این خبرگزاری نوشت: «بسیاری از مشکلات مالی همچنین به انبار کردن فزاینده هواپیماهایی که به تعمیرات نیاز دارند، منجر شده است و به مدت سه سال تقریبا برای هر ناو هواپیمابر زمان بیش از حد معمولی برای تعمیر مجدد و آماده به کار کردن صرف شده است به نحوی که برخی زیردریاییها برای چهار سال یا بیشتر خارج از کار بوده‌اند».
اسپوتنیک ادامه داد: «نیروی دریایی (آمریکا) ادعا می‌کند که 15 درصد از تاسیساتش در انتظار برای تعویض، امحا یا تعمیر هستند و این نیرو همچنین در یافتن پول برای جابجایی ملوانان و خانواده‌هایشان مشکل دارد. هر سال، نیروی دریایی برای پرداخت به ملوانان بابت حق بیمه بیکاری، 440 میلیون دلار بپردازد».
مشخص نیست که این واقعیت جاری، چگونه با جاه‌طلبی و هدف دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا برای گسترش تعداد کشتی‌های دریایی از 308 کشتی به 350 کشتی جور در می‌آید.
«ری میبوس» دبیر و منشی نیروی دریایی آمریکا دسامبر 2016 نتیجه یک بررسی را اعلام کرد که بر مبنای آن «برای ادامه حفاظت از آمریکا و دفاع از منافع استراتژیکمان در سراسر جهان و در حالی که به جنگ ضد تروریسم ادامه داده و با چین در حال رشد و یک روسیه احیا شده رقابت کنیم، نیروی دریایی ما باید رشد و گسترش یابد. همه بررسیهای انجام شده تا به امروز در درون و خارج از نیروی دریایی طی این هشت سال اخیر این موضوع را تعیین می‌کند که ما به یک ناوگان دریایی بزرگتر نیاز داریم».
اسپوتنیک ادامه داد: «به دنبال چندین سال بودجه رو به کاهش که دولت اوباما و کنگره آمریکا آنرا اجرایی کردند، حصول به این هدف (بزرگتر کردن ناوگان نیروی دریایی آمریکا) را مشکل خواهد کرد».
یک کارمند ارشد نیروی دریایی آمریکا اخیرا به پایگاه آمریکایی «دیفنس نیوز» گفته است که «اگر ما پولی بگیریم، اولین چیزی که ما با آن انجام می‌دهیم آن است که این پول را در جاهایی که میتوانیم آنرا اجرایی کنیم، صرف کنیم. از جمله جاهایی که این کار را انجام دهیم، تعمیر و نگهداری کشتی، حمل و نقل هوایی، ابراز و قطعات یدکی است».
در پایان گزارش اسپوتنیک آمده است: «در مجموع 53 درصد هواپیماهای نیروی دریایی آمریکا، از نظر هوایی بی ارزش هستند. این تعداد شامل 1700 بالگرد، هواپیمای ترابری و گشتی و هواپیمای جنگی می‌شود».