هرساله محرم، با جلوه‌ای جدید خود را برای دیدگان مردم آشکار می‌کند، محرمی که در میان توده‌ای از افکار نادرست و بعضا به کار بردن رسوماتی قدیمی که فلسفه وجودی‌اش نیز معلوم نیست از کجا آمده و به کدامین سو گرایش دارد، شبهاتی را در ذهن جوانان و آنان که حسین(ع) را به نام «آزاده تاریخ» می‌شناسند، به وجود می‌آورد.
حسین(ع) جاودانه‌ترین حقیقت تاریخ...
شاید این روزها پای صحبت جوانان که بنشینی متوجه حرف‌هایی که پیش‌تر در خیال بزرگسالان نیز نمی‌گنجید بشوی، سئوالاتی از این قبیل، "حسین(ع) چه داشت که آزاده تاریخ نام گرفت؟"، "براستی درد واقعی امام حسین(ع) و 72 یاری که به شهادت رسیدند، آب بود؟"، "عباس(ع) چگونه نماد وفاداری شد؟"، "چه شد که عاشورا به وجود آمد؟"، و پرسش‌های دیگری که ذکر هر یک و پاسخ آن نیاز به شاهنامه‌ای چند صد ساله دارد.
نباید این نکته را از قلم انداخت که در روزهایی که بستر ترویج فرهنگ‌های غلط و ایجاد دوگانگی‌های مذهبی در راه دین و امت اسلامی برای برخی از سودجویان داخلی و خارجی فراهم است، نیاز بشریت به یک رویایی متقابل نیز بیش از پیش احساس میشود و شاید در این زمان اگر به روایات معتبر تاریخی و نقل قول‌هایی که از سوی عالمان نامدار منتشر میشود، توجه کرد بتوان برخی از این ابهامات را برطرف نمود.
آیت‌الله العظمی سید محمد حسینی زنجانی پیرامون تبیین فرهنگ اهل بیت(ع) در جامعه بیان کرد: این مورد از اهمیت بالایی برخوردار است و باید اصول بینش و دیدگاه اباعبدالله(ع) را بیاموزیم با آنها زنده باشیم و با این اصول دنیا را ترک کنیم.
وی افزود: ملاک زندگی انسان اندیشه است و باید تفکر اهل بیتی در ما حاکم شود و این نوع تفکر ریشه در توحید دارد و باید در جلسات متعدد معارف حقه مطرح و دیدگاه و بینش انسان تغییر یابد.
عبدالرضا هلالی یکی از مداحان معروف نیز در این مورد اظهار داشت: زندگی امام حسین(ع) فقط در روز عاشورا خلاصه نمی‌شود، همه جنبه‌های زندگی امام حسین(ع) را باید دید، خطبه‌های امام حسین(ع) قبل از عاشورا را هم باید خواند و در آن تأمل کرد، چه شد که عاشورا به وجود آمد؟ نقطه اختلاف امام حسین(ع) و یزید کجا بوده؟ این مسائل را روحانیون محترم باید به جوانان توضیح دهند و بهترین شیوه و بهترین مکانی که میشود به جوانان این نکات را گوشزد کرد، هیئت‌هاست.
کربلا زمینی بود که از سال‌ها قبل از عاشورا نشان شده بود، پیامبر خدا وعده شهادت نوه‌اش در این زمین را توسط جبرئیل دریافت کرده بود و حتی خود حسین(ع) نیز بر این مهم اذعان داشت، اما با انتخابی که داشت و ایستادگی مقتدرانه‌اش در برابر ظلم ناروا توانست خود و یارانش را به حقیقتی جاوادنه تبدیل کند.
واقعه عاشورا یک بزنگاه تاریخی است
این روزها جامعه ما را افرادی تشکیل داده‌اند که از آباء و اجدادشان همگی بزرگ شده مکتب حسین(ع) و ثارالله بوده و هستند اما نکته اینجاست که اگر امروز می‌خواهیم با گذشت قرن‌ها از رخدادی که به عنوان پیام ماندگار نهضت سرخ حسینی برای تاریخ منشاء رشد، تحول و تحرک نام گرفته، قدم برداریم باید در برابر دشمنان امام حسین(ع) و زینب کبری(س) بایستیم بنابراین می‌بایست در مسیر ایجاد و رشد بصیرت و آگاهی دینی مردم و جوانان کوشا باشیم.
ما باید بتوانیم برای اندک لحظه‌ای هم که شده خودمان را در جای تک تک مردم آن زمان بگذاریم تا بفهمیم باز هم با وجود انواع راحت طلبی‌ها و وعده‌های مالی و غیرمالی سرکردگان حکومتی، با وجود تمام خرافه فکنی‌ها و شبهه‌هایی که علیه خاندان پیامبر(ص) و یارانش ریشه می‌دواند، علی رغم وجود ترس و اضطرابی که در کنار دودلی و دودستگی‌های مردم وجود داشت و منهای تمام تبلیغات دستگاه‌های حکومتی فاسد و دیگر عوامل، آیا باز هم پای در مرکب یاران حسین(ع) می‌گذاشتیم؟!
