به گزارش مشرق، ماجرا از آن قرار است که برخلاف نتیجه رای‌گیری از اعضای هیات‌علمی برای انتخاب مدیرگروه مطالعات منطقه‌ای، فردی که حائز کمترین رای شده از سوی دانشگاه برای مدیرگروهی تعیین شده است:
انتشار خبری مبنی‌بر انتخاب مدیرگروه یکی از گروه‌های دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، اعضای هیات‌علمی این دانشکده را در بهت و تعجب فرو برد. ماجرا از آن قرار است که برخلاف نتیجه رای‌گیری از اعضای هیات‌علمی برای انتخاب مدیرگروه مطالعات منطقه‌ای، فردی که حائز کمترین رای شده از سوی دانشگاه برای مدیرگروهی تعیین شده است. روند تعیین مدیرگروه برای رشته‌های مختلف دانشگاهی به‌صورت رای‌گیری از اعضای آن گروه از اواخر دهه 70 انجام شد و پیش از آن این انتخاب به‌صورت انتصابی بود و تنها رئیس دانشگاه در تعیین مدیرگروه‌ها نقش داشت؛ اما چند سالی هست که مدیران گروه‌های آموزشی هر دو سال یک‌بار توسط انتخابات و با رای اعضای هیات‌علمی ابتدا به رئیس دانشکده معرفی می‌شوند و سپس با حکم رئیس دانشگاه فعالیت خود را آغاز می‌کنند و معمولا رئیس دانشگاه نیز با احترام به رای اعضای هیات‌علمی برای همان فرد منتخب حکم می‌زند؛ مساله‌ای که برای تعیین مدیرگروه مطالعات منطقه‌ای دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به شکل دیگری محقق شد و به‌رغم برگزاری انتخابات، رئیس دانشگاه نه‌تنها حاضر به صدور حکم برای فرد انتخاب‌شده از سوی اعضا نشد، بلکه در حکم صادره، اسم فرد دیگری را لحاظ کرد.
در همین رابطه بخوانید:
کودتا در گروه مطالعات منطقه‌ای دانشگاه تهران
به گفته یکی از اساتید گروه مطالعات منطقه‌ای دانشکده حقوق و علوم سیاسی، آذرماه امسال حکم دوساله دکتر الهه کولایی برای مدیریت گروه مطالعات منطقه‌ای این دانشکده به پایان رسید و طبق معمول برای تعیین مدیر جدید انتخاباتی با حضور اعضای هیات‌علمی دانشگاه برگزار شد و از قضا استاد باسابقه دیگری از سوی اعضای هیات‌علمی انتخاب شد.
این استاد دانشگاه که نمی‌خواست نامش فاش شود با بیان اینکه چیزی که باعث حیرت اساتید گروه شده است ابلاغ حکم برای خانم الهه کولایی است، گفت: «این در حالی است که خانم کولایی پنج رای و آقای دوست‌محمدی هشت رای از 13 رای را توانسته بودند کسب کنند.»
این استاد دانشگاه با بیان اینکه به نظر می‌رسد علت تاخیر در ابلاغ حکم هم نامعلوم است، ادامه داد: «این اتفاق در حالی افتاده که همزمان با انتخابات این دانشکده، مدیرگروه علوم سیاسی نیز از طریق انتخابات تعیین و بلافاصله حکم این فرد که گرایش سیاسی همسو با مدیریت دانشگاه دارد، از سوی رئیس دانشگاه تهران صادر می‌شود.»
دراین‌باره تلاش برای گفت‌وگو با مسئولان دانشگاه تهران بی‌نتیجه ماند و الهه کولایی در پاسخ گفت که فرصت گفت‌وگو دراین‌باره را ندارد و شاید در روزهای آینده صحبت کند.
احمد دوست‌محمدی، استاد گروه مطالعات منطقه‌ای دانشگاه تهران با ابراز تعجب از این اقدام گفت: «اینکه چه کسی مسئولیت مدیرگروه را برعهده می‌گیرد در درجه اول موضوعیت ندارد؛ مساله مهم این است که اساتید دانشگاه به‌نوعی احساس بی‌احترامی به رای خود دارد و این موضوع را نوعی توهین به رای و نظر اساتید تلقی می‌کنند.»
این استاد دانشگاه با بیان اینکه این اقدام برخلاف اصول دموکراسی است، گفت: «سوالی که اکنون مطرح است این است که اگر قرار بر این بود که فردی همسو با گرایش سیاسی مدیریت دانشگاه انتخاب شود یا اینکه انتخابی در کار نباشد و همه‌چیز انتصابی باشد، چرا انتخابات برگزار شد؟!»
او می‌گوید: «این اقدام در درجه اول میان دانشجویان و اساتید بازتاب خوبی ندارد و این موضوع برای ریاست دانشگاه هم خوب نیست چراکه این اتفاق در دانشگاه تهران و دانشکده حقوق و علوم سیاسی رخ داده یعنی جایی که باید خود مروج اصول دموکراسی باشد.»
یکی دیگر از اعضای هیات‌علمی دانشگاه تهران در پاسخ به اینکه برخی عنوان کرده‌اند این مساله در دوره‌های قبل نیز تکرار شده است، گفت: «اولا اگر این مساله مسبوق به سابق است دلیل بر درستی آن نمی‌شود و باید جلوی خطا را می‌گرفتند؛ البته تا آنجایی که بنده اطلاع دارم در دوره‌ای که ادعا می‌کنند هم چنین چیزی نبوده و تنها یک نفر کاندیدای انتخابات بوده و انتخابات هم با رای اجماعی بوده است. در ثانی انتظار از اساتید که مشی اصلاح‌طلبانه دارند این است که به رای عمومی احترام بگذارند.»
او ادامه داد: «نمی‌توان به اساتید اعلام کرد در انتخابات شرکت کرده و رای دهند، ولی اگر نتیجه انتخابات را قبول نداشته باشیم، آرای اعضا را وتو می‌کنیم.» این عضو هیات‌علمی دانشگاه تهران گفت: «قطعا زمانی که انتخاباتی برای تعیین فردی برگزار می‌شود باید به نتیجه آن احترام گذاشته شود و اگر قرار است چنین اتفاقی نیفتد، بهتر است روسای دانشگاه به‌صورت انتصابی نسبت به انتخاب مدیرگروه‌ها اقدام کنند؛ چراکه اتفاق رخ داده در دانشگاه تهران باعث ایجاد دوگانگی ارزشی در دانشگاه می‌شود و این مساله درستی نیست.»
منبع: روزنامه فرهیختگان