به گزارش مشرق، برانکو ایوانکوویچ رفتارهای خاص خودش را دارد، او از پشت عینک چنان ظریف مشکلات را با تعقل حل می کند که نیازی نیست مثل بسیاری از مربیان دیگر کارش به زور آزمایی کردن و سرشاخ شدن با این و آن بکشد.
در واقع برانکو مصداق بارز برنامه دوران کودکی نسل دهه پنجاهی هاست:«کار و اندیشه» در این برنامه دو شخصیت اصلی داستان یکی از هوشیاری دم می زد و دیگری از کار و کوشش. بارها دیده ایم حتی کی روش، یا امیر قلعه نویی و علی پروین و خیلی های دیگر درگیری لفظی با مربیان دیگر و یا رسانه ها و بازیکنان خودش پیدا می کنند و جنگی به راه می افتد که گاهی در آن برنده اند و گاهی بازنده اما حتی به هنگام برد هم آنها با حاشیه ها درگیر شده اند و انرژی زیادی را هزینه کرده اند تا آن مشکل را برطرف کنند.
برانکو اما چنان زیرک رفتار می کند که کسی اصلا متوجه نمی شود که مشکل حل شده است. آخرین ماجرایی که برانکو تا حدودی آن را حل کرد و البته برای اتمام ماجرای آن هنوز راه و کار دارد، ماجرای رامین رضائیان بود. رامین که در بازی هایی خاص می رفت تا برای پرسپولیس معضل شود و صدای تماشاگر را درآورد، در اهواز به بازی گرفته شد، بازی معمولی انجام داد اما فشار روی پرسپولیس را کم کرد و حداقل تماشاگر با این تصور که رضائیان سوپر من است و منجی، بازی را ادامه نداد.
در واقع برانکو در حالی که پرسپولیس گل تساوی را زده بود رضائیان را با بازیکنی تعویض کرد که گل زده بود. با این روش برانکو رضائیان را به بازی برگرداند و البته به هواداران تاکید کرد که بازیکنان بهتری در میدان دارد. حالا برانکو یک قدم به حل این معضل نزدیک تر شده و متهم به لجاجت نمی شود چرا که رضائیان را بازی داده است. برانکو از انگیزه رضائیان هم استفاده کرد تا گل برتری را بزند اما به نتیجه نرسید.
در هر صورت ایوانکوویچ حالا تیمی دارد هماهنگ و دقیق که با تمرینات ایوانکوویچ خوب هماهنگ شده اند و وارد کردن رامین رضائیان به این ماجرا زمان بر است و مستلزم اشتباه کردن ماهینی یا فرشاد احمدزاده و نکته اینجاست که این دو این روزها شاید به دلیل حضور رامین رضائیان درست پشت سرشان کمتر اشتباه می کنند البته اگر پنالتی گل نکردن را جزو اشتباهات تاکتیکی به حساب نیاوریم.
برانکو به هر حال از اسم رامین رضائیان برای انگیزه دادن به بدنه راست تیمش استفاده می کند و خیلی نرم با افکار عمومی که بعضا شکل می گیرد و علیه برانکو می شود هم مبارزه می کند. او از رضائیان امروز بازیکنی ساخته که انگیزه اش پرسپولیس را در جناح راست قدرتمند تر از وضعیت معمولی کرده است.
پرفسور اینجا انگار نقش «اندیشه» را بازی می کند و رضائیان، ماهینی و احمدزاده نقش «کار» را ایفا می کنند.
در واقع برانکو مصداق بارز برنامه دوران کودکی نسل دهه پنجاهی هاست:«کار و اندیشه» در این برنامه دو شخصیت اصلی داستان یکی از هوشیاری دم می زد و دیگری از کار و کوشش. بارها دیده ایم حتی کی روش، یا امیر قلعه نویی و علی پروین و خیلی های دیگر درگیری لفظی با مربیان دیگر و یا رسانه ها و بازیکنان خودش پیدا می کنند و جنگی به راه می افتد که گاهی در آن برنده اند و گاهی بازنده اما حتی به هنگام برد هم آنها با حاشیه ها درگیر شده اند و انرژی زیادی را هزینه کرده اند تا آن مشکل را برطرف کنند.
برانکو اما چنان زیرک رفتار می کند که کسی اصلا متوجه نمی شود که مشکل حل شده است. آخرین ماجرایی که برانکو تا حدودی آن را حل کرد و البته برای اتمام ماجرای آن هنوز راه و کار دارد، ماجرای رامین رضائیان بود. رامین که در بازی هایی خاص می رفت تا برای پرسپولیس معضل شود و صدای تماشاگر را درآورد، در اهواز به بازی گرفته شد، بازی معمولی انجام داد اما فشار روی پرسپولیس را کم کرد و حداقل تماشاگر با این تصور که رضائیان سوپر من است و منجی، بازی را ادامه نداد.
در واقع برانکو در حالی که پرسپولیس گل تساوی را زده بود رضائیان را با بازیکنی تعویض کرد که گل زده بود. با این روش برانکو رضائیان را به بازی برگرداند و البته به هواداران تاکید کرد که بازیکنان بهتری در میدان دارد. حالا برانکو یک قدم به حل این معضل نزدیک تر شده و متهم به لجاجت نمی شود چرا که رضائیان را بازی داده است. برانکو از انگیزه رضائیان هم استفاده کرد تا گل برتری را بزند اما به نتیجه نرسید.
در هر صورت ایوانکوویچ حالا تیمی دارد هماهنگ و دقیق که با تمرینات ایوانکوویچ خوب هماهنگ شده اند و وارد کردن رامین رضائیان به این ماجرا زمان بر است و مستلزم اشتباه کردن ماهینی یا فرشاد احمدزاده و نکته اینجاست که این دو این روزها شاید به دلیل حضور رامین رضائیان درست پشت سرشان کمتر اشتباه می کنند البته اگر پنالتی گل نکردن را جزو اشتباهات تاکتیکی به حساب نیاوریم.
برانکو به هر حال از اسم رامین رضائیان برای انگیزه دادن به بدنه راست تیمش استفاده می کند و خیلی نرم با افکار عمومی که بعضا شکل می گیرد و علیه برانکو می شود هم مبارزه می کند. او از رضائیان امروز بازیکنی ساخته که انگیزه اش پرسپولیس را در جناح راست قدرتمند تر از وضعیت معمولی کرده است.
پرفسور اینجا انگار نقش «اندیشه» را بازی می کند و رضائیان، ماهینی و احمدزاده نقش «کار» را ایفا می کنند.