به گزارش مشرق، نشریه انگلیسی «جینز دیفنس» در گزارشی پیرامون «تلاش صنایع دفاعی ایران در ساخت جنگ افزارهای نظامی» نوشت: ایران در حال ساخت و توسعه اولین «آکرانوپلان» بدون سرنشین جهان (UGEV) است که نیروی دریایی سپاه پاسداران می‌تواند برای اجرای عملیات دوربرد از آن استفاده است.

آکرانوپلان پرنده دریایی است که با بهره‌گیری از اثر متقابل سطح با فاصله کمی از سطح آب و با سرعت بالا به پرواز درمی‌آید و روی بالشتکی از هوا بر فراز آب می‌خزد.

این نشریه با چاپ تصویری از این پرنده دریایی بدون سرنشین با استناد به گزارش یکی از رسانه های ایرانی نوشت: نیروی دریایی سپاه پاسداران ایران می‌تواند با نصب سامانه‌های دید در شب در این پرنده دریایی تجسسی،رزمی در محیط‌های با رطوبت بالا نیز عملیات داشته باشد.

بر اساس این گزارش، برد این پهپاد 1000 کیلومتر  بوده و قادر است از 50 سانتیمتری سطح دریا تا ارتفاع 3000 پایی اوج گیرد و بیشینه سرعت آن نیز  200 کیلومتر در ساعت است.

 در تصویر به نمایش در آمده از قایق پرنده بدون سرنشین جدید ایران می‌توان سطح آیرودینامیکی بین بال‌ها و بدنه پهپاد را ملاحظه کرد. برخی از این قایق‌های پرنده پهپادی حتی قادر به عملیاتی کلاسیک  چون جنگنده‌ها هستند.

جینز دیفنس نوشت: ایران اینک تجربه ساخت قایق‌های پرنده را دارد و تاکنون قایق‌های پرنده «باور –1» و «باور -2» یک و دو سرنشینه را ساخته است.

در 6 اکتبر سال 2014 نیز تصاویر ماهواره‌ای ساخت یک قایق پرنده بزرگتر دو سرنشینه را در مجتمع کشتی سازی ایران(ISOIC)  نشان داد.

آکرانوپلان از تسلیحات نامتعارف شوروی سابق در جنگ سرد بود و برای نخستین بار بطور گسترده در نیروی دریایی شوروی بکار گرفته شد و از اسرار مهم نظامی به شمار می‌رفت، بطوری‌که سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا مدت‌ها در مورد ماهیت این ماشین‌های غول‌آسا سردرگم بودند.

آکرانوپلان‌ها در مقایسه با هواپیماهایی که در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند سوخت کمتری مصرف می‌کنند و با توجه به نزدیکی به سطح آب در مقایسه با هواپیما دارای ایمنی بیشتری است.

 آکرانوپلان‌های نظامی دارای ویژگی‌های مهم دیگری در مقایسه با کشتی‌ها و هواپیماهای نظامی هستند و به دلیل پرواز در ارتفاع پایین، نه تنها از دید رادارها پنهان هستند، بلکه شنودهای زیر آبی نیز حرکت آن‌ها را ثبت نمی‌کنند. همچنین به علت خزیدن بالای سطح آب، آکرانوپلان‌ها از گزند مین‌های دریایی نیز در امانند.

چندی قبل نیز «ژورنال ارتش آمریکا» در جدیدترین شماره خود به موفقیت صنایع دفاعی ایران به ساخت سامانه‌های راداری اشاره کرد و نوشت: ارتش ایران با توجه به الزامات عملیاتی در صدد رفع نیازهای آینده و توانایی در دفاع از شهرها و نبردهای زمینی برآمده است.

بر این اساس، در حالی‌که ایران راهبرد نبرد نامتقارن را در دریا و زمین اتخاذ کرده، اما با این وجود دفاع هوایی همواره نقطه ضعف این کشور بوده است و مقام‌های ایرانی اخیرا نگرانی‌هایی را در زمینه عملیات پهپادهای بیگانه اعلام داشتند.

این ژورنال در ادامه با اشاره به سخنان «عبدالله رشادی» فرمانده پدافند هوایی شمال شرقی ایران (در امتداد مرزهای ترکمنستان و افغانستان) که از ارتقاء سامانه های دفاع هوایی و پاسخ گویی به متجاوزان در کمتر از یک دقیقه خبر داده بود نوشت: اینک مقام‌های ارشد نظامی ایران از سامانه راداری «نذیر» و حراست از آسمان کشورشان به ویژه در آب‌های جنوب کشور خبر می‌دهند.

ژنرال «فرزاد اسماعیلی» فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء نیز گفته است که با سامانه راداری نذیر هیچ پرنده رادار گریزی قادر به ورود به آسمان ایران بدون اجازه نیست.

اسماعیلی گفت که رادار نذیر به راحتی می‌تواند موشک‌های بالستیک، کروز و از همه مهمتر هواپیماهای رادار گریز را نیز شناسایی و رهگیری کند.

رادار برد بلند و کاملا بومی نذیر یک سامانه راداری با دقت بسیار بالا در تفکیک است که توانایی آشکارسازی و شناسایی اهداف با سطح مقطع راداری پایین را دارد و در برابر موشک‌های ضد رادار مقاوم است و می‌تواند اهداف را در برد بیش از 800 کیلومتر و با ارتفاع 100 هزار پا شناسایی کند.

ژورنال ارتش آمریکا در خاتمه عنوان داشت: تلاش‌ ایران در ارتقاء و بروز رسانی دفاع هوایی و توسعه و بهبود توانمندی‌های بومی و ساخت پهپادها مبین امیدواری در از بین بردن یکی از آسیب پذیرترین نقاط این کشور است و حتی فرمانده کل قوای ایران نیز اخیرا اشاره نموده که در این زمینه خواهان راهبردهای نظامی گسترده‌تر است.