به گزارش مشرق، مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی جهان در شرایطی شب گذشته با قهرمانی تزارها و نایب قهرمانی نزدیک تیم ایران با 2 اختلاف امتیاز نسبت به ترکیه پایان یافت که برخلاف ادعاها تیم ایران تیمی جوان برای المپیک توکیو 2020 نیست و بسیاری از این نفرات تا مسابقات المپیک به مرز 30 سال خواهند رسید و بی‌تردید مشکل المپیک ریو در توکیو نیز تکرار خواهد شد.
هرچند تیم ایران با استفاده از محمد الیاسی 24 سال که جوانترین عضو تیم ملی بود، میانگینی حدود 27 تا 28 سال را از آن خود کرد و راهی مسابقات جهانی شد اما حضور نفراتی مثل سعید عبدولی و یوسف قادریان که سابقه رفتن روی سکوی قهرمانی و سومی جهان و المپیک را نیز داشتند تا حدودی جوان بودن تیم ایران را زیر سوال برده است. البته به دلیل سیستم اشتباه 6 کشتی‌گیر کشورمان تاکنون طعم مسابقات جهانی بزرگسالان را نچشیده بودند اما به واقع عملکردی تقریبا مطلوب را بدست آوردند و به 3 برنز جهانی رسیدند.
هرچند عدم وجود اعتماد به نفس و چند تورنمنت مختلف می‌توانست ایرادات فنی را برطرف کند اما نزدیکی مسابقات انتخابی تیم ملی با مسابقات جهانی مانع از رفع این ایرادات و اعزام به تورنمنت‌های بین المللی شد تا کادرفنی با چشمانی بسته این نفرات را راهی مسابقات جهانی کند. از سوی دیگر داشته‌های کشتی فرنگی ایران همین نفرات بوده‌اند و شاید نفری بهتر از نفرات کنونی وجود نداشته که کادرفنی از بردن آنها عاجز باشد.
ایران و روسیه بدون کسب مدال طلا رتبه‌های اول و دوم جهان را به خود اختصاص دادند تا شاید زنگ خطری برای المپیک بعدی برای هر 2 کشور نواخته شود. جایی که به رتبه تیم‌ها مدالی داده نمی‌شود و تنها مرغوبیت مدال است که نشان دهنده کیفیت کار تیم‌ها خواهد بود. اینکه چرا کشتی فرنگی بعد از سال‌های طلایی جهانی 2011، المپیک 2012 و جهانی 2013 و 2014 دیگر طعم طلای جهان را نچشیده علامت سوال بزرگی نیست و ریشه آن در تعویض پیاپی مربیان و حضور 4 تا 5 مربی مختلف در رده بزرگسالان و چندین مربی مختلف در رده جوانان است. اتفاقی که پیش از آن در کشتی فرنگی رخ نداده بود و حتی در کشتی آزاد نیز رخ نداد و در نهایت موفقیت کشتی فرنگی در المپیک 2012 با 3 طلا و نه 3 برنز را رقم زد و در کشتی آزاد نیز به طلای حسن یزدانی پس از سال‌ها انتظار انجامید.
بی‌تردید داشته‌ها فنی علی اشکانی با توجه به در اختیار نداشتن کمک‌هایی نه چندان قوی و البته شورایی که تنها تصمیم گیرنده و اجرا کننده است، نمی‌تواند تیم ایران را در المپیک پیش‌رو نیز به سوی موفقیت سوق دهد.
طلسم سبک وزن
در وزن اول کشتی فرنگی مهرداد مردانی در حالی جایگزین حمید سوریان در این وزن شد که در تمام این سال‌ها تنها یک بار محمد فقیری موفق به این کار در سال 2013 شده بود و نتیجه آن نیز چندان مطلوب نبود. با رفتن سوریان از این وزن میدان برای جوان‌ها باز شد و هرچند بسیاری تصور می‌کردند که سامان عبدولی صاحب دوبنده این وزن شود اما مردانی دوبنده وزن 59 را از آن خود کر ولی با عملکردی نه چندان خوب عنوانی بهتر از هشتمی دنیا را بدست نیاورد. در غیاب نفرات سرشناس این وزن فومیتا کشتی‌گیر ژاپنی مدال طلا را دشت کرد تا ژاپنی‌ها از هم اکنون خود را برای المپیکی که میزبانش هستند آماده کنند.
