سرویس ورزش مشرق – اتفاقی که در روزها و هفته های اخیر در لیگ دسته یک رخ داد شاید بی تفاوتی های مخاطبان فوتبال مربوط به لیگ برتر را تا حد زیادی از بین برد. جایی که پرسپولیس پیش از دهم اسفند ماه سال گذشته(تاریخ دربی برگشت) قهرمانی اش را مسجل شده می دانست و هفته های پایانی لیگ برتر برای مخاطبان سرخابی (که اعم هواداران فوتبالی را تشکیل می دهند) جذابیت قبل را نداشت.

در آن روزها لیگ دسته یک دچار تب داغی بود. فجر سپاسی، نساجی مازندران، خونه به خونه بابل و نفت مسجد سلیمان رقابتی داغ برای صعود به دسته حرفه ای فوتبال ایران داشتند و داغی این تب کم کم و رو به هفته های آخر تا جایی بالا رفت که همه را متوجه خودش کرد.

نفت مسجدسلیمانی ها هم یکشنبه شادی کردند، در خیابان های شهرشان شیرینی و شکلات پخش شد ولی قطعا نوع شادی آنها با خوشحالی زائدالوصفی که اهالی قائمشهر داشتند زمین تا آسمان متفاوت بود. قائمشهری هایی که نه تنها تاکنون طعم داشتن نماینده در لیگ برتر و حضور در آن را تجربه نکرده بودند بلکه از 7 سال پیش از آن هم به دسته دوم سقوط کرده و حتی در لیگ آزادگان هم نماینده ای نداشتند.

اصل "فوتبال با تماشاگر رونق می گیرد" یک اصل انکار ناپذیر و همیشگی است. بهمن فروتن کارشناس فوتبال کشورمان روزی در برنامه نود و در اعتراض به محرومیت تیم ها از برگزاری دیدارهای خانگی با تماشاگر گفت:«استادیوم بدون تماشاگر مثل حوض بدون آب است». جمله ای کوتاه اما پرمفهوم که گوشه ای از آن را روز بازی نساجی با راه آهن در ورزشگاه پیر تختی تهران شاهد بودیم.

استادیومی که حتی در روزهای بازی استقلال و پرسپولیس هم چنین شور و حالی به خود ندیده بود در عصر یکشنبه که اتفاقا هوا به شدت شبیه به شمال ایران هم شده بود همچون ظرفی جوشان برسر آتش بالا و پایین می پرید.اتفاقی که در فوتبال مازندران رخ داد حتی از اتفاق فصل قبل گیلان هم پررنگ تر بود. وقتی سپیدرود رشت به لیگ برتر صعود کرد اتفاق جدیدی برای شان رخ نداده بود. آنها در ادوار گذشته پگاه گیلان، داماش و استقلال رشت را در لیگ برتر داشتند و فقط به واسطه حضور یکی از تیم های قدیمی و باسابقه گیلان شادی کردند. سبکی متفاوت با آنچه یکشنبه عصر در قائمشهر و مازندران رخ داد.

بهمن فروتن در گفت و گو با مشرق، در همین ارتباط خاطر نشان کرد:«آلمانی ها برای تشبیه تیم هایی مانند نساجی مازندران به اتفاقی که در بساط جادوگرها رخ می دهد اشاره می کنند. آنها تیم هایی اینچنینی با این سطح و نوع هواداری تماشاگران شان را به "پاتیل جادوگرها" تشبیه می کنند که چیزی دائم در داخلش در حال جوشیدن و قُل زدن است».

وی افزود: « من حتم دارم تیمی به لیگ برتر راه پیدا کرده که بازی در خانه اش برای هیچ حریفی راحت نخواهد بود. حتی برای استقلال و پرسپولیس. امتیازگیری از این تیم کاری بسیار دشوار است».

این مربی فوتبالی که با تیم شموشک نوشهر در لیگ برتر کار کرده و از جو حاکم بر فوتبال مازندران آشناست درباره علت دوری 24 ساله نساجی از سطح اول فوتبال کشور گفت:«چرا این تیم 24 سال طول کشید به سطح اول فوتبال ایران برگردد؟ دلیلش نبود همدلی و همفکری بین اهل فوتبال در مازندران است. متأسفانه در مازندران همه درباره اینکه چه کسی بیشتر از فوتبال سر در می آورد با هم دعوا دارند و همین باعث شده نتوانند افکار و توان شان را یکپارچه کرده و زودتر به دسته بالا بیایند».

یکی از مهمترین استراتژی ها برای تیمی همچون نساجی، بقا و ماندگاری در لیگ دسته برتر است که فروتن درباره اش گفت:«مدیران نساجی باید بدانند لیگ برتر، لیگ یک نیست. تاجایی که می دانیم در لیگ حرفه ای بخش خصوصی نوآمده همیشه فصل بعد سقوط می کند. نساجی باید بداند بخش دولتی که پول بی پایان دارد اجازه نمی دهد نساجی آنجا بماند و مثلا سپاهان سقوط کند. از این خبرها نیست!».

وی ادامه داد:« بنابراین اگر در نساجی انسجام کاری نباشد خوشحالی فقط در حد این صعود خواهد بود. گردانندگان این تیم باید از این پاتیل جادوگری شان استفاده کنند و مراقب باشند خودشان در آن نیافتند».