به گزارش مشرق، ژول ریمه، رییس فیفا مدتی بود که مخالف برگزاری مسابقات فوتبال در رقابت‌های المپیک بود. به همین خاطر از سال ۱۹۲۸ تعداد زیادی از تیم‌های ملی، بهترین تیم خود را به بازی‌های المپیک نفرستادند و در حقیقت یک تیم آماتور را راهی این رقابت‌ها کردند. در این تیم‌ها بهترین‌ها حضور نداشتند. ژول ریمه در نظر داشت برای این رشته یک جام جداگانه برگزار کند که تیم‌ها از نقاط مختلف جهان در آن شرکت داشته باشند. او می‌خواست این بازی‌ها نیز هر چهارسال یک بار برگزار شوند اما به نحوی باشد که با بازی‌های المپیک تقارن پیدا نکند و در سال کبیسه نباشد.
کنگره فیفا در بارسلونا در روزهای ۱۸ و ۱۹ می ۱۹۲۹ برگزار و این ایده مطرح شد. اروگوئه که در دو دوره اخیر المپیک یعنی ۱۹۲۴ و ۱۹۲۸ قهرمان شده بود توانست از دیگر نامزدها (اسپانیا، هلند، ایتالیا و مجارستان) پیشی بگیرد و دیگر تیم‌ها کنار کشیدند. تصمیم عادلانه‌ای بود اما این انتخاب یک مشکل داشت. اروپا به معنای واقعی شکست خورده بود. این در حالی بود که اروگوئه شرایط فوق العاده‌ای را پیشنهاد داده بود. آنها بهترین امکانات رفاهی را ارائه دادند. بهترین وسایل نقلیه و غذاهای خوب از جمله آنها بود. در این شرایط و به لطف قدرت ریمه تنها چهار تیم اروپایی در این بازی‌ها شرکت کردند. فرانسه، بلژیک، رومانی و یوگسلاوی اعلام حضور کردند. اروگوئه که جشن ملی ۱۰۰ سالگی‌اش را برگزار می‌کرد، این عمل کشورهای اروپایی را یک تو دهنی به خودش دانست. با این حال تنها نبود ایتالیا و اسپانیا که کشورهای پرجمعیتی محسوب می‌شدند کاملا احساس می‌شد. کشورهای آمریکایی حضور گسترده‌ای داشتند. مکزیک، آرژانتین، شیلی، بولیوی، پرو، برزیل، پاراگوئه، آمریکا و اروگوئه میزبان از این قاره بودند.
در این شرایط میزبان، آماده‌سازی خود را پیش می‌برد. اروگوئه ورزشگاه بزرگی با ظرفیت ۸۰ هزار نفر ساخت و آن را سنتناریو نامید اما متاسفانه نتوانست از آن در بازی افتتاحیه بهره ببرد. باران‌های شدید در این روزها باعث شد زمین پر از آب شود و چمن تازه ورزشگاه با مشکل روبه‌رو شد. به همین خاطر بازی افتتاحیه را در استادیوم پوسیتوس در مونته ویدئو برگزار کردند. دو تیم فرانسه و مکزیک در این شرایط نخستین بازی جام جهانی را برگزار کردند. اولین ضربه کرنر را دیونیسیو مخیای مکزیکی زد. نخستین گل نیز در دقیقه ۱۹ توسط لورنت فرانسوی به ثمر رسید. فرانسه ۴ بر یک پیروز این دیدار شد.
ورزشگاه سنتناریو پنج روز بعد با بازی اروگوئه و پرو افتتاح شد و میزبان توانست با یک گل پیروز شود. در ادامه، رقابت‌ها به نفع اروگوئه پیش رفت و میزبان، قهرمان شد. این تیم توانست سومین عنوان پیاپی جهانی خود را به دست آورد. تا آن زمان قهرمانی در المپیک نیز مانند قهرمانی در جام جهانی بود. با این حال اروگوئه از نبود اروپایی‌ها به شدت ناراحت بود و به همین خاطر در جام‌های جهانی ۱۹۳۴ ایتالیا و ۱۹۳۸ فرانسه شرکت نکرد. این تیم دوباره در سال ۱۹۵۰ به رقابت‌های جهانی بازگشت که در برزیل برگزار شد. آنها توانستند دوباره در بازی مشهور به نام "ماراکاناسو" پیروز شوند و تاریخ خود را در این زمینه درخشان‌تر کردند.
در نخستین فینال جام جهانی (تابستان ۱۹۳۰) اتفاق عجیبی رخ داد. دو تیم فینالیست، اروگوئه و آرژانتین، داور بلژیکی را با خواسته‌شان گیج کرده بودند. در شروع بازی هر تیم خواهان یک توپ متفاوت بود. به همین خاطر داور تصمیم گرفت در هر نیمه از یک توپ بهره ببرد. نیمه نخست با توپ اروگوئه‌ای‌ها برگزار شد که آرژانتین توانست ۲ بر یک پیروز شود. در نیمه دوم بازی با توپ آرژانتین انجام شد و اروگوئه به بازی برگشت و توانست ۴ بر ۲ مهمانش را شکست دهد و قهرمان این بازی‌ها شود.