به گزارش مشرق، اوایل ماه دسامبر نمایندگان کنگره آمریکا به اتفاق آراء به تصویب لایحه‌ای علیه روسیه رأی دادند که انتظار می‌رود این لایحه تا پایان سال جاری میلادی به صورت قانون درآمده و اجرایی شود.

این لایحه با ۳۹۰ رأی موافق در مقابل ۳۰ رأی مخالف به تصویب رسید.

متن این لایحه خواستار تشکیل کارگروهی شده تا تلاش‌های روسیه برای اعمال نفوذ مخفیانه بر مردم و دولت‌های خارجی را متوقف کرده و با اقدامات فعال روسیه در جهت اعمال نفوذ مخفیانه شامل نشر اکاذیب، استفاده از عوامل نفوذ، فساد، سوءاستفاده‌های حقوق بشری، تروریسم و انجام ترورها به وسیله نیروهای امنیتی و یا نخبگان سیاسی فدراسیون روسیه و یا نائبان آنها مقابله کند.

در طول سال های گذشته تحولات شرق اوکراین و سوریه نیز از عواملی بوده اند که موجب تشدید هر چه بیشتر اختلافات بین این دو قدرت جهانی شده اند بطوریکه ادامه این روند دو طرف را در مسیر برخورد احتمالی قرار داده است، برخورد احتمالی که نه به نفع آمریکاست ونه به نفع روسیه و به نفع هیچ یک از کشورهای جهان.

پس از روی کار آمدن «دونالد ترامپ» در آمریکا و پافشاری وی برای همکاری بیشتر با مسکو و همچنین دیدگاه های وی درباره سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) انتظار می رود روابط تخریب شده دو طرف رو بهبود بگذارد.

سوالی که در آمریکا و جامعه جهانی مطرح شده این است آیا سناتورهای کنگره آمریکا که با نزدیکی آمریکا و روسیه در عرصه جهانی مخالفت می کنند، تا به حال به این نکته صادقانه فکر کرده اند که چرا باید نظامیان آمریکایی برای کشورهایی مثل اوکراین و گرجستان بمیرند و یا اینکه آمریکا هزینه بکند تا این کشورها با دستورکارها و شرایط خودشان به عضویت سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) دربیایند.

«دیمیتری سایمز» تحلیلگر مرکز بلفر با یادآوری این سئوال در مطلبی در نشنال اینترست نوشت که هدفش از طرح این سوال این است که نشان دهد که آمریکا اغلب تعهداتی را در عرصه بین المللی می پذیرد که پذیرش آنها لزومی ندارد.

یکی از راه های آمریکا برای رهایی از حرکت در مسیر برخورد با روسیه و کاهش هزینه هایش نزدیک شدن به روسیه در عرصه بین المللی است، راهکاری که سوالات پیرامون چگونگی اجرایی شدن آن ذهن بسیاری را در آمریکا مشغول کرده بود.

با روی کار آمدن «دونالد ترامپ» در آمریکا که ارتباط نزدیکی با روسیه دارد و بارها در رقابت های انتخاباتی خود از همکاری نزدیک با روسیه در عرصه بین المللی حمایت کرده است، شاید بتوان گفت زمینه از هر زمان دیگری برای شکستن این تابو ایجاد شده است.

«سایمز» در نشستی در دانشگاه هاروارد درباره آینده روابط روسیه و آمریکا که گزارش آن در نشریه نشنال اینترست آمریکا منتشر شد، درباره آینده روابط مسکو و واشنگتن ابراز خوش بینی کرده و اعلام داشت که به اعتقاد وی به ۳ دلیل ترامپ می تواند روابط مسکو و واشنگتن را بهبود بخشد. اول اینکه اولویت وی حمایت از دموکراسی در سطح جهان نخواهد بود، ثانیا تمامی شواهد و قرائن حکایت از آن دارند که ترامپ اهل مداخلات بشردوستانه نیست و ثالثا اینکه ترامپ منتقد گسترش ناتو است.

