یزدانی در گفت و گو با مشرق، درباره خودش و برنامه هایش در المپییک حرف زد و گفت که در فینال برابر کشتی گیر روس چه شد که توانست اسیر حیله گری حریفش نشود. متن کامل این گفت و گو در ادامه می آید:
*از چه سنی کشتی را آغاز کردی؟
از 12 سالگی. البته در 11 سالگی و در روستای خودمان کشتی را زیر نظر امید اسماعیل پور استارت زدم ولی بعد از یک سال زیر نظر همت مسلمی تمرینات اصلی تر را دنبال کردم و در همه این سالها فقط با این مربی همراه بودم.
*کشتی ورزش سنگینی است. از این رشته خسته نشدی؟
اوایل که به سراغ کشتی رفته بودم کمی باعث دلزدگی ام شد و خواستم از این رشته بیرون بیایم ولی بعد از شش ماه که کشتی را آغاز کرده بودم در اولین مسابقات قهرمان شدم و ترغیب شدم تا کشتی را ادامه بدهم. از آن به بعد هم همیشه مقام آوردم تا الان.
*چه شد که به این رشته علاقمند شدی؟
رضا یزدانی که فامیل خودمان بود و در کل در منطقه ما کشتی و فوتبال خیلی بین جوان ها طرفدار دارد و من هم از این قاعده مستثنی نبودم. وقتی می دیدم که با قهرمانان این رشته چطور با احترام برخورد می شود و خودشان چطور بین مردم رفتار پهلوانانه داشتند خوشم می آمد و دوست داشتم من هم مانند آنها باش، به مسابقات بروم و مدال بگیرم.
*از چه زمانی سبک کشتی ات را تهاجمی کردی؟
زمانی که از جوانان به بزرگسالان آمدم دیدیم که کشتی دفاعی بیشتر از اینکه به خودم کمک کند به حریفم این اجازه را می دهد که روی من فن بزند و به این دلیل ترجیح دادم که تهاجمی کشتی بگیرم تا فرصت فکر کردن را از حریفم بگیرم. وقتی تهاجمی کشتی می گیرید کشتی از دست حریف تان خارج می شود.
*مربیانت هم به این قاعده اعتقاد داشتند؟
البته که داشتند. هم همت مسلمی و هم در اردوهای تیم ملی رسول خادم به زیرگیری اهمیت زیادی می دادند و به این نکته تأکید داشتند که باید زیرگیری کرد و به حریف حمله برد. اینقدر در اردو این کار را کردم که برایم عادت شده است و طور دیگری نمی توانم کار کنم.
*انتظار داشتی در فینال در ثانیه های پایانی نتیجه را تغییر بدهی؟
خیلی تلاش کردم تا در فینال بهترین کشتی ام را بگیرم. البته گدویف در فینال 30 ثانیه کشتی می گرفت و یک دقیقه و نیم استراحت می کرد. داوران خیلی به او کمک کردند تا بتواند برنده شود ولی لطف خدا شامل حال من شد تا بتوانم این دیدار را برنده شوم.
*اعصابت را به هم ریخته بود؟
خیلی!
*چطور از نظر عصبی در فینال به هم نریختی؟
به خاطر توصیه های خوب رسول خادم بود که دائم به من می گفت اصلا ناراحت نشوم صبر کنم. او می گفت خونسرد باشم و من هم به حرف سرمربی ام گوش می کردم.
*رسول از نظر فنی به تو چه گفت؟
گفت که نباید در اختیارش باشی. گدویف زیرگیر خوبی بود و می گفت که نباید نزدیکش باشم.
*اگر کشتی توقف نمی کرد می توانستی او را راحت ببری؟
فکر می کنم با توجه به توان بدنی اش و ضعفی که داشت راحت تر این کار را می کردم.
*می گویند چون از سرش خون می آمده و تو با سر او کاری نداشتی، اتحادیه جهانی کشتی به تو لقب تختی واقعی ایران را داده است. این لقب را دوست داری؟
من تختی نیستم. هیچ کس آقا تختی نمی شود. او یک قهرمان بوده و من هم حسن یزدانی هستم. اهل لقب و این مسایل هم نیستم و دوست هم ندارم کسی به من لقب بدهد.
بله! آن را شستم و الان پاک پاک است.
