به گزارش مشرق، جوکو ویدودو که طبق گفته دبیر اطلاعات و رسانه ی خود در صدر هیاتی بلند پایه، در هفته جاری و پس از دیدارش از هند، به ایران سفر خواهد کرد و ضمن پس دادن بازدید رئیس جمهوری ایران در سال گذشته که به اندونزی رفته بود، در پی همکاری های گسترده در حوزه های مختلف اقتصادی و فرهنگی با جمهوری اسلامی ایران است.

نگاهی به پیشینه همکاری ها و حضور جمهوری اسلامی ایران در اندونزی شاید خواننده را با پیشنهادات پیش رو که برای تحکیم روابط ایران و اندونزی ارائه می شود، آشنا تر کند.

اندونزی پر جمعیت ترین کشور مسلمان دنیا، با جمعیتی بیش از 280 میلیون نفر است. 80 درصد جمعیت آن مسلمان هستند، مسلمانانی با مذهب تسنن که شافعی مذهب اند، اگرچه این کشور، در خود جامعه ی شیعیان را هم جای داده است.

آغاز ارتباط فرهنگی، سیاسی، اقتصادی با این کشور از سوی جمهوری اسلامی ایران در همان سالهای ابتدایی انقلاب اتفاق افتاد. اگر چه در سالهای شبه دیکتاتوری در اندونزی، این ارتباط با چالش روبرو شد، اما با استعفای سوهارتو، روابط دو کشور وارد مرحله جدیدی شد.

بررسی اقتصاد اندونزی، به عنوان یک کشور پر فراز و نشیب، که از بحران های مختلف عبور کرده و البته الان سخت نیازمند سرمایه گذاری خارجی است نیز میتواند چراغی پیش روی ما برای چگونگی روابط بین دو کشور روشن کند.

کشور اندونزی، که از سالهای ابتدایی حکومت کودتایی سوهارتو، در حال رعایت مو به مو تجویز های اقتصادی غرب بود،  درست در زمان شکوفا شدن اقتصادش، بنیاد های آمریکایی صهیونیستی،  با صدور دستور خروج سرمایه از این کشور، موجبات ورشکستی این کشور را به راحتی فراهم کردند؛ دقیقا در همین زمان بود که اندونزی آن چنان دچار بحران شد که هنوز و از پس بیش از دو دهه، آثار این بحران بر مردم آن کشور هویداست.

اکنون اما جوکو ویدودو میراث دار کشوری است که با طراز مالی پایین و خام فروشی امورات می گذراند؛ این موقعیت دقیقا همان فرصتی است که اکنون دولتمردان ما باید از آن استفاده کنند.

حضور اقتصادی جمهوری اسلامی، در حوزه های فعالیت های دانش بنیان، پتروشیمی و البته نیروگاهی دقیقا آن چیزی است که امروز اندونزی نیازمند آن است. در این راه تبادل اطلاعات و بهره بردن از چگونگی برون رفت از بحران های اقتصادی هم، همان چیزی است که اندونزی می تواند در کنار دهها حوزه ای که در آن به تکنولوژی خوبی رسیده است با ما درمیان بگذارد.

حوزه های آموزشی، فرهنگی، راه و ترابری و البته انرژی هم جزو بخش هایی است که جمهوری اسلامی ایران در آن حرف برای گفتن دارد و اندونزی نیز به آنها محتاج است؛ تا جایی که اکنون وزرا و مشاورین ویدودو در مصاحبه هایی اعلام کرده اند که اساسا می بایست رئیس جمهورشان در این سفر، همکاری در این حوزه ها را دنبال کند.

از جمله مباحث پر اهمیت دیگر در خصوص همکاری دوکشور، می بایست همکاری های امنیتی دو جانبه و انتقال تجارب و آموزش های موثر توسط کشورمان، به جمهوری اندونزی باشد.

جمهوری اندونزی، پس از تشکیل گروه تروریستی داعش با بحران امنیتی جدید و البته جدی ای روبرو شد؛ خیل تروریستهای اندونزیایی که از این کشور به داعش پیوستند، اکنون که این گروه تروریستی در حال فروپاشی است، به فکر بازگشت به این کشور افتاده اند؛ این در حالی است که به نظر میرسد زیر ساخت های امنیتی در اندونزی هنوز آنقدر توانمند نشده اند که بتوانند با چنین تهدید امنیتی ای روبرو شوند.

دقیقا در همین جاست که دولت این کشور به دنبال همکاری با کشورهاست تا بتواند با این معضل امنیتی کنار آمده و از آن عبور کند. جمهوری اسلامی ایران با سه دهه تجربه گذار از بزرگترین تهدیدات امنیتی و البته ثبات فعلی در منطقه ای که بهشت تروریست ها نامگذاری شده است، نمونه خوبی برای اندونزی است.

انتقال تجارب چه در حوزه امنیت هواپیما و چه در حوزه مبارزه با تشکیل خانه های تیمی و مبارزه با بمب گذاری به شیوه های نوین، همان محصولی است که جمهوری اسلامی آن را در نوع اعلا خود دارد و می تواند عرضه کند.
از طرفی کشور ایران، پس از انقلاب اسلامی و تغییر سیاستهای آن، با چرخش دیدگاه خود به سمت همکاری با کشورهای مسلمان، اقدام به گسترش روابط فرهنگی با این کشور بزرگ اسلامی نمود. گسترش فعالیت های فرهنگی، حضور رایزن فرهنگی و البته در سالهای اخیر با بازگشایی حوزه علمیه و نیز شعبه دانشگاه جامعه المصطفی (ص) را می توان از جمله این اقدامات برشمرد.

اهمیت فعالیتهای فرهنگی البته زمانی در این کشور روشن می شود که بدانیم کشور های رقیب جمهوری اسلامی از جمله عربستان سعودی، با شدت در حال هزینه کردن در این کشور در راستای صدور اندیشه های منحرف خود هستند.

اگر چه کارنامه ایران در این کشور تا حدی قابل قبول است اما، می بایست از موقعیت های پیش رو برای این مهم، استفاده های بیشتری بعمل آورد.