الیاسی و تکرار عناوین پنجمی
الیاسی جوان تا چند روز قبل از شروع مسابقات جهانی هنوز هم به این باور نرسیده بود که صاحب دوبنده این وزن شده است. وزنی که زمانی مدعیانی مثل امید نوروزی و مهدی زیدوند داشت به جوانی رسید که در رده نوجوانان و جوانان نیز عنوان پنجمی جهان رسیده است. هرچند کادرفنی به سختی از روی نام ارسلان گذشت و تا آخرین دقایق تلاش داشت تا ارسلان را راهی مسابقات کند اما الیاسی نشان داد که در صورت حضور در تورنمنت‌های قبل از اعزام می‌توانست پخته‌تر نیز شده و حتی فینالیست شود. به هر شکل الیاسی کشتی‌هایی قابل قبول ارائه داد و در نهایت نیز در عین شایستگی پنجم دنیا شد و شاید راه را برای جوانانی که هنوز به این باور نرسیده‌اند که می‌توانند در جوانی صاحب دوبنده تیم ملی شوند، باز کرد. در این وزن نیز یک آسیایی نام آشنا به نام ریو از کره طلایی شد.
گرایی، مستحق طلا
هنوز باورش سخت که که گرایی جوان با چه حربه ای توانسته کشتی 7 بر صفر باخت را ببرد و برنز دنیا را بدست آورد. این نشد را گرایی عملی کرد و او نیز که به عنوان جایگزین بلفکه و بیابانگرد راهی مسابقات شده بود به مدال برنز رسید تا خیلی‌ها را به آینده خودش امیدوار کند. گرایی در صورتی که امتیازات کمتری را به حریفان تقدیم کند، پتانسیل طلای جهان و المپیک را نیز دارد اما فراز و نشیب‌های زیاد او شاید این مهم را از او دریغ کرد. استابلر آلمانی و قهرمان جهان در وزن 66 کیلوگرم بعد از ناکامی در المپیک به درستی به وزنی بالاتر آمد تا دومین طلای جهانی خود را کسب کرده و کلاس کشتی خودش را به رقبا دیکته کند.
عبدولی و رقیبی به نام تنبلی
در وزن 75 کیلوگرم سعید عبدولی بازهم مثل المپیک و بازی های آسیایی برنزی شد تا نشان دهد خودش بزرگترین رقیبش است. عبدولی در سالیان گذشته به دلیل نداشتن رقیبی ششدانگ در طول سال از زیر بار اردوها و تمرینات فرار می‌کند و به قول خودش دستپخت خوب همسرش باعث شده تا غذای اردو به مذاق وی خوش نیاید و به همین دلیل در اکثر تورنمنت‌ها با نیمی از آمادگی راهی مسابقات می‌شود و همین عامل باعث شده تا وی نتواند 6 دقیقه کامل دوام آورده و حریفان را شکست دهد.
به واقع عبدولی پس از کاهش وزن ناشی از وزن‌کشی در صبح مسابقات به دلیل نا آمادگی و عدم رعایت اصول تمرینی با بدنی نا آماده با رقیبان سرشاخ می‌شود اما با گذشت چند ساعت همان عبدولی آماده می‌شود. به هر شکل عبدولی باید تصمیمی جدی را اتخاذ کند و در صورت تداوم حضورش در تیم ملی باید قید غذای خانگی را زده و دل به تمرینات دهد تا بتواند بازهم مانند سال 2011 طلایی شود. در این وزن نیز طلا به نمس مجارستانی رسید تا روس ها نیز طلایی نشوند و در حسرتش بمانند.
قادریان بدترین فرنگی‌کار ایران
یوسف قادریان که زمانی سودای حضور در وزنی بالاتر را در سر داشت با عملکردی باورنکردنی روی رتبه 15 دنیا ایستاد. قادریان که البته مصدومیتی جزئی نیز داشت تا پیش از شروع مسابقات از شانس‌های کسب مدال طلا بود و برنز جهانی وی نام او را بین نفرات سرشناس قرار داده بود اما مشخص نشد که قادریان با کدام قائده نمایشی اینچنین دور از انتظار را ارائه داده تا مانوکیان ارمنی بتواند طلای این وزن را به چنگ آورد.بی شک باید منتظر استدلال های قادریان باشیم تا متوجه باخت های عجیب وی شویم.
