به گزارش مشرق، تماشاگر نوشت: کم رونق شدن فوتبال داخلی در دهه60 باعث شد که سفر به کشورهای خارجی برای ادامه فوتبال ادامه یابد. غلامحسین هاشم‌پور به لارسیای یونان رفت. مجید بشکار در هندوستان بازی کرد. ناصر حجازی با محمدان بنگلادش شروع کرد و بعدها سرمربی این تیم شد.
او در سفر خود به هند و بنگلادش، بیژن طاهری، مرتضی یکه و رضا چلنگر را هم با خود همراه کرد. علیدوستی به لیگ آلمان رفت، بازیکن تیم زالور شد و در 2سال، 10گل برای این تیم در لیگ دوم بوندس‌لیگا زد. رضا احدی به کمک رضا عادلخانی 2سال بازیکن تیم روت وایس اسن شد. احدی و علیدوستی در سال‌های 66 تا 68 در بوندس‌لیگا بودند. در دهه60 حاج‌رحیمی‌پور بازیکن تیم «سن‌خوزه» شد؛ تیمی که بعدها خداداد عزیزی هم به آن رفت.
پنجعلی و ناصر محمدخانی در سال1984 عضو تیم منتخب آسیا شدند. آن زمان به تیم منتخب آسیا احترام زیادی داده شده و این تیم خیلی جدی گرفته می‌شد. تیم منتخب آسیا در سال1986 میلادی، 2دیدار دوستانه را با تیم ملی مجارستان انجام داد.
در این 2بازی پنجعلی در دفاع چپ و ناصر محمدخانی در هافبک چپ به میدان رفتند. در آن زمان هیچ‌کدام پست واقعی آن‌ها نبود اما بیشترین درخشش در بین ستاره‌های تیم منتخب آسیا توسط این‌دو ارائه شد، همان‌وقت بازی در لیگ قطر به آن‌ها پیشنهاد شد.
ناصر محمدخانی در آبان65 به قطر رفت. پنجعلی که 6ماه دوران محرومیت خود را طی می‌کرد، همراه با حاج‌کوثری فرمانده سپاه حضرت محمد(ص)، سفری نمادین به جبهه داشت و با قطری‌ها قرار سال بعد یعنی از زمستان سال66 را گذاشت.
ناصر محمدخانی پیشنهاد استفاده از حمید درخشان را به قطری‌ها داد. درخشان و ناصر محمدخانی آن‌وقت‌ها دوستی عمیقی با هم داشتند اما محمدخانی از بی‌معرفتی حمید درخشان می‌گوید: «من او را به قطر بردم اما وقتی سال69 برگشتم او با من برنگشت و 2فصل دیگر در لیگ قطر ماند.» به هرحال بلافاصله بعد از 2، 3بازی و درخشش فوق‌العاده ناصر محمدخانی و درخشان، قطری‌ها شاهرخ و شاهین بیانی و عبدالعلی چنگیز را هم گرفتند. چنگیز البته 9ماه محروم بود و تنها از تیرماه سال66 توانست در لیگ قطر بازی کند.
درخشش فوق‌العاده درخشان و ناصر محمدخانی که از آبان65 و شاهرخ و شاهین که از آذر65 و چنگیز که از تیر65 و پنجعلی که از آذر66 کارشان را در لیگ قطر شروع کردند، باعث شد که قطری‌ها چشم به روی سایر ستارگان ایرانی باز کنند؛ حتی اگر در آن مقطع مردان مورد نظر ملی‌پوش هم نبودند! در سال66، امیر قلعه‌نویی به لیگ قطر رفت.
سال68 نوبت به سیروس قایقران و مرتضی کرمانی رسید. فرشاد پیوس هم در سال68 به لیگ قطر رفت و آقای گل این تیم شد. او عضو تیم نادی القطر بود. قایقران و قلعه‌نویی به عضویت السد قطر درآمدند و کرمانی بازیکن الاتحاد بود.
قایقران یک فصل بازی کرد و سال69 بازگشت و شاهین بیانی و ناصر محمدخانی، 4فصل بازی کردند و سال69 به ایران برگشتند. پیوس و نامجومطلق به ترتیب بعد از یک فصل بازی در نادی القطر و السد -در سال‌های 68 و 69- در سال‌های 69 و 70 به ایران برگشتند. نامجومطلق در تیم السد قطر همبازی ابراهیم قاسمپور بود.
در این نسل حمید درخشان و مرتضی کرمانی بیشترین حضور را در لیگ قطر داشتند. درخشان 5فصل بازی کرد و سال70 به ایران برگشت. او در پاییز70 دوباره به قطر رفت و یک فصل دیگر برای قطری‌ها بازی کرد. کرمانی هم که سال68 به لیگ قطر رفته بود، سال70 به ایران برگشت. او هم مثل درخشان در پاییز70 دوباره مورد نظر قطری‌ها واقع شد.
کرمانی این‌بار چهار فصل عضو این تیم بود که البته یک فصل را در این دوران محروم بود و نتوانست در میدان بازی کنند. مردان این نسل شاغل در لیگ قطر یکی از بهترین و معتبرترین گروه‌هایی بودند که حضور در خارج کشور را تجربه می‌کردند. در این سال‌ها، به‌جز مردان مورد اشاره ما، قاسمپور هم هنوز در کشورهای حوزه خلیج‌فارس کار می‌کرد.
در میانه دهه60 فرکی به ایران برگشت. او 8سال دیگر در ایران بازی کرد و به عضویت تیم‌های مهرشمیران، دارایی و بانک ملی درآمد و سال73 در حالی که نزدیک 40سال داشت از فوتبال کناره گرفت. اصولا بیشتر مردان این نسل تا سنین بسیار بالا بازی کردند؛ قاسمپور(41سالگی)، درخشان(36سالگی)، پنجعلی(39سالگی)، محمدخانی(34سالگی)، پیوس(36سالگی)، عبدالعلی چنگیز(35سالگی)، فرکی(39سالگی)، برزگری(36سالگی) و... که نشان می‌دهد دوره حضور آن‌ها در لیگ قطر، احتمالا به افزایش عمر فوتبال‌شان کمک کرده است!
پولدارترین مرد این نسل حمید درخشان بود. کمترین مبلغ به امیر قلعه‌نویی داده شد. 2گل ناصر محمدخانی، تیتراژ برنامه‌های ورزشی قطر شد. باشگاه السد طلایه‌دار استفاده از ستارگان ایرانی شد. با احتساب مردان دهه70، نام درخشان، قاسمپور، نامجومطلق، علی دایی، افشین پیروانی، قلعه‌نویی و قایقران در فهرست ستارگان السد ثبت می‌شود.