به گزارش مشرق، از چند سال قبل کشورهای متوسط اروپایی-از نظر فوتبال- دریچه تازه ای را به روی بازیکنان ایرانی باز کردند. اگر زمانی فقط ستاره های ایرانی شانس لژیونر شدن پیدا می کردند و در عوض به باشگاه ها و لیگ های معتبر می رفتند امروز و در مدت چند سال کشورهایی مثل روسیه، بلژیک، سوئد، نروژ و یونان و البته کشورهای عربی که همیشه مشتری های ثابت بودند به بازار بازیکنان فوتبال ایران بدل شدند. رشد حضور بازیکن ایرانی در کشورهای خارجی در این سه چهار سال بیش از هر زمان دیگری بوده است و حالا بعد از پایان مسابقات لیگ شاهد هستیم که بازیکنان ایرانی یک به یک چمدان هایشان را به سوی کشورهای خارجی می بندند. در این بین استقلال و پرسپولیس دوباشگاه پرطرفدار ایرانی بیشترین مسافران را به لیگ های مختلف داشته و امسال نیز شرایط به همین گونه خواهد بود. حالا این سوال پیش می آید که هدف از حضور پرتعداد بازیکنان ایرانی در لیگ های مختلف اروپایی و آسیایی چیست؟ قیمت یورو یا پیشرفت در فوتبال؟
کوچ سرخابی ها
هنوز چند روزی از پایان لیگ برتر نگذشته بود که اخبار مختلفی درباره انتقال برخی بازیکنان منتشر شد. صادق محرمی که در بازی پرسپولیس برابر الجزیره خداحافظی کرد و به دیناموزاگرب پیوست. انتقالی که می تواند بهترین انتقال در میان بازیکنان ایرانی جوان در این سال های اخیر باشد. بعد از آن اما همین دیروز خبر جدایی فرشاد احمدزاده و پیوست او به تیمی از لهستان منتشر شد. اتفاقی که گفته می شود ممکن است برای وحید امیری و کمال کامیابی نیا هم رخ دهد و آن ها هم مسافر کشورهایی از این دست شوند. از استقلال هم امید نورافکن و مجید حسینی دو بازیکن جوان استقلال نیز گفته می شود ممکن است به لیگ بلژیک بروند. اتفاقی که ممکن است همین روزها رخ بدهد.
اما آیا حضور در لیگ لهستان ، بلژیک، سوئد و یا حتی بازی در تیم های متوسط لیگ های روسیه و هلند چه دست آوردی برای بازیکنان ایرانی خواهد داشت؟ آیا از نظر مالی برای آن ها سود خواهد داشت یا در فوتبالشان پیشرفت خواهند کرد. جالب است که برخی از ستاره های ایرانی مثل کاوه رضایی بعد از رفتن به اروپا تیم ملی را هم از دست دادند. اما واقعیت این است لااقل تا وقتی کارلوس کی روش و تفکری از این دست در تیم ملی حاکم باشد کسانی که در اروپا باشند بیشتر دیده می شوند. با این وجود و با توجه به اتفاقاتی که در بازار ارز ایران رخ داده است حضور در کشورهای خارجی و کسب درآمد با یورو یا دلار می تواند از نظر مالی هم به آن ها کمک کند.
اما آنچه می تواند به عنوان نکته منفی در کوچ ستاره ها به لیگ های درجه های پایین تر و تیم های متوسط به پایین اروپا و آسیا عنوان کرد شاید افت کیفی بازیکنان به دلیل دور بودن از فضای فوتبالی ایران باشد. همانطور که گفته شد کارلوس کی روش ممکن است به خاطر اعتقاد و سبکش بازیکنی را که در تیمی ضعیف در لیگی متوسط اروپایی نیمکت نشین است را به تیم ملی دعوت و از او خوب هم بازی بگیرد اما ممکن است یک مربی دیگر براساس عرف رایج فوتبال جهان عمل کرده و تنها کسانی که آماده هستند و بازی می کنند را به کار گیرد. در این صورت می توان گفت این دوری از فضای فوتبال ایران می تواند به کیفیت فوتبالی آن ها لطمه بزند. مثلا بازی در تیم های استقلال و پرسپولیس و هر روز در کانون اخبار و توجهات بودن می تواند انگیزه و نیروی محرکه تلاش برای پیشرفت باشد اما یک غریبه نیمکت نشین در اروپا هیچگاه روی جلد مجلات و روزنامه نخواهد رفت و کسی نامش را روی سکوها فریاد نمی زند.