به گزارش مشرق، کاوه رضایی علیرغم همه موفقیت‌هایی که همراه با استقلال در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا به دست آورد هرگز به تیم ملی دعوت نشد و با وجود موقعیت خوب مالی و جایگاهی که در استقلال داشت، ترجیح داد با رقمی بسیار کمتر به تیمی معمولی در کشور بلژیک بپیوندد. کشوری که خود جایگاه بالایی در فوتبال اروپا ندارد و لیگ این کشور در زمره لیگ های درجه اول اروپا محسوب نمی شود.
احسان حاج صفی ملی پوش تیم سپاهان با وجود جایگاه خوبی که در سپاهان داشت، ترجیح داد به لیگ درجه چندم اروپا اروپا رفته و در یک تیم بسیار معمولی از یونان توپ بزند. آن هم با شرایط مالی بسیار ناچیز.
رامین رضاییان همه تلاش خود را می‌کند تا در یک تیم کم نام و نشان و کاملا معمولی از لیگ بلژیک توپ بزند. این ملی پوش حتی حاضر است برای حضور در این تیم معمولی بلژیک تست هم بدهد.
مهدی طارمی همه تلاش خود را می کند تا از پرسپولیس جدا شده و به اروپا برود، ولو این که به یک تیم پایین تر از معمولی در فوتبال اروپا منتقل شود. و از این دست بازیکنان در فوتبال کشورمان کم نداریم و روز به روز هم بر تعداد آنها اضافه می شود.
با نگاهی به اسامی ملی پوشان کشورمان می بینیم در حال حاضر تنها تعداد معدودی از ملی پوشان در تیم‌های ایرانی توپ می‌زنند که البته همان ها هم بی تمایل نیستند تا به اروپا منتقل شوند. به خصوص آنهایی که شرایط سنی شان مناسب این نقل و انتقالا باشد.
«تب اروپا» فوتبال و فوتبالیست‌های ایران را گرفته چرا که این امر به فوتبالیست‌هایی که یا در تیم ملی حضور دارند و یا در معرض دیده شدن و دعوت شدن به تیم ملی قرار دارند، این را می‌دانند که صرف نام «فوتبال اروپا» ضریب اطمینان خاطرشان را برای حضور در تیم کی روش به شدت بالا می‌برد.
شاید طلایی ترین سالهای فوتبال ایران را در دهه ۹۰ میلادی شاهد بودیم. سالهایی که نسل طلایی در فوتبال ایران شکل گرفت و ستاره‌هایی نظیر عابدزاده، پاشازاده، زرینچه، نادر محمدخانی، شاهرودی، میناوند، استیلی، خاکپور، منصوریان، خداداد عزیزی، علی دایی، مهدوی کیا، علی کریمی، هاشمیان، سامره، رحمان رضایی، کریم باقری، مجید نامجو مطلق، سیروس دینمحمدی، داریوش یزدانی، علی موسوی، فرهاد مجیدی و... فوتبالیست‌هایی بودند که در همه این سالها در تیم های باشگاهی ایران خوش درخشیدند، به تیم ملی رسیدند و عمدتا نیز به تیم های خوب اروپایی ترانسفر شدند.
در آن سالها بازیکنان زیادی از کشورمان در اروپا حضور داشتند با این تفاوت که اغلب این بازیکنان در تیم های معتبر لیگ های معتبری مثل بوندسلیگا، لیگ برتر و سری آ حضور داشتند. تیم هایی چون بایر مونیخ، لورکوزن، اف. ث کلن، هامبورگ، هرتا برلین از آلمان، پروجیا از ایتالیا و چارلتون از انگلستان پذیرای فوتبالیست های ایرانی بودند. تعدادی از بازیکنان ایرانی مثل دایی، هاشمیان، رحمان رضایی، مهدوی کیا و... سالهای سال در تیم های اروپایی خود بازی کردند و موفقیت‌های بین المللی زیادی را به دست آوردند.
گرچه در حال حاضر هم تعداد قابل ملاحظه ای از فوتبالیست‌های ایرانی در لیگ های اروپا بازی می‌کنند، اما قطعا لیگ کشورهایی مثل بلژیک، کرواسی، اتریش، یونان و حتی روسیه و هلند در مقایسه با تیم هایی که نسل های گذشته در آنها بازی می کردند در سطح کیفی بسیار پایین تری قرار دارند.
نگاه ویژه کارلوس کی روش به لیگ های اروپایی و التفات خاص وی به بازیکنانی که در هر سطحی از اروپا بازی می کنند، بسیاری از فوتبالیست های ایرانی را به خصوص در سال منتهی به جام جهانی تشویق به حضور در یک کشور اروپایی کرده است تا جایگاه شان نزد سرمربی تیم ملی به خطر نیفتد. این بازیکنان حاضرند با قراردادهای مالی بسیار پایین (حداقل کمتر از پولی که در ایران می گرفتند) در لیگ ها و تیم های نه چندان معتبر بازی کنند تا در سال منتهی به جام جهانی از قافله تیم ملی عقب نمانند.