به گزارش مشرق؛ بعضی اختراعات به قدری با زندگی روزمره ما در هم می‌آمیزد که دیگر به فکرمان خطور نمی‌کند فردی پشت آن اختراع بوده است، انگار آن اختراع بخشی از خلقت بوده است! مخترع www هم به همچین سرنوشتی دچار شده است. به قدری اختراعش حیاتی و مهم بوده که خودش را به حاشیه رانده است.
سر تیموتی جان برنرز لی (۱)، مهندس و دانشمند علوم کامپیوتر، متولد ۸ ژوئن ۱۹۵۵ در لندن است. او به TimBL مشهور است. در خانواده ای شش نفره به دنیا آمد که با فنآوری بیگانه نبوده است. جالب است بدانید پدر و مادرش روی اولین کامپیوتر با کاربرد تجاری به نام Ferranti Mark ۱ کار می‌کردند.
شهرت جهانی او به دلیل اختراع شبکه جهانی وب (شبکه جهانگستر یا World Wide Web) است. او در مارس ۱۹۸۹ طرحی در رابطه با سیستم مدیریت ارتباطات پیشنهاد داد که سرانجام در اواسط نوامبر همان سال موفق شد اولین ارتباط را بوسیله اینترنت بین یک کلاینت HTTP و یک سرور برقرار کند.
برنرز-لی در مصاحبه‌ای در مجله تایمز در اکتبر ۲۰۰۹ اعتراف کرد که استفاده از اولین جفت اسلش ( //) در نشانی‌های اینترنتی کاملاً غیر ضروری بود. او به خبرنگار تایمز گفت که به راحتی می‌توانست آدرسهای وب را بدون این خطوط مورب طراحی کند: «آن زمان فکر می‌کردم استفاده از آنها فکر خوبی باشد. »
برنرز-لی از ژوئن تا دسامبر ۱۹۸۰ را به عنوان پیمانکار مستقل در سازمان تحقیقات اتمی اروپا ( CERN ) مشغول به کار بود. در همین زمان، در ژنو پروژهای بر اساس ایده ابرمتنها ارائه داد تا پروسه اشتراک گذاری و بروزرسانی اطلاعات بین محققان را آسانتر کند و برای آن یک سیستم اولیه به نام ENQUIRE را بوجود آورد.
بعد از ترک این سازمان در سال ۸۰ در شرکت نرم افزاری جان پول (۲) مشغول به کار شد و به مدت سه سال مدیر بخش فنی آنجا بود. پروژهای که او روی آن کار می‌کرد، پردازش از راه دور بود که باعث شد در زمینه شبکه سازی رایانه ای تجربیاتی کسب کند. سرانجام در سال ۸۴ دوباره به سازمان تحقیقات اتمی بازگشت. در سال ۱۹۸۹ CERN بزرگترین مرکز اینترنت در اروپا بود و برنرز-لی فرصت پیدا کرد که به پروژه ابرمتنهای اینترنت بپیوندد.
اختراع از روی اجبار
«فقط باید تکه‌های این پازل، یعنی ابر متنها، پروتکل کنترل انتقال و سیستم نام دامنه‌ها را به هم وصل می‌کردم تا شبکه جهانی وب بوجود آید. در حقیقت خلق این شبکه از روی ناچاری بود چون کار در مرکز تحقیقات بدون این شبکه بسیار سخت بود. بیشتر تکنولوژی‌هایی که در ساخت وب استفاده شده، مثل ابرمتنها یا اینترنت، از قبل طراحی شده بودند و من فقط باید این اجزا را کنار هم قرار می‌دادم. فکر کردن به این که همه سیستم های اسناد متنی دنیا بخشی از یک سیستم واحد باشند قدمی در راه عمومی سازی اطلاعات و مرحله جدیدی از تکنولوژی بود.»
اولین وبسایت تاریخ اینترنت آنلاین شد!
اولین وبسایت تاریخ اینترنت در ۶ اوت ۹۱ آنلاین شد. برنرز-لی و همکارش در مرکز تحقیقات اتمی اروپا وبسایت http://info.cern.ch را که فقط ۱۵۳ کلمه داشت، بوجود آوردند. در این صفحه، از شبکه جهانی وب به عنوان «ابتکاری جدید و عظیم برای بازیابی اطلاعات ابررسانه ها که برای دسترسی جهانیان به دنیای بزرگ اسناد متنی طراحی شده» توصیف شده است که شامل ۲۵ لینک درمورد اطلاعاتی از این ابتکار عمل بود.
اولین وبسایت تاریخ اینترنت
نوای آزادی شنیده می‌شود
۳۰ آوریل ۹۳، CERN اعلام کرد که تکنولوژی شبکه جهانی وب به صورت رایگان در دسترس همگان قرار خواهد گرفت. در این بیانیه اعلام شد که اجزای اصلی وب در اینترنت قرار خواهد گرفت تا هر فردی در دنیا بتواند از آن استفاده کند. آن اعلان تاریخی از این قرار بود:
«سازمان پژوهشهای هسته‌ای اروپا از همه حقوق معنوی و کدهای این تکنولوژی چشم‌پوشی می‌کند و طی این بیانیه همگان می‌توانند آن را استفاده، کپی یا اصلاح کنند و یا آن را تعمیم دهند.»
حقایق جالب
وب و اینترنت با هم فرق می‌کنند
اکثر مردم تفاوتی بین وب و اینترنت قائل نیستند و این دو را یک چیز تصور می‌کنند. اینترنت بسیار قبلتر از وب بوجود آمده و شبکه جهانی وب بدون اینترنت وجود نخواهد داشت. در حقیقت اینترنت با اختراع مودم در سال ۱۹۵۸ بوجود آمد و زیربنای عظیمی است که میلیونها رایانه را در سراسر جهان به هم متصل می‌کند. شبکه جهانی وب اما یک سیستم اسناد ابرمتنی پیوسته است که بوسیله اینترنت در دسترس عموم قرار می‌گیرد.
میلیاردها انسان از وب استفاده می‌کنند
تخمین زده شده که ۲٫۴ میلیارد از جمعیت ۷٫۱ میلیاردی جهان از وب استفاده می‌کنند که حدوداً ۳۷٫۷ درصد جمعیت جهان است. شش نفر از هر هفت نفر در جهان به اینترنت دسترسی دارند که یعنی ۷۰ درصد کاربران اینترنت در وب گشت و گذار می‌کنند.
شهروندان آمریکایی بیشترین استفاده از وب را دارند
۷۸٫۶ درصد از کاربران آمریکا از وب استفاده می‌کنند که بیشترین مقدار بین همه ملت هاست. همچنین استرالیا ( ۶۷٫۶ درصد)، اروپا ( ۶۳٫۲ درصد)، آمریکای جنوبی (۴۲٫۹ درصد) غرب آسیا ( ۴۰٫۲ درصد)، آسیا ( ۲۵٫۷ درصد) و آفریقا با ۱۵٫۶ درصد در رده های بعدی این لیست قرار می‌گیرند. در کمال تعجب ۲۴ کشور در دنیا به وب دسترسی ندارند.
منبع: دفترشما