به گزارش مشرق، شاگردان علیرضا منصوریان در پایان نیم فصل نخست با کسب ۲۲ امتیاز از ۱۵ بازی در جایگاه هفتم جدول رده بندی قرار گرفتند تا نیم فصلی نه چندان امیدوار کننده را تجربه کرده باشند. آبی پوشان یک سوم دیدارهای نیم فصل خود را بردند و در یک پنجم از آنها طعم تلخ شکست را چشیدند. مساوی اما تکراری ترین نتیجه‌ای بود که استقلالی‌ها در نیم فصل اول آن را تجربه کردند.
گرچه عملکرد این تیم در فاز دفاعی با دریافت ۱۴ گل در ۱۵ بازی بد نبود، اما رویایی هم نبود و چنگی به دل نزد. همچنین باید گفت استقلالی ها در خط حمله با زدن ۱۸ گل عملکردی متوسط داشتند.
در بین همه بازیکنان این تیم، کاوه رضایی با ۵ گل و ۴ پاس گل امتیاز آورترین و تاثیرگذارترین نفر بوده و شاید به همین بهانه بتوان او را بهترین بازیکن نیم فصل نخست آبی پوشان دانست.
جابر انصاری با ۴ گل و ۲ پاس گل بعد از کاوه عنوان تاثیرگذارترین بازیکن استقلال را به خود اختصاص داده است. به این ترتیب می‌بینیم این دو بازیکن به تنهایی ۹ گل از ۱۸ گل استقلال را زده‌اند تا نیمی از گل‌های این تیم توسط این زوج خوب خط حمله تیم منصوریان به ثمر رسیده باشد. مجموع ۶ پاس گل از این دو بازیکن هم نشان می‌دهد که بیشترین کار گل سازی هم در همین خط حمله استقلال صورت گرفته است.
اگر دو گل علی قربانی و یک پاس گل او را هم به این آمار اضافه کنیم در می‌یابیم که سهم خط حمله استقلال در گل زدن‌های این تیم ۱۱ گل و ۷ پاس گل می‌شود. آن هم د رحالی که این تیم تنها ۱۸ بار موفق به گلزنی شده است.
علی قربانی، محسن کریمی، بهنام برزای و امید ابراهیمی نیز دیگر گلزنان تیم استقلال هستند. اگر محسن کریمی و بهنام برزای را هم در صف مهاجمان تیم استقلال بدانیم که بعضا در خط میانی هم به کار گرفته می‌شوند تا نقش مهاجم کاذب را ایفا کنند، می‌بینیم که سهم خط میانی استقلال در گل‌های این تیم تنها یک گل است که آن هم از روی نقطه پنالتی توسط امید ابراهیمی به ثمر رسیده است.
از سهم اندک هافبک‌های استقلال در گلزنی که بگذریم، به سهم اندک تر آنها در کار سازندگی می‌رسیم. آنجایی که باید وظیفه ذاتی خود که ساختن گل و ارسال پاس گل است را انجام دهند. آنجایی که می بینیم استقلالی‌ها احساس کمبود و ضعف می‌کنند.
یکبار دیگر آمار گل های زده استقلال را مرور می‌کنیم و این بار همراه با سازندگان گل. آبی پوشان ۱۸ بار در یک نیم فصل موفق به گلزنی شده‌اند و سهم ساخت و سازها در این ۱۸ گل این گونه بوده است: کاوه رضایی: ۴ پاس، جابر انصاری: ۲ پاس، خسرو حیدری: ۲ پاس، هرایر مگویان: ۲ پاس، محسن کریمی: ۲ پاس، یعقوب کریمی: ۱ پاس، بهنام برزای ۱ پاس، وریا غفوری: ۱ پاس و علی قربانی: ۱ پاس.
همه گل های زده استقلال را از منظری دیگر نیز می‌توان نگاه کرد و مورد قضاوت قرار داد. در دورانی که به طور متوسط یک سوم همه گل های فوتبال دنیا روی ضربات ایستگاهی و شروع مجدد ها به ثمر می‌رسد، سهم استقلال از گل هایی اینچنینی تنها یک گل است که آن هم توسط کاوه رضایی به صورت مستقیم زده شد. البته به جز گلی که امید ابراهیمی از روی نقطه پنالتی زده است.
در واقع آبی پوشان در همه بازی‌های نیم فصل نخست شان نه از روی ضربات کرنر و نه از روی ضربات ایستگاهی نتوانستند دروازه حریفان را باز کنند چون هافبکی که قدرت طراحی ضربات شروع مجدد استقلال را داشته باشد در این تیم وجود نداشت.
اتفاق ناخوشایند برای منصوریان و استقلال در مطالعه این آمار این است که سهم هافبک‌های میانی و پاسور استقلال در پاس‌های گل استقلال خط تیره است. به این ترتیب می‌بینیم خط میانی استقلال با کمترین مشارکت در گل زنی و گل سازی، به لحاظ آماری در شرایط خوبی به سر نمی‌برد. منصوریان خود بهتر از هر فردی به این عملکرد و به این آمار واقف است و همین نگاه آماری به عملکرد مردان کمربند میانی استقلال نشان می‌دهد که این تیم بیشتر از هر زمان دیگری به هافبکهایی خلاق و بازی ساز نیاز دارد.
