به گزارش مشرق، تقریباً تعداد کمی از بازيكنان فوتبال بوده‌اند كه استعداد آنها بازي فوتبال را متحول كرده باشد. اما بازيكن سابق شماره 1 روسيه، لو ياشين، بدون شك يكي از آنهاست.
براي یاشين تنها گرفتن توپ كافي نبود. او مرتب دستورات خود را با صداي بلند به بازيكنان مدافع مي‌رساند، از خط دروازه خارج مي‌شد تا پاس‌هاي كناري را متوقف سازد و با شدت به طرف بازيكنان مهاجم تيم مقابل هجوم مي‌برد؛ در نتيجه در منطقه پنالتي خودش حكومت مي‌كرد!
براي یاشين تنها گرفتن توپ كافي نبود. او مرتب دستورات خود را با صداي بلند به بازيكنان مدافع مي‌رساند، از خط دروازه خارج مي‌شد تا پاس‌هاي كناري را متوقف سازد و با شدت به طرف بازيكنان مهاجم تيم مقابل هجوم مي‌برد؛ در نتيجه در منطقه پنالتي خودش حكومت مي‌كرد!
اين فوتباليست كه متولد شهر مسكو بود، موفقيت خود را مديون تنفرش از گل خوردن مي‌دانست.
وي در اين‌باره مي‌گويد: «كدام دروازه‌بان است كه از گل‌هاي خورده، ضربه روحي نخورده باشد؟! بايد ضربه روحي خورده باشد و اگر او آرام باشد، اين نشانه پايان همه چيز است. بدون توجه به آنچه كه او در گذشته داشه، قطعاً آينده‌اي نخواهد داشت.»
ياشين فقط يك دروازه‌بان خارق العاده نبود؛ او يكي از بزرگترين شخصيت‌هايي مي‌باشد كه اين ورزش به خود ديده است. در سال 1958 با اولين پخش بين‌المللي توسط ماهواره‌هاي روسی، اين پديده در دنياي فوتبال جلوه كرد.
محبوبيت ياشين به دليل اعمال نفوذش در بازي و گيرايي‌اش خيلي سريع رشد كرد. از سر تا نوك پايش لباس سياه مي‌پوشيد و مي‌توانست خشمگين‌ترين تلاش‌هاي تيم مقابل را مهار كند. اسم مستعار او، «عنكبوت سياه»، موجب مي‌شد كه شأن و مقام قابل ستايش‌اش بيشتر جلوه نمايد.
در 22 اكتبر سال 1929 ميلادي در شهر «مسكو» به دنيا آمد. «لو ايوانوويچ ياشين» در طول جنگ جهاني دوم هنوز جوان بود. حتي در سن 12 سالگي به خدمت سربازي در صنعت توليد جنگ افزار اعزام شده بود.
اگر چه اين اتفاق باعث شد تا او بتواند در تيم فوتبال «كارخانه» بدرخشد اما چابكي او مورد توجه تيم «دينامو مسكو» قرار گرفت؛ تيمي كه در سال 1949 اين جوان فوتباليست را به تيم جوانان خود راه داد. اين واقعه، شروع علاقه ياشين به تيم دينامو شد.
دينامو تنها تيمي بود كه ياشين بيش از 30 بازي قبل از بازنشستگي در سال 1971 برايش انجام داد؛ تيمي كه موفق به دريافت 4 عنوان قهرماني روسيه و 2 جام USSR شده بود؛ و اين تصادفي نبود كه زمان دفاع یاشین از دروازه تيم ملي شوروی مصادف با دوره طلايي فوتبال بود.
او سه بار در بازی های جام جهانی شركت كرد و اين موضوع همزمان با موفقيت در فوتبال مردان المپيك، تورنمنت سال 1956 «ملبورن»، قهرماني در جام ملتهای اروپا در 1960 در «فرانسه» بود.
با حضور ياشين، روسيه در جام های جهانی 1958 سوئد و 1962 شيلي شركت كرد و با رسيدن به رده چهارم در سال 1966 در انگليس، بهترین عنوان در تاریخ جام جهانی را برای روس ها بدست آورد.
با وجود اينكه با تیم ملی شوروی در جام جهانی 1970 مكزيك شركت كرد، ياشين ديگر انتخاب اول نبود و نتوانست در مسابقات شركت كند.
اعتماد به نفس ياشين به قدري بالا بود كه گل زدن او مثل فتح يك قله واقعي بود. مهاجم كناري پيشين انگليس، تام فيني، مي‌گويد: «ما با نتيجه 1 ـ 2 داشتيم شكست مي‌خوردم كه داور يك پنالتي به نفع ما گرفت. اين حادثه در جریان صعود به جام جهانی سال 1958 اتفاق افتاد. زماني كه من مي‌خواستم ضربه پنالتي را بزنم، ياشين يك دروازه‌بان خارق‌العاده بود كه با هيبت ترسناك تمام سياه درون دروازه ايستاده بود. تصميم گرفتم با پاي ضعيف‌تر راستم ضربه پنالتي را بزنم، چون مي‌دانستم كه او مرا هنگام زدن ضربه با پاي چپم ديده است، توانستم با فريب دادن «ياشين» به او گل بزنم؛ دروازه‌باني كه توانسته بود 150 ضربه پنالتی را مهار كند.»
هيجان مهار ضربه پنالتي براي ياشين آنقدر زیاد بود که او می گفت لذت اين حس از لذت مشاهده پرواز يوري گاگارين در فضا فراتر است!