به گزارش مشرق، روزنامه سوئیسی "تاگس آنسایگر" در مطلبی با عنوان مبارزه برای بقا در زندان غزه نوشت: حدود ۱۰ سال است که اسرائیل هر گونه دسترسی به نوار غزه را مسدود کرده است. این شرایط برای حدود ۱.۹ میلیون جمعیت در این منطقه فلسطینی به چه مفهومی است؟
این روزنامه سوئیسی در ادامه نوشت: غزه یک زندان با دو در است. یک زندان باز که با سدی غیر قابل نفوذ محصور شده است. دسترسی حیاتی به نوار غزه حدود ۱۰ سال است که توسط اسرائیل و با کمک مصر مسدود شده است. از آن زمان قطع برق، کمبود آب پاکیزه و ناکافی بودن مراقبت های پزشکی به روزمرگی هایی در این منطقه فلسطینی تبدیل شده است. بیکاری و فقر بالا بر زندگی حدود ۱.۹ میلیون جمعیت در این منطقه حاکم است. تحریم نوار غزه که از طرف اسرائیل به عنوان اقدامی امنیتی نام برده می شود در واقع یک مجازات جمعی غیر قانونی علیه تمام مردم این منطقه است.
دسترسی به امکانات پزشکی یکی از بزرگترین چالش ها در سیستم سلامتتی این منطقه است. بیمارستان ها و درمانگاه های نوار غزه از کمبودها و فشارهای مزمن و شدیدی رنج می برند. با توجه به محاصره این منطقه دارو و تجهیزات پزشکی در آن وجود ندارد. بعضی روزها حدود ۱۵ روز برقی در این منطقه وجود ندارد. همچنین بخش های مراقبت های ویژه هم تحت تاثیر چنین شرایطی قرار دارند. نتیجه این می شود که مردم این منطقه رنج می کشند و می میرند با وجود اینکه امکان معالجه آن ها وجود دارد. اسرائیل از دسترسی ده ها تن از بیماران مبتلا به سرطان به درمان های مهم اجتناب می کند.
این روزنامه سوئیسی در بخش دیگری از این مطلب نوشت: در نوار غزه بسیاری فاکتورهای دیگر برای به وجود آمدن بیماری ها وجود دارد که در اصل می توان از آن جلوگیری کرد. سیستم آب در این منطقه در وضعیت بسیار نگران کننده ای قرار دارد. تقریبا نود درصد آب آشامیدنی در این منطقه آلوده است.
سازمان ملل در این باره هشدار داده است که بدون بهبود گسترده در تامین آب آشامیدنی این منطقه نوار غزه از سال ۲۰۲۰ بدون سکنه خواهد شد. تراکم جمعیت بالا و عدم تصفیه خانه های فاضلاب که بخشی از آن از طریق حملات اسرائیل نابود شده است منجر به استفاده بیش از حد و آلودگی آب های زیر زمینی شده است. محاصره این منطقه مانع از تعمیر و نگهداری بهداشتی این تاسیسات است.
در این میان بخصوص تنش های بین حماس در نوار غزه و تشکیلات خودگردان فلسطین منجر به این شده است که پروژه های ضروری برای بهبود زیرساخت ها اجرایی نشود.
در این میان بخصوص سلامت روان ساکنان نوار غزه نگران کننده است. وقوع سه جنگ از سال ۲۰۰۸ نه تنها زخم های فیزیکی بلکه روحی و ذهنی ایجاد کرده است. در سال ۲۰۰۹ سازمان عفو بین الملل توانست ثابت کند که نیروهای اسرائیلی بارها و بارها از فسفر سفید در مناطق پر جمعیت غزه استفاده کرده اند. این ماده می تواند سوختگی های شدید و آسیب های سلامت دیگری ایجاد کند. بسیاری از مردم این منطقه مشکلات روانی داشته و نیاز به حمایت دارند. اما این امر تنها به صورت محدود امکان پذیر است.
با وجود همه این چشم اندازهای تیره و تار اما امید همچنان در این منطقه قابل لمس است، امید به پایان محاصره، امید به یک زندگی در شرافت و امید به تحقق حق سلامت. اگر همه مسئولین وظایف خود را محقق کنند این جرقه های کوچک امید می تواند دوباره شعله ور شود.
نویسنده در بخش پایانی این مطلب خواستار پایان محاصره نوار غزه و پایان حملات علیه غیر نظامیان در این منطقه شده و نوشت:همچنین سوئیس نیز به عنوان یک دولت امین کنوانسیون ژنو مسئولیت ویژه ای را در این راستا می تواند ایفا کند. در صورت لزوم همچنین می توان از اقدامات متقابل مانند تحریم های تسلیحاتی، محدودیت های تجاری و ممنوعیت های پروازی (علیه اسرائیل) استفاده کرد.