آیت الله سید محمد قائم مقامی، کارشناس و سخنران دینی در این باره گفت: ما معتقدیم که شهادت امام حسین(ع) اثر فوق‌العاده و شگفت‌‌آوری داشت با این قیام جریان ظلمت‌شکنی شروع میشود، قیام امام حسین(ع) نورآفرینی و بصیرت‌آفرینی مجدد بود.
وی ادامه داد: نقش امام(ع) این بود که با این قیام بازگشت مجدد بصیرت و نور به دنیا را فراهم کرد؛ اما این قیام تفاوت دیگری نیز با دیگر اقدامات انجام شده در جهان اسلام دارد و آن این است که خاصیت قیام کربلا این است که اگر کسی از این طریق هدایت شود، دیگر منحرف نخواهد شد. این نکته مهم و یکی از اسرار بزرگ شهادت امام حسین(ع) است؛ اگر کسی کوچک‌ترین تماسی با این واقعه داشته باشد که به واسطه آن بصیرت بیابد، دیگر بازگشت ندارد.
قیام امام(ع)، اختیاری عاشقانه بوده و نه قیامی از سر جبر
این کارشناس دینی با بیان اینکه قیام امام حسین(ع) در مقابله با جریان انحرافی در جهان اسلام صورت گرفت، گفت: دلیل عقلی این قیام نیز در این بود که در زمان قیام، جریان طاغوتی و انحرافی بعد از اینکه عترت را کنار گذاشته و در مسند حاکمیت اسلامی نشسته، می‌خواهد از ظاهر اسلام هم خارج شود و بگوید که حتی به ظاهر اسلام هم نیاز ندارد.
وی ادامه داد: شرایط به گونه‌ای بود که اگر این قیام صورت نمی‌پذیرفت حاکمیت رسماً اعلام می‌کرد که به اسلام نیاز ندارد و به جاهلیت بازمی‌گشت، این مقطع، مرحله خاص و استثنایی بوده که نه قبل از امام حسین(ع) وجود داشت و نه پس از ایشان ایجاد شده است، در آن دوران یزید احساس می‌کند که باید از ظاهر اسلام هم بیرون بیاید اینجاست که امام(ع) حس می‌کند که باید قیامی صورت گیرد؛ از این جهت قیام امام(ع) اختیاری عاشقانه بوده و نه قیامی از سر جبر.
به‌راستی که اگر بیشتر در سرانجام عاشورا دقت کنیم متوجه مفاهیم عظیمی در این رویداد الهی خواهیم شد، اینکه عاشورا چه داشت که همچنان با گذشت قرن‌ها نه تنها از میان جامعه و تفکرات مردم حذف نشده بلکه بیشتر از روزهای اولیه خود به جهانیان معرفی میشود.
یادمان باشد عاشورا نیاز به سانسور ندارد..
شاید خداوند در ظهر عاشورا قصد داشت حجت را مجددا بر مردم دنیا و به ویژه شیعیان تمام کند؛ آن هم نه فقط برای مردم آن روز بلکه برای مردم تمام عصرها.. حسین(ع) در روز عاشورا درحالی‌که تمام مردان کاروانش را که تمامشان در 72 نفر خلاصه می‌شدند در جنگ با سپاه 30 هزار نفری از دست داد اما حاضر نشد زیر بار ذلت و خواری رود و دست از اعتقاداتی که به فرمان خداوند از جدش رسول خدا دریافت کرده بود، بکشد.
در کتب روایی آمده و بزرگان و علمای ما نقل می‌کنند، امام حسین(ع) در روز عاشورا فرمودند: "ان لم یکن لکم دین و لاتخافون المعاد فکونوا احراراً فی دنیاکم" اگر دین ندارید و از آخرت نمی‌ترسید آزاده باشید.
و چه سخت است آزاده بودن به سبک حسین(ع)، وفاداری به شیوه عباس(ع)، صبوری کردن به رسم زینب(س) و ایستاده مردن و سر دادن در پای اعتقادات.
وظیفه عالمان دینی این است که این دست مفاهیم را بهتر به جوانان و اهل جهان معرفی کنند، لازم نیست عاشورا سانسور یا تحریف شود، اگر بزرگان بتوانند آنچه بر کاروان کربلا گذشت را به درستی به جامعه نشان دهند و مردم هم اندک تاملی در شنیده‌های خود داشته باشند، شاید بهتر مفهوم این بیت را درک کردند «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست».
به قول شریعتی، «حسین(ع) بیشتر از آب تشنه لبیک بود، افسوس که به جای افکارش، زخم‌های تنش را نشانمان دادند و بزرگ‌ترین دردش را بی آبی نامیدند...» باشد که بیش از این‌ها پای مجالس ارباب، "یا لیتنا کنا معک" را با جان و دل سر دهیم، نه فقط از روی شعار؛ بیایید حسینی شدن را در رفتار و عمل تمرین کنیم.