*دوبنده ات را نگه می داری یا اگر کسی از تو خواست آن را می دهی؟
خیر! دوبنده ام را تا آخر عمر نگه می دارم. خیلی برایم عزیز است.
*قبل از فینال هم دو کشتی سنگین داشتی؟
بله، کشتی گیر قزاقستانی لوپز کوبایی را شکست داده بود یک کشتی گیر عنوان دار جهانی بود که خوشبختانه توانستم با نتیجه خوبی او را شکست بدهم و کشتی گیر ترکیه ای هم یک حریف قدرتمندی بود که موفق شدم او را هم 7 به 3 شکست بدهم.
*از عملکرد خودت راضی بودی؟
تا قبل از فینال بله راضی بودم ولی در فینال که کار طولانی شد نتوانستم کشتی دلچسبی بگیرم. اینکه کار به ثانیه های آخر رسید کمی باعث شد تا حساس شود.
*چطور می خواهی الگوی جوانان باشی؟
کار خاصی لازم نیست انجام بدهم. همین که سرم به زندگی ام باشد و آنها مرا ببینند که جز کشتی به چیز دیگری مشغول نیستم بهترین روش برای الگو بودن است. احترام گذاشتن به بزرگتر و البته پدر، مادر و استاد از همه چیز بهتر است. اینکه دیگران را از خودم راضی نگه دارم کافی است.
*در باشگاه با جوانترها کار می کنی؟
من در باشگاه جویبار کنار رده های پایه هستم و هر زمان لازم باشد به آنها سر می زنم.
*نمی ترسی که از بین همان جوانان و نوجوانان کسی بهتر از خودت بالا بیاید و شکستت بدهد؟
هرگز! این طبیعت ورزش است که همواره نیروهای بهتر در حال رشد کردن هستند و هرچه الگوها بهتر باشند نیروهای بعدی هم قدرتمندتر بالا می‌آیند و رشد می کنند.
*****************************************
پدر قهرمان المپیک: حسن از لقب بیزار است/آقای وزیر این جوایز برای قهرمان المپیک کافی نیست
علی اعظم یزدانی پدر حسن یزدانی نیز در گفت و گو با مشرق، درباره پسرش که مدال طلای المپیک ریو را کسب کرد اظهار داشت: حسن یک بچه روستایی است که دوران کودکی سختی را سپری کرده و با مشقت توانسته به این مرحله ای که الان در آن است برسد. من و همسرم هردو کشاورز هستیم و وقتی حسن و برادر کوچکش خیلی کوچک بودند برای اینکه به کار زمین برسیم آنها را تنها در خانه می گذاشتیم و سر زمین می رفتیم.
وی ادامه داد: فاصله سنی دو پسر آخرمان یک و نیم سال بود و روزی بعد از بازگشت به خانه دیدیم که حسن برادر کوچکترش را زمین انداخته است و از فردای آن روز برای اینکه دوباره این کار را نکند مادرش او را با یک چادر نماز به بلوک بست. بعد از چند روز دیدیم که او بلوک را با خودش کشیده و به سمت دیگری برده است و بلوک را به دوتا افزایش دادیم. حسن ماشاالله از کودکی پرزور و پرتلاش بود.
پدر قهرمان المپیک گفت: ما در روستای "لپوصحرا در بخش گیلخواران" زندگی می کنیم. در سن 11 سالگی او را به تنها سالن کشتی روستا بردم و بعد از یک سال او را به جویبار آوردم تا زیر نظر همت مسلمی کار کند. از همان ابتدا نشان داد که کشتی را دوست دارد و من هم از هیچ کوششی برای موفقیتش دریغ نکردم.
یزدانی در ارتباط با خصوصیات اخلاقی حسن گفت: پسری بسیار مؤدب، متعصب به خانواده و اهل نماز و با ایمان است. از اینکه کسی به او لقب بدهد خوشش نمی آید و کلا دنبال این مسایل نیست. می گوید اسم من حسن است و این را بهترین اسم و لقب برای خودش می داند. سربه‌زیر است و حتی وقتی برای مهمانی جایی می رویم اکثرا با ما نمی آید و دوست دارد بیشتر در خلوت خودش باشد. البته از وقتی قهرمانی هایی را در آسیا و جهان کسب کرده این شرایط را بیشتر هم رعایت می کند.
