به گزارش مشرق به نقل از خبر ورزشی، احمدرضا عابدزاده بدون تردید مرد شماره یک ایران در حماسه ملبورن بود. کاپیتان تیم ملی ایران در 8 آذر 76 از بازی ایران و استرالیا و خوشحالی مردم می گوید. روزی که عقاب اعتقاد دارد دیگر در فوتبال ایران تکرار نخواهد شد.
* بارها درباره بازی ایران و استرالیا از شما سئوال شده است، می خواهیم بدانیم حرف ناگفته ای از حماسه ملبورن دارید؟
- گفتنی ها گفته شده اما شیرینی آن مسابقه هنور در بین مردم احساس می شود و به نظر من فوتبال دیگر آن شیرینی را تجربه نخواهد کرد.
مگر اینکه قهرمان جام جهانی شویم تا مردم با آن شور و شوق ساعت ها در خیابان ها به شادی بپردازند. البته بعد ها هم برای پیروزی های کوچک عده ای به خیابان ها ریختند اما این اتفاقات تنها بهانه ای بود برای خوشحالی. چیزی که برایم جالب است ابراز لطف بچه های 8، 9 ساله و نسلی است که اصلا حماسه ملبورن را ندیده به بچه های تیم 98. بارها اتفاق افتاده کودکان و نوجوانانی به من ابراز علاقه کرده اند که اصلا بازی های من را ندیده اند. چند روز پیش یک کودک 6 ساله به همراه پدرش برای دیدن من به مغازه ام آمده بود. از او پرسیدم مگر بازی های مرا دیدی؟ او گفت نه ولی پدرم همیشه برایم تعریف می کند که شما بهترین نسل فوتبال ایران بودید.
* می خواهیم از لحظاتی بگویید که تماشاگر استرالیا به زمین پرید و تور دروازه ایران را پاره کرد، چه حسی داشتید؟
- من تحت فشار مسابقه بودم که دیدم نیروهای امنیتی به زمین مسابقه آمدند و او را تعقیب کردند اما اخیرا یک اتفاق جالب برایم رخ داد.
* چه اتفاقی؟
- در مدتی که به آمریکا رفته بودم هر یک شنبه می رفتیم سالن و مسابقات را تماشا می کردیم. یکی از بازیکنان تیم 98 استرالیا که مقابل ما بازی کرد ساکن آمریکا شده و آنجا مشغول کار بازیگری است! یکی از همراهان من با او آشنا بود، روی سکو نشسته بودیم که مرا به او نشان داد و گفت ایشان را می شناسی؟ چند دقیقه با تردید به من نگاه کرد و گفت خیلی برایش آشنا هستم اما یادش نیست مرا کجا دیده. دوستم به او گفت بازی با ایران را یادت هست؟ کاپیتان ایران را به یاد می آوری؟ او هم انگار برق او را گرفته باشد ، ایستاد و گفت : «اوه لعنتی!» و رفت! بعد از 10 دقیقه برگشت و گفت شما باعث بدبختی ما شدید و تا سال ها من و همبازیانم دروازه بان ایران را لعنتی خطاب می کردیم! او البته گفت قصد توهین نداشته و عذرخواهی کرد.
* شما ناراحت نشدید؟
- من خوشحال شدم و بلند خندیدم! جالب اینجاست که چند بار دیگر هم او را دیدم و مشخص بود با دیدن من عصبی می شود! او گفت من با دیدن تو یاد بدبختی هایم می افتم و می خواهم زمان ورودم را تغییر دهم تا همدیگر را ملاقات نکنیم اما من به او گفتم چند هفته بیشتر در آمریکا نمی مانم و بعد از ثبت نام پسرم در دانشگاه به ایران باز خواهم گشت.
* یک جمله در مورد بازی ایران و استرالیا بگویید؟
- 8 آذر عید فوتبال ایران است.
* بارها درباره بازی ایران و استرالیا از شما سئوال شده است، می خواهیم بدانیم حرف ناگفته ای از حماسه ملبورن دارید؟
- گفتنی ها گفته شده اما شیرینی آن مسابقه هنور در بین مردم احساس می شود و به نظر من فوتبال دیگر آن شیرینی را تجربه نخواهد کرد.
مگر اینکه قهرمان جام جهانی شویم تا مردم با آن شور و شوق ساعت ها در خیابان ها به شادی بپردازند. البته بعد ها هم برای پیروزی های کوچک عده ای به خیابان ها ریختند اما این اتفاقات تنها بهانه ای بود برای خوشحالی. چیزی که برایم جالب است ابراز لطف بچه های 8، 9 ساله و نسلی است که اصلا حماسه ملبورن را ندیده به بچه های تیم 98. بارها اتفاق افتاده کودکان و نوجوانانی به من ابراز علاقه کرده اند که اصلا بازی های من را ندیده اند. چند روز پیش یک کودک 6 ساله به همراه پدرش برای دیدن من به مغازه ام آمده بود. از او پرسیدم مگر بازی های مرا دیدی؟ او گفت نه ولی پدرم همیشه برایم تعریف می کند که شما بهترین نسل فوتبال ایران بودید.
* می خواهیم از لحظاتی بگویید که تماشاگر استرالیا به زمین پرید و تور دروازه ایران را پاره کرد، چه حسی داشتید؟
- من تحت فشار مسابقه بودم که دیدم نیروهای امنیتی به زمین مسابقه آمدند و او را تعقیب کردند اما اخیرا یک اتفاق جالب برایم رخ داد.
* چه اتفاقی؟
- در مدتی که به آمریکا رفته بودم هر یک شنبه می رفتیم سالن و مسابقات را تماشا می کردیم. یکی از بازیکنان تیم 98 استرالیا که مقابل ما بازی کرد ساکن آمریکا شده و آنجا مشغول کار بازیگری است! یکی از همراهان من با او آشنا بود، روی سکو نشسته بودیم که مرا به او نشان داد و گفت ایشان را می شناسی؟ چند دقیقه با تردید به من نگاه کرد و گفت خیلی برایش آشنا هستم اما یادش نیست مرا کجا دیده. دوستم به او گفت بازی با ایران را یادت هست؟ کاپیتان ایران را به یاد می آوری؟ او هم انگار برق او را گرفته باشد ، ایستاد و گفت : «اوه لعنتی!» و رفت! بعد از 10 دقیقه برگشت و گفت شما باعث بدبختی ما شدید و تا سال ها من و همبازیانم دروازه بان ایران را لعنتی خطاب می کردیم! او البته گفت قصد توهین نداشته و عذرخواهی کرد.
* شما ناراحت نشدید؟
- من خوشحال شدم و بلند خندیدم! جالب اینجاست که چند بار دیگر هم او را دیدم و مشخص بود با دیدن من عصبی می شود! او گفت من با دیدن تو یاد بدبختی هایم می افتم و می خواهم زمان ورودم را تغییر دهم تا همدیگر را ملاقات نکنیم اما من به او گفتم چند هفته بیشتر در آمریکا نمی مانم و بعد از ثبت نام پسرم در دانشگاه به ایران باز خواهم گشت.
* یک جمله در مورد بازی ایران و استرالیا بگویید؟
- 8 آذر عید فوتبال ایران است.