به گزارش مشرق، تکواندو در المپیک ریو عملکرد ضعیفی داشت و هیچ کس نمی تواند منکر این مسئله باشد. اما انتقادات تندی بعد از المپیک به مدیریت فدراسیون و سید محمد پولادگر ریاست این فدراسیون به سبب از دست دادن سرمربی کاربلدی همچون رضا مهماندوست شد که توانست به همراه تیم ملی آذربایجان به یک نشان طلا و دو برنز دست یابد. جدا از این واقعیت که همواره باید برای حفظ سرمایه های ورزش کشور که با صرف هزینه های زیاد و تلاش های متمادی به قله های افتخار رسیده اند، کوشید باید در بیان انتقادات هم مقداری دقت به خرج داد و نباید مغرضانه اظهار نظر کرد.

 

بعد از المپیک شاهد بودیم که پس از انتقادات فراوان به پولادگر نوبت به ذوالقدری رییس سازمان تیم های ملی رسید. ذوالقدری که در المپیک های بارسلون،سیدنی و آتن و در روزگار افتخار آفرینی هوگوپوشان ایران در شیاپچانگ های المپیک سکان هدایت تیم ملی را به عهده داشت، این بار نقش مدیریتی در کاروان تکواندوی ایران ایفا می کرد. اما بعد از ناکامی ریو بسیاری از کارشناسان ذوالقدری را هم یکی از عوامل اصلی این ناکامی دانسته و حتی سخن از تعطیلی سازمان تیم های ملی به میان آوردند.

 

فدراسیون جهانی تکواندو (WTF) از 17 تا 21 اکتبر اقدام به برگزاری اولین گردهمایی صاحب نظران عرصه تکواندو در سئول جهت ارتقا و بهبود تکواندو پیش از المپیک توکیو 2020 کرده است و 30 نفر از مربیان حرفه ای دنیا را به این سمینار دعوت کرده که غلامحسن ذوالقدری نماینده تکواندو ایران در این رویداد است.

 

ذوالقدری بعنوان یکی از باسابقه ترين و پرتجربه ترين مربيان دنیا به این سمینار دعوت شده تا  نظراتش را در راستاي توسعه و جذابيت بيشتر مسابقات تكواندو در المپيك ٢٠٢٠ اظهار كند و به گزارش سایت فدراسیون جهانی تکواندو نماینده ایران یکی از افرادی است که در این گردهمایی کنفرانس هم خواهد داشت. در این سمینار قرار است تصمیمات مهمی در خصوص قوانین برگزاری رقابت ها، نحوه رتبه بندی بازیکنان و تیم ها و قوانین مربوط به ظاهر بازیکنان همچون طراحی لباس ها گرفته شود.

 

اما نکته حائز اهمیت این است که وقتی مردان تکواندوی ایران در ریو دست خالی به ایران بازگشتند همه انتقادات از مدیریت فدراسیون به دلیل عدم حمایت از مهماندوست بود که به دلیل برخی نامهربانی ها به آذربایجان کوچ کرد. حال شاید با انتقادات نا بجا و شاید مغرضانه بازهم شاهد از دست دادن مهره های تاثیر گذاری همچون ذوالقدری باشیم که در تکواندوی دنیا صاحب نظر هستند و می توانند با در اختیار قرار دادن تجربیاتشان به جوان ترها تکواندوی ایران را همچون سالیان گذشته در سطح برترین های دنیا نگه دارند. بد نیست اگر گاهی سعی کنیم تا قدر داشته هایمان را بدانیم و فقط حسرت از دست رفته هایمان را نخوریم.