به گزارش مشرق، رفتار چند نماینده مجلس در گرفتن سلفی با فدریکا موگرینی جدا از اینکه رفتار شخصی آنها و طیفی سیاسی را که به آن تعلق دارند زیر سؤال می‌برد، کنش رأی دهندگان در انتخاب نماینده مورد نظر را هم مورد سؤال قرار میدهد.شاید در ایام انتخابات به دلیل جو غالب سیاسی یا احساسی، فرصت و موقعیت مناسبی برای سخن گفتن درباره نوع انتخاب مردم و مسوولیت‌های رأی دهندگان فراهم نباشد اما طبیعی است در بزنگاه‌هایی این‌چنین، جدای از ارزیابی عملکرد نهادهای نظارتی یا دگماتیسم انتخاب‌های حزبی در گزینش کوتوله‌های سیاسی، باید نوع انتخاب‌های رأی دهندگان را هم مورد چون و چرا قرار داد چرا که رأی دادن به صدر تا ذیل یک فهرست حزبی، حاکی از انتخاب احساسی است تا گزینشی از روی مطالعه و عقلانیت.
شاید پاسخ به این تعریض به تأیید کاندیداها توسط شورای نگهبان ارجاع یا واکنشی تلقی شود به ضعف عملکرد یا اشتباهات جناح مقابل، اما هیچ یک از این دلایل نافی وظایف و تکالیف رأی دهندگان نیستند. طبیعی است که شورای نگهبان موظف است حداقل شرایط را در میان نامزدها احصا کند و چه بسا وجود فشارهای سیاسی بر این شورا، این نهاد را به رقیق‌تر کردن معیارهای انتخاب نیز مجبور کند. ایضاً احزاب، نامزدهایی را مدنظر قرار می‌دهند که حرف شنوی های حزبی و جناحی آنها بر سایر ویژگی‌هایشان غلبه داشته باشد.
رأی دهندگان البته در چنین میدانی موظف و مکلف به انتخاب بهترین‌ها هستند و این حاصل نمی‌شود مگر به مدد دقت درانتخاب و بررسی همه جانبه.گام بعدی‌ای که بیش از اولی در میان جامعه رأی دهندگان مورد غفلت است، نظارت بر رفتار نماینده و مطالبه از او مطابق وظایف نمایندگی است. در همین ماجرا آیا نباید از رأی دهندگان انتظار داشت که از منتخبان خود بپرسند این رفتار آنها با متن سوگندی که یاد کرده‌اند که « با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می‌نمایم که پاسدار حریم اسلام و نگاهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم، ودیعهای را که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم و در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوی را رعایت نمایم و ... » چه سنخیت و تطابقی دارد؟
منبع: صبح نو