نوری نوید دهنده یک 85 کیلوی قلدر
در وزن 85 کیلوگرم هرچند برنز نوری شادی آفرین بود اما اعتماد به نوری در گذشته و اعزام وی به مسابقات جهانی یا المپیک شاید ثمره اش در پاریس طلایی خوشرنگ می‌شد. نوری نیز برای نخستین بار راهی مسابقات جهانی شد و خیلی‌ها در وزن خالی 85 کیلو او را دارای شانس می‌دانستند اما در نهایت نوری نیز دستش از رسیدن به سکوی اول و دومی کوتاه ماند تا نتواند مانند طالب نعمت پور در این وزن ایران را صاحب مدالی خوشرنگ‌تر کند. جوانی نوری و تجربه حاصل از چند سال اردو نشینی می‌تواند در این وزن در آینده از او کشتی‌گیری خوب بسازد، البته در صورتی که بلای قادریان این بار سر نوری نیاید. در این وزن بشار ترکیه‌ای همه را غافلگیر کرد و با کنار زدن نفرات مختلف از جمله روسیه توانست طلایی شود تا ترک‌ها در کنار کایالپ نامدار چشمشان به جمال یک طلایی دیگر نیز روشن شود.
صالحی‌زاده مغلوب به میدانی!
صالحی‌زاده دیگر فرنگی‌کار کشورمان بود که روی پله 12 ایستاد و هرچند وی جایگزین نفراتی مثل قاسم رضایی و مهدی علیاری شده بود اما به دلیل همان مشکل تیمی یعنی عدم اعزام به مسابقاتی معتبر و حتی تورنمنت جهانی از رسیدن به مدال طلا باز ماند. صالحی‌زاده در ثانیه‌های پایانی کشتی مقابل آرتور الکسانیان ارمنی به این نتیجه رسید که قادر است طلسم هرکول را بشکند اما این برای او دیر بود و دستان آرتور بالا رفت و صالحی‌زاده بی تجربه در حسرت سکو ماند. صالحی زاده در گروه شانس مجدد عملکردی ضعیف را ارائه داد تا خیلی‌ها متعجب شوند.هرچند او نیز می‌تواند با کمی تمرین بیشتر و دوری از مصدومیت‌های احتمالی بازهم دوبنده این وزن را بدست آورد اما باید به این نکته واقف باشد که پیش از کشتی هیچ کشتی‌گیری بازنده نیست و بزرگان زیادی در همین میادین جهانی با کوله باری از مدال‌ها برابر حریفان کم تجربه سر تعظیم فرود آورده‌اند.
قوره جیلی و اعتماد گم شده
در سنگین وزن شهاب قوره جیلی برای نخستین بار راهی یک تورنمنت در این سطح شد. شاید او را به جرات بتوان کم تجربه ترین کشتی‌گیر پاریس نامید. البته او ابتدا قرعه خوبی داشت و مانند 6 فرنگی‌کار دیگر از لحاظ قرعه با شانس بزرگی روبه‌رو شد اما از این فرصت نتوانست استفاده کند و مانند علی اکبری هیکی نابی را شکست دهد و مقابل این استونیایی چغر شکست خورد. البته او در ادامه به همان اعتماد به نفس ضعیف خود و البته کم تجربگی باخت تا دستش از مدال برنز نیز کوتاه باشد. بازگشت قاسمی منجزی و البته بهنام مهدی‌زاده رقابت را بی‌تردید در سنگین وزن جذاب‌تر خواهد کرد و شاید قوره جیلی به نحوی دیگر رنگ دوبنده تیم ملی را نیز با این عدم اعتماد به نفس نبیند. رضا کایالپ ترک سومین طلای جهانی خود را در غیاب لوپز غول کوبایی بدست آورد تا بر سلطه خود در سنگین وزن دنیا ادامه بخشد.