد کرد چون ماشین در مسیر جاده کنار زد و مقابل یک ساختمان ناشناس ایستاد و توقف کرد. هنوز هم معلوم نیست علت این توقف چه بوده است.
رسانه آمریکایی ادامه داد: هدایت کنندگان عملیات منتظر ماندند تا خودرو دوباره به راه بیافتد و مسیر خود را در جاده در پیش گرفت. هنگامی که خودرو فاصله اش از سایر خوروها و سایر ساختمان ها زیاد شد، آنگاه فرمان حمله صادر شد و دو فروند موشک «هلفایر» (Hellfire) به خودروی حامل ملا منصور اصابت کرد. آنگاه هواپیماهای بدون سرنشین بالای خودروی هدف گیری شده به حال پرواز، متوقف ماندند تا اطمینان حاصل شود هیچ کس درون خودرو زنده نمانده است. این هواپیماها سپس به افغانستان بازگشتند.
وال استریت ژورنال افزود: آژانس های دولتی آمریکا که درگیر این عملیات بودند، تصمیم گرفتند هر زمان وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) جزئیات گزارش کامل آن را تکمیل کرد، آن را به اطلاع عموم برسانند. این آژانس ها همچنین از همه مسئولان کشور خواستند مکان دقیق حمله را اعلام نکنند و فقط به طور سربسته به آن اشاره کنند و به پنتاگون هم دستورالعمل صادر شد که اعلام کند حمله در طول نوار مرزی افغانستان با پاکستان انجام شده است. اما مسئولان آمریکایی بزودی فاش کردند که محل وقوع حمله داخل خاک پاکستان بوده است.
وال استریت ژورنال در ادامه تشریح کرد: این عملیات کمین که به کشته شدن ملا منصور انجامید، لحظه ای مهم و حیاتی را در سیاست های دولت «باراک اوباما» در خصوص افغانستان مشخص می کند. دولت اوباما در حال ارزیابی این موضوع است که آیا گفت و گوهای صلح افغانستان را به پیش ببرد یا نه و اینکه آیا یک درگیری نظامی لازم هست یا نه؟
این روزنامه آمریکایی تصریح کرد: این عملیات حامل پیام به پاکستان هم هست بر این مبنا که آمریکا چنانچه لازم بداند بدون آنکه از پیش اخطار دهد، می تواند داخل خاک پاکستان هم دست به عملیات بزند. در ارتباط با این حادثه، «چودری نثار علی خان» وزیر کشور پاکستان هشدار داد که این حمله پیامدهای جدی در روابط اسلام آباد با آمریکا خواهد داشت. وی گفت که این حمله نقض کامل منشور سازمان ملل و قوانین بین الملل است.
روزنامه وال استریت ژورنال افزود: در مجموع، از ماهها قبل در دولت اوباما اختلاف نظرهایی بر سر اینکه آیا پاکستان قادر خواهد بود یا اصلا مشتاق هست که منصور را به پای میز مذاکره بیاورد یا نه؛ وجود داشت. آمریکا معتقد بود که پاکستان در ماه فوریه سعی کرد «ملا منصور» را متقاعد کند، نمایندگانی را برای دیدار با دولت افغانستان اعزام کند، اما موفق نشد.
این رسانه آمریکایی ادامه داد: آژانس های اطلاعاتی آمریکا اطلاعاتی دریافت کردند که به آنها اجازه می داد هرگونه تحرک منصور را ردیابی کنند. از جمله این اطلاعات جزئیاتی راجع به وسائل ارتباطاتی طالبان بود. با اطلاعات بدست آمده، تصمیم گیرندگان سیاسی در آمریکا یک انتخاب بیشتر پیش رو نداشتند: اگر ملا منصور در پاکستان مستقر شود آیا آمریکا باید او را در خاک پاکستان هدف قرار دهد و چه موقع این کار را انجام دهد؟
وال استریت ژورنال در پایان نوشت: هر چقدر کشتن منصور راحت بود، برعکس عملیات کشته شدن «ملا عمر» رهبر اسبق طالبان کار دشواری بود. سازمان سیا سالها بیهوده تلاش کرد به هر نحو ممکن فرصتی مغتنم بیابد و ملا عمر را که در پاکستان گوشه عزلت گزیده بود، بکشد.