به گزارش مشرق، بی‌بی‌سی نوشت: مرتضی حاجی، عضو شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان، حسن روحانی را متهم کرد که «فرمان را رها کرده است». اکنون پرسش این است که آیا اصلاح‌طلبان قادرند از ماشین دولت پیاده شوند. آن هم پس از ۶ سال همسفری در دولت یازدهم و دوازدهم.
سعید حجاریان از نظریه‌پردازان طیف سیاسی اصلاح‌طلب می‌گوید اصلاح‌طلبان به خاطر عدم تحقق وعده‌های روحانی با دولت «زاویه‌دار» شده‌اند. محمود واعظی، رئیس دفتر روحانی می‌گوید انتقادهای جدید اصلاح‌طلبان از دولت به خاطر «انتخابات بعدی» است، اما این موضوع به «رأی‌آوری» آنها منجر نخواهد شد. او به طور ضمنی تأیید کرد که دولت و اصلاح‌طلبان تا حدی فاصله گرفته‌اند.
سعید حجاریان پیشتر گفته بود اصلاح‌طلبان با دولت «عقدی به‌صورت ائتلاف نبسته بودند».حالا باید دید آیا اصلاح‌طلبان قادرند سفره خود را از دولت جدا کنند؟
بی‌بی‌سی می‌افزاید: ۱۱ مهرماه ۱۳۹۷، در دیداری کم‌سابقه شماری از اصلاح‌طلبان و اعضای دولت در جلسه‌ای مشترک گرد هم آمدند. جلسه‌ای به دعوت دولت که ریاست آن را محمدرضا عارف، رئیس شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان بر عهده داشت. شماری از چهره‌های شناخته‌شده طیف سیاسی اصلاح‌طلبان از جمله عبدالله نوری و غلامحسین کرباسچی و مصطفی معین دعوت رئیس جهموری برای شرکت در این جلسه را نپذیرفتند اما حتی این موضوع هم سبب نشد که فضای این نشست بدون تنش باشد.
بیشتر بخوانید:
این جلسه غیرعلنی، نشانه‌ای گویا از تغییر رویکرد اصلاح‌طلبان در برابر دولت بود. تا پیش از این، به گفته محمد خاتمی، رئیس‌جمهوری پیشین، قرار بود با وجود همه انتقادها، حمایت از دولت ادامه یابد. اما در این جلسه، علی شکوری‌راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت و خاتمی گفته «رابطه ما با دولت قطع است». حسین کمالی، دبیرکل حزب اسلامی کار گفت «با این دست فرمان همه ما در انتخابات بعد بازنده‌ایم».
با وجود فضای متشنج، نشست مشترک ۱۱ مهرماه دولت و اصلاح‌طلبان یک نتیجه مشخص داشت: توافق بر سر تشکیل «کارگروهی برای تنظیم رابطه دولت و جبهه اصلاحات»؛ کارگروهی که هرگز تشکیل نشد.
اما چرا آن‌گونه که رئیس دفتر آقای روحانی می‌گوید این کارگروه تشکیل نشد؟
بی‌بی‌سی درباره این «کشتی طوفان‌زده» می‌نویسد: اصلاح‌طلبان و دولت دستکم تا زمستان سال ۱۳۹۶ رابطه‌ای نسبتا نزدیک را تجربه می‌کردند به یکباره اما سلسله‌ای از بحران‌ها آغاز شد.
دولتی که با شعار «تدبیر و امید» بر سر کار آمده بود، حالا متهم بود که راهکاری برای عبور از بحران ندارد. روحانی نزدیک ۲۰۰ روز از حضور در کنفرانس خبری خودداری کرد.
در این مدت نه تنها، بسیاری از وعده‌های روحانی همچون اشتغال و کنترل تورم و رفع حصر محقق نشد بلکه برخی دستاوردهای دولت او از جمله برجام نیز به خطر افتاد. اما بحران تنها به دولت ضربه نزده بود. با تغییر شرایط سیاسی از زمستان ۹۶ به بعد، اصلاح‌طلبان نیز اوضاع بهتری نداشتند و اعتبار اجتماعی‌شان به چالش کشیده شده بود.
یک سال مانده به انتخابات مجلس شورای اسلامی، اصلاح‌طلبان دیگر چندان راغب نیستند سرنوشت سیاسی خود را با دولت گره بزنند.
اما مشخص نیست تصمیم به این جدایی، آن هم پس از شش سال ائتلاف، آیا از سوی رأی‌دهندگان و معترضان و منتقدان آنها به رسمیت شناخته خواهد شد یا نه؟ به ویژه آنکه شماری از اصلاح‌طلبان، از جمله اسحاق جهانگیری همچنان از امتیاز حضور در دولت برخوردارند. با این همه، اصلاح‌طلبان مدتی است ترجیح می‌دهند به جای یادآوری نقش خود در انتخاب روحانی و همچنین چانه‌زنی برای نفوذ بیشتر در کابینه، راه‌شان را از دولت جدا کنند. آنها دیگر نمی‌خواهند سوار ماشین دولت باشند، اما مشخص نیست آیا خودروی دیگر هست که آنها را به مقصد برساند یا نه.