وی در این باره که جایزه 300 سکه طلا برای قهرمان المپیک کافیست یا نه به مشرق گفت: الان در جویبار یک خانه 50 متری قیمتش بیشتر از 300 سکه است. از مسئولان وزارت ورزش انتظار داریم یک دهم توجهی که به فوتبالیست ها می کنند را به کشتی گیران هم بکنند. اگر هر 6 کشتی گیر ایران طلا می گرفتند و هر کدام هم 300 سکه نصیب شان می شد باز هم به اندازه یک فوتبالیست دستمزد نصیب شان نمی شد. این کشتی است که در المپیک باعث بالا رفتن پرچم ایران شد یا فوتبال؟ نمی گویم به فوتبالیست ها پول ندهند یا توجه نکنند نه! اما به دیگر رشته ها هم توجه داشته باشند.
**********************************************
مربی یزدانی: اتحادیه جهانی کشتی به او لقب تختی واقعی داد/وقتی گریه کرد گفتم قهرمان المپیک می شود
همت مسلمی مربی شخصی و اولیه یزدانی نیز در گفت و گو با مشرق اظهار داشت: او زمانی که 11 سال بیشتر نداشت توسط پدرش به باشگاه جویبار آورده شد و کارش را شروع کرد. تا همین الان هم با خودم کار می کند و همه فنون کشتی را به بهترین شکل ممکن بلد است و می تواند اجرا کند. زمانی که به باشگاه من آمد 41 کیلو بیشتر وزن نداشت و خوشحالم که حالا بعد از 16 سال اولین طلا را برای کشتی آزاد ایران در المپیک کسب کرد و بعد از سالیان سال برای مازندران طلا گرفت.
وی در ارتباط با اینکه چه زمانی متوجه استعداد این کشتی گیر شد بیان داشت: من عادت دارم که بعد از هر تمرین بین کشتی گیران مسابقه درون باشگاهایی برگزار می کنم. همیشه او برنده می شد و کسی حریفش نبود ولی یک بار در یک کشتی شکست خورد و بعد از پایان کشتی نشست و به شدت گریست. فکر کنم 15 یا 16 سال بیشتر نداشت. همان روز به همه از جمله پدر و مادرش گفتم که این پسر قهرمان المپیک می شود و این هم شد.
مربی قهرمان المپیک ریو در دسته 74 کیلو درباره ویژگی این کشتی گیر گفت: حسن جنگنده است و از کشتی گرفتن لذت می برد. دنبال پست و مقام نیست و کشتی را برای خودش دوست دارد. طوری کشتی می گیرد که مردم از دیدن کشتی اش حتی اگر ببازد لذت ببرند. اعتماد به نفس بالایی در کشتی دارد و همین باعث شده که به یک فوق ستاره تبدیل شود.
مسلمی در این باره که شگرد حسن یزدانی چیست پاسخ داد: شگرد خاصی ندارد. او هر فنی لازم باشد آن را به بهترین نحو انجام می دهد. یک زیرگیر تمام عیار است و در خاک هیچ کشتی گیری حتی 84 کیلو نمی تواند یک امتیاز از او بگیرد.
وی درباره مراقبت های خودش از حسن قبل از اعزام به المپیک توضیح داد: البته من در اردوی تیم ملی نبودم ولی به همراه پدرش هر هفته یکی دو روز به اردو می رفتیم و به او سر می زدیم. البته رسول خادم خودش بالای سر حسن بود و نکات لازم را به او می گفت ولی من هم از نظر روحی روانی برخی نکاتی که در این 9 سال می دانستم باید به او بگویم را به او می گفتم. البته مجید ترکان هم رابط بین من و رسول خادم بود و خلاصه این قهرمانی متعلق به همه مردم ایران است نه من و رسول خادم و یا هر کسی که در این راه اندک تلاشی کرده است.
مسلمی در پایان گفت: او مردانه کشتی می گیرد و با اینکه می دید سر گدویف خونریزی دارد اصلا با سر این کشتی گیر روس کاری نداشت و به این خاطر وقتی کشتی اش تمام شد اتحادیه جهانی کشتی به او لقب تختی واقعی کشتی ایران را داد. امیدوارم که هر چه زودتر به اردوی تیم ملی دعوت شود تا در کنار کشتی باشد. حیف است این کشتی گیر رها شود. حسن می تواند باز هم برای این مملکت افتخار آفرینی کند و مدال طلای جهان و المپیک بیاورد.