گرچه عملکرد این تیم در فاز دفاعی با دریافت ۱۴ گل در ۱۵ بازی بد نبود، اما رویایی هم نبود و چنگی به دل نزد. همچنین باید گفت استقلالی ها در خط حمله با زدن ۱۸ گل عملکردی متوسط داشتند.
در بین همه بازیکنان این تیم، کاوه رضایی با ۵ گل و ۴ پاس گل امتیاز آورترین و تاثیرگذارترین نفر بوده و شاید به همین بهانه بتوان او را بهترین بازیکن نیم فصل نخست آبی پوشان دانست.
جابر انصاری با ۴ گل و ۲ پاس گل بعد از کاوه عنوان تاثیرگذارترین بازیکن استقلال را به خود اختصاص داده است. به این ترتیب می‌بینیم این دو بازیکن به تنهایی ۹ گل از ۱۸ گل استقلال را زده‌اند تا نیمی از گل‌های این تیم توسط این زوج خوب خط حمله تیم منصوریان به ثمر رسیده باشد. مجموع ۶ پاس گل از این دو بازیکن هم نشان می‌دهد که بیشترین کار گل سازی هم در همین خط حمله استقلال صورت گرفته است.
اگر دو گل علی قربانی و یک پاس گل او را هم به این آمار اضافه کنیم در می‌یابیم که سهم خط حمله استقلال در گل زدن‌های این تیم ۱۱ گل و ۷ پاس گل می‌شود. آن هم د رحالی که این تیم تنها ۱۸ بار موفق به گلزنی شده است.
علی قربانی، محسن کریمی، بهنام برزای و امید ابراهیمی نیز دیگر گلزنان تیم استقلال هستند. اگر محسن کریمی و بهنام برزای را هم در صف مهاجمان تیم استقلال بدانیم که بعضا در خط میانی هم به کار گرفته می‌شوند تا نقش مهاجم کاذب را ایفا کنند، می‌بینیم که سهم خط میانی استقلال در گل‌های این تیم تنها یک گل است که آن هم از روی نقطه پنالتی توسط امید ابراهیمی به ثمر رسیده است.
از سهم اندک هافبک‌های استقلال در گلزنی که بگذریم، به سهم اندک تر آنها در کار سازندگی می‌رسیم. آنجایی که باید وظیفه ذاتی خود که ساختن گل و ارسال پاس گل است را انجام دهند. آنجایی که می بینیم استقلالی‌ها احساس کمبود و ضعف می‌کنند.
یکبار دیگر آمار گل های زده استقلال را مرور می‌کنیم و این بار همراه با سازندگان گل. آبی پوشان ۱۸ بار در یک نیم فصل موفق به گلزنی شده‌اند و سهم ساخت و سازها در این ۱۸ گل این گونه بوده است: کاوه رضایی: ۴ پاس، جابر انصاری: ۲ پاس، خسرو حیدری: ۲ پاس، هرایر مگویان: ۲ پاس، محسن کریمی: ۲ پاس، یعقوب کریمی: ۱ پاس، بهنام برزای ۱ پاس، وریا غفوری: ۱ پاس و علی قربانی: ۱ پاس.
همه گل های زده استقلال را از منظری دیگر نیز می‌توان نگاه کرد و مورد قضاوت قرار داد. در دورانی که به طور متوسط یک سوم همه گل های فوتبال دنیا روی ضربات ایستگاهی و شروع مجدد ها به ثمر می‌رسد، سهم استقلال از گل هایی اینچنینی تنها یک گل است که آن هم توسط کاوه رضایی به صورت مستقیم زده شد. البته به جز گلی که امید ابراهیمی از روی نقطه پنالتی زده است.
در واقع آبی پوشان در همه بازی‌های نیم فصل نخست شان نه از روی ضربات کرنر و نه از روی ضربات ایستگاهی نتوانستند دروازه حریفان را باز کنند چون هافبکی که قدرت طراحی ضربات شروع مجدد استقلال را داشته باشد در این تیم وجود نداشت.
اتفاق ناخوشایند برای منصوریان و استقلال در مطالعه این آمار این است که سهم هافبک‌های میانی و پاسور استقلال در پاس‌های گل استقلال خط تیره است. به این ترتیب می‌بینیم خط میانی استقلال با کمترین مشارکت در گل زنی و گل سازی، به لحاظ آماری در شرایط خوبی به سر نمی‌برد. منصوریان خود بهتر از هر فردی به این عملکرد و به این آمار واقف است و همین نگاه آماری به عملکرد مردان کمربند میانی استقلال نشان می‌دهد که این تیم بیشتر از هر زمان دیگری به هافبکهایی خلاق و بازی ساز نیاز دارد.