به گزارش مشرق، ماریک فرفورت، قهرمان 37 ساله رقابت‌ با ویلچر در ماده T52 100m به گفته پزشک معتمدش و با توجه به دردهای شدید ناشی از بیماری دژنراتیو مفصلی فرصت زیادی برای حیات ندارد و ریو 2016 به احتمال زیاد آخرین میدان ورزشی جهانی است که او تجربه خواهد کرد.

فرفورت اما کوهی از امید است و این روزها در هتل محل اقامت خود در دهکده پارالمپیک ریو 2016 تحت تدابیر شدید پزشکی برای فتح یک مدال دیگر در زندگی خود تلاش می کند.

او قبل از روی آوردن به دوومیدانی، در رشته ورزش‌های سه گانه مخصوص معلولین شرکت داشت و در 2012 لندن در ماده T52 200M به مدال نقره پارالمپیک رسید. وی مدال طلا در مساقات را در بخش T52 100M نیز از آن خود کرد.

 

در مسابقات قهرمانی جهان مخصوص ورزشکاران پارالمپیک در دوحه، او قهرمان جهان شد و رکورد دنیا و اروپا را جابجا کرد. همچنین در سال 2015 جایزه مخصوص روزنامه نگاران فنلاندی را تصاحب کرد. تمام جوایز نقدی خود را به دو بیمارستان بزرگ مخصوص نگهداری کودکان مبتلا به سرطان و کودکان معلول بخشید و پس از درخواست جهانی در وب سایت خود، مبلغ 4 میلیون یورو برای کمک به پروژه تغذیه مناسب کودکان آفریقایی جمع آوری کرد.

ریو آخرین قله‌ای است که زیر پای این زن فتح خواهد شد، او این روزها برای کاهش درد شدید بدن خود نیاز به آمپول‌های مسکنی دارد که در قوانین کمیته مبارزه با دوپینگ، مصرف آنها مصداق جرم است، بنابراین مشغول تحمل درد است تا مسابقه تمام شود.

او در سخنان تکان دهنده به خبرنگاران تلویزیون ملی بلژیک گفته است: همه طور خاصی به من نگاه می‌کنند، شما به یک کوه با ترحم نگاه می کنید؟ من یک کوه هستم، گفته شده که مرگ من نزدیک است (با خنده)، اما مرگ باشد برای بعد از ریو، فعلا وقتی برای مرگ ندارم و به مسابقه و کسب افتخار برای کشورم فکر می‌کنم.