کد خبر 96295
تاریخ انتشار: ۱۳ بهمن ۱۳۹۰ - ۱۳:۵۸

ناآرامی های سوریه چندی است گریبان زائران ایرانی را گرفته است و تا کنون در سه مرحله حدود 29 ایرانی در این کشور ربوده شده اند . اکنون برای افکار عمومی این سوال مطرح است که چنین روندی حاصل کوتاهی دولت است یا سود جویی کاروان های زیارتی و یا خود مردم؟

به گزارش مشرق به نقل از تابناک، روز گذشته، یازده تن دیگر از هم‌وطنان کشورمان در شمال سوریه به دست نیروهای مسلح ربوده شدند. به این ترتیب، در یک ماه گذشته، 29 تن از هم‌وطنانمان در سه عملیات متفاوت ربوده شدند که به غیر از هفت نفر اولی که از مهندسان ایرانی شاغل در سوریه بودند، دیگر ربوده شده‌ها در قالب دو کاروان آزاد از مرودشت فارس و لرستان برای زیارت عتبات عالیات رهسپار سوریه شده بودند.
از آنجا که در ماه‌های گذشته، سوریه شاهد ناآرامی‌هایی بوده که به درگیری مسلحانه میان دولت و مخالفان این کشور کشیده شده است، پیش‌بینی می‌شد که سفر زیارتی به این کشور با مشکلاتی برای هموطنانمان همراه باشد؛ رخدادی که سرانجام مسئولان حج و زیارت را بر آن داشت تا سفر سوریه و عراق را تنها در قالب کاروان‌های مجاز ـ که از امنیت بالاتری برخوردار است و با هماهنگی‌های لازم، رهسپار سفر می‌شوند ـ قانونی و مجاز بدانند.

افزون بر آن، در آستانه اربعین حسینی و با توجه به ناآرامی‌های عراق، رئیس پلیس گذرنامه و اتباع خارجی، رفت و آمد انفرادی افراد به عتبات عالیات را ممنوع اعلام کرده بود، ولی همچنان کاروان‌های آزاد در کشور با تبلیغات فراوان و سوءاستفاده از احساسات مذهبی مردم کشورمان به قصد سودجویی، کاروان‌های فراوانی را رهسپار کشورهای ناآرام سوریه می‌کنند که نتیجه‌اