به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، شهید علی صیاد شیرازی در خاطره‌ای درباره روزه گرفتنش در دوران دانشجویی روایت می‌کند: دانشکده افسری کلاً فضایی بسیار پاک بود. حتی من الان که ارتباط درسی با دانشگاه دارم وقتی آنجا می‌روم و می‌خواهم که این محیط را لمس کنم، می‌بینم با زمان ما واقعاً آن قدر تفاوتی ندارد.

چرا؟ چون میدان فقط میدان آموزش بود و چهره‌هایی را که انتخاب کرده بودند چهره‌های شاخص نظامی برای فرماندهی بودند و عمدتاً سرمایه‌گذاری روی تربیت جسمی و فکری بود و تنها خلا آن رسمیت نداشتن فرائض دینی بود. به طوری که در متن برنامه‌ها قرار نداشت ولی در حاشیه قرار داشت و کسی هم با حاشیه کاری نداشت.

در نتیجه می‌توانم این را واقعاً با اطمینان بگویم که بهترین روزه‌های ماه مبارک را من در دانشکده گرفتم چون به صورت طبیعی می‌پرسیدند:«چه کسانی می‌خواهند روزه بگیرند؟» که جیره غذایی ظهرآنها را برای شب نگه دارند. کسانی که ‌می‌خواستند روزه نگیرند هم آزاد بودند.

این که می گویم رسمیت نداشت، این نبود که کسی نمی‌توانست روزه بگیرد.کسی که ناهار هم نمی‌خورد آزاد بود.روزه جزوی از دین اسلام محسوب می‌شود.