همچنین «فیونا هیل» کارشناس مرکز بروکینز معتقد است با وجود اینکه ترامپ به عنوان رئیس جمهورآمریکا باید همواره تحرکات روسیه را تحت نظر داشته باشد، ولی در عین حال باید منافع روسیه را نیز مد نظر داشته باشد به ویژه آنهایی که می توانند هم راستا با منافع آمریکا نیز باشند.

فیونا هیل معتقد است تداوم سیاست هایی که می تواند احتمال برخورد دو قدرت جهانی را بیشتر کند نه به سود آمریکاست و نه به سود روسیه و دو کشور باید برای حل اختلافات خود در سوریه، اوکراین و گرجستان راه هایی پیدا کنند.

به اعتقاد این کارشناس بروکینز، پوتین و ترامپ بدون مرعوب شدن باید بنشینند و برای برون رفت از وضعیت فعلی که احتمال برخورد را بیشتر می کند راهی بیابند.

گسترش همکاری های اقتصادی و ایجاد وابستگی های متقابل اقتصادی از جمله راه هایی است که در عصر جهانی شدن اقتصاد می تواند از بروز درگیری بین کشورها با وجود اختلافات جلوگیری کند. از این رو یکی دیگر از راه های توسعه همکاری های مسکو و واشنگتن و خروج از مسیر برخورد احتمالی می تواند تقویت همکاری های اقتصادی دو طرف و ایجاد بنیان های اقتصادی مستحکم بین دو کشور باشد.

در حال حاضر حجم مبادلات اقتصادی روسیه و آمریکا در سطح پایینی قرار دارد که افزایش حجم مبادلات تجاری و اقتصادی و تقویت بنیان های اقتصادی دو کشور توسط ترامپ که بازرگانی خوب است و روابط خوبی با پوتین دارد، می تواند گام مناسبی در شکستن این تابو باشد.

در صورت تقویت بنیان های اقتصادی دو کشور دیگر بسیاری از سناتورهای کنگره نمی توانند بدون در نظر گرفتن وابستگی های متقابل اقتصادی این کشور با روسیه همواره در راستای تخریب روابط دو کشور حرکت کنند.

گفتنی است اظهارات و گفته های «دونالد ترامپ» در طول ماه های گذشته دراین خصوص و برخی موضوعات دیگر حکایت از آن دارد که وی از جسارت کافی برای شکستن این تابو برخورداراست. اقدامی که قطعا با مخالفت های گسترده سناتورهای هم حزبی و غیر هم حزبی وی مواجه خواهد شد.

معرفی «رکس تیلرسون» به عنوان نامزد وزارت خارجه امریکا از سوی ترامپ که روابط نزدیکی با «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه دارد با وجود انتقادات زیاد را می توان از نشانه های عزم جدی ترامپ برای نزدیکتر شدن به مسکو دانست.

نزدیک شدن احتمالی کاخ سفید به مسکو نه تنها با مقاومت هایی در داخل آمریکا مواجه خواهد شد بلکه واکنش هایی را هم در میان متحدان قدیمی اروپایی این کشور داشته و خواهد داشت و موجبات نگرانی های آنها را فراهم کرده است زیرا نزدیکی احتمالی واشنگتن به مسکو هزینه های دفاعی اروپا را بیش از پیش بالا خواهد برد هر چند این مسئله به نفع آمریکا خواهد بود.

نزدیکی آمریکا به روسیه نه تنها احتمال برخورد این دو قدرت جهانی را کاهش خواهد داد بلکه قدرت چانه زنی واشنگتن در برابر متحدان اروپایی خود برای تقبل هزینه های بیشتر دفاعی را بالاتر خواهد برد.

«رابرت بیناچی» استاد علوم سیاسی و حقوق بین الملل دانشگاه شیکاگو درباره نزدیکی احتمالی روسیه و آمریکا در آینده و تاثیر احتمالی آن بر روابط آتی آمریکا و تحدان اروپایی اش معتقد است: انتخاب « تیلرسون» تنها این پیام را به مسکو و هر یک از سایر پایتخت های کشورهای غربی می رساند که اروپا نیز به اندازه تایوان می تواند قابل چشم پوشی باشد به نحوی که رئیس جمهور جدید آمریکا پیشاپیش آن را واگذار کرده است.