کد خبر 697379
تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۵

همزمان با سالروز شهادت حضرت زهرا (ع) مراسم عزاداری حضرت فاطمه‌ زهرا (س) با حضور هنرمندان نامی کشور برگزار شد این خبر که در بین خبرهای فرهنگی کشور گم شد، آغاز یک حرکت خوب است که توسط مسوولان هنری کشور انجام شد.

به گزارش مشرق، همزمان با سالروز شهادت حضرت زهرا (ع) مراسم عزاداری حضرت فاطمه‌ی زهرا (س)، با حضور  جمعی از مسئولان فرهنگی کشور و جمعی از اهالی هنر در موسسه توسعه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. در این مراسم همچنین هنرمندانی مانند محمود عزیزی، اسماعیل خلج، ایرج راد، محمدعلی مجاهدی، محمد میرزمانی، سالار عقیلی، حسین مسافرآستانه، عبدالجبار کاکایی، اسماعیل آذر، خشایار اعتمادی، علی اصحابی، سهراب هادی، محمود فرهنگ حضور داشتند.

این خبر که در بین خبرهای فرهنگی کشور گم شد. اما این حرکت آغاز یک حرکت خوب است که توسط مسوولان هنری کشور برگزار شد تا هنرمندان هنری کشور در این مراسم شرکت کنند.

این مراسم از آن جهت یک حرکت سازنده است که هم و غم انقلاب اسلامی بعد از چهار دهه که از عمر انقلاب اسلامی تولید هنر دینی است. اما تولید هنر دینی چگونه حاصل می‌شود جز اینکه هنرمند دینی می‌تواند هنر دینی تولید کند.

معرفت دینی نیز در جلسات مذهبی و روضه‌ها به دست می‌آید اگر معتقدیم مردم ما دیندار هستند دین خود را از چه کسانی آموخته‌اند؟ مگر غیر از این است که مردم ما با شرکت در مراسم دینی و پای منبر نشستن معارف دینی کسب می‌کنند بنابراین هنرمند نیز از این قاعده مستثنی نیست.

 شاید هنرمند حرفه‌ای به علت مشغله زیاد فرصت نکند مانند مردم عادی بتواند در مراسم‌های مذهبی گوناگون شرکت کند برگزاری چنین مراسمی می‌تواند معرفت دینی انباشته در هنرمندان ایجاد کند تا هنرمند با الهام از معرفت دینی هنر دینی تولید کند که در روح اثر هنری هنرمند جاری و ساری شود و در کلیشه و فرم باقی نماند.

مقام معظم رهبری سال‌ها پیش از این در تبیین هنر و سینمای دینی تعبیر بسیار دقیق و عمیقی داشتند با این مضمون که چه بسا یک فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی که در ظاهر بسیاری از مناسک شعائر و ظواهر دینی مثل نماز خواندن و مهر و تسبیح و... را به تصویر می‌کشد، در عین این ظاهر سازی‌ها اصلاً و اساساً اثری دینی نباشد و بلکه ضد دین باشد و در مقابل، اثر دیگری که هیچ ظاهر و شعائری از تظاهرات دینی را در خود به نمایش نمی‌گذارد اما در متن و بطن خود گویا و جویای یک حقیقت عمیقاً دینی و از تأثیرگذاری دینی در مخاطب بهره‌مند باشد.

با فرض موافق بودن استدلال فوق وقتی صحبت از دین به میان می‌آید طبیعی است که شناسایی یک سری باورها و یک نوع جهان بینی و هستی شناسی و غایت و آرمانی برای زندگی و حیات لازم می‌آید که بسته به ماهیت آن دین مورد نظر با تغییراتی قابل توضیح هستند. جملگی این موضوعات بر فعالیت‌های انسان و از جمله هنر او نیز اثر می‌گذارند.