گروه سیاسی مشرق - شکست اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست موقت مجلس شورای اسلامی که وزن واقعی آنان را نمایان ساخت بسیاری از فعالان سیاسی در این جریان سیاسی را عصبانی کرده و سیل انتقادات به سمت تصمیم‌گیران روانه شد که چرا زمینه رقابت را رقم زده‌اند تا شاهد شکست اصلاح‌طلبان باشند. شهردار جنجالی تهران در دوران‌های کارگزاران و اصلاحات یکی از این افراد معترض شکست است.
غلامحسين كرباسچي با تاكيد بر اينكه قرار نبود رياست مجلس براي اصلاح‌طلبان باشد مي‌گويد كه نبايد اعضاي فراكسيون الزاما به طور يكپارچه راي و نظر خود را ارايه كنند. وي البته گلايه‌هايي نيز از تصميمات اصلاح‌طلبان دارد و با تاكيد بر اينكه در اردوگاه اصلاح‌طلبان، دوستان با وزن‌كشي اشتباه بزرگي را رقم زدند، آرزو مي‌كند كه اي كاش به جاي فراكسيون اميد نام فراكسيون حاميان دولت انتخاب مي‌شد.
در ادامه بخش‌هایی از گفتگوی وی با روزنامه اعتماد را می‌خوانید:
* قراري بر اين مبنا شكل نگرفت كه رياست مجلس نيز از آن اصلاح‌طلبان شود. چرا كه اين مساله داخلي مجلس و تحت تاثير عوامل متعددي است.
* نگاه اصلاح‌طلبان به مجلس دهم، نگاه حداقلي بود. اينكه چگونه موضوع رياست به سرمان زد واقعا جاي تعجب دارد.
* اين امر (آمارهایی که اصلاح‌طلبان از نمایندگان خود در مجلس می‌دادند) به اشتباه به باور برخي از اصلاح‌طلبان نشست. اعضاي منتخب ليست اميد كه متجاوز از صد و شصت نفرند الزاما عضو فراكسيون اميد نيستند اعضاي فراكسيون هم الزاما در صحن علني و رأي مخفي يكپارچه نيستند.
* (سئوال:چگونه نمايندگاني كه در فهرست اميد جاي گرفته‌اند، آراي خود را در سبد يك اصولگرا ريخته‌اند؟) براي پاسخ به اين سوال بايد به صورت شفاف توضيح داد كه آنچه تعيين‌كننده تعداد آراي رييس مجلس و همچنين نواب و ساير اعضاي هيات رييسه است، يك انگيزه نيست. خيلي از آرا، سياسي و فراكسيوني است اما مسائل ديگري مثل بحث‌هاي قوميتي و انگيزه‌هاي مديريتي و تجربه‌ها و... نيز موثر است. ازطرفي توجه كنيم كه همه افراد ليست اميد كه مورد حمايت چهره‌هاي مطرح اصلاح‌طلبان هستند در فراكسيون اميد حضور ندارند. در فهرست اميد تعداد زيادي نيروهاي معتدل اصولگرا جاي گرفته بودند كه ازجمله خود آقاي لاريجاني بود. نبايد به اشتباه پس از پيروزي، همه را به عنوان اعضاي فراكسيون اميد تصوركرد. اگر اسم اين فراكسيون به عنوان حاميان دولت مطرح مي‌شد و به طور معقول و منطقي بر سر رياست مذاكره صورت مي‌گرفت، هرچند باز هم احتمال رياست علي لاريجاني بيشتر بود اما در نايب‌رييسي و انتخاب اعضاي هيات‌رييسه مي‌توانستيم امتيازهاي بيشتري به دست آوريم.
* برخي معتدلان ليست اميد از سايه اصلاح‌طلبان خارج شدند و زير سايه مجموعه نيروهاي ديگر قرار گرفتند، در اردوگاه اصلاحات دوستان ما با وزن‌كشي اشتباه بزرگي را رقم زدند. بايد در اين ميان كسي به عنوان كانديداي رياست مطرح مي‌شد كه يا با شخصيت كاريزماتيك خود بتواند نيروهاي مختلف را به دور خود جمع كند يا ازعوامل و عناوين كم‌هزينه‌تري براي راي‌آوري استفاده مي‌كرد.
* (سئوال: چرا معتقديد كه مطرح شدن نام محمدرضا عارف براي رياست مجلس، اشتباه بود؟) جواب اين سوال را مي‌توان از آراي پزشكيان دريافت. واقعا چگونه پزشكيان براي نايب‌رييسي ١٥٣ راي را از آن خود كرد؟ اين امر تنها به دليل شخصيت او تحقق يافت. راه دوري نرويم. سخنراني‌هاي طي چهار سال گذشته مسعود پزشكيان كه زير فشار تندروها و نگاه‌هاي خصمانه افراطيون انجام مي‌شد را اگر مقابل هر مستقلي قرار دهيم، تاييد خواهد كرد كه تا چه حدي در مسير اهداف و آرمان‌هاي اصلاحات حركت مي‌كرد. بنابراين مي‌توان گفت كه براي تصدي پست رياست بايد به جاذبه‌هاي شخصيتي افراد هم نگاه مي‌شد. اي كاش فراكسيون اميد با نام فراكسيون حاميان دولت شكل مي‌گرفت. تصميمي كه يقينا معادلات ديگري را براي ديروز مجلس رقم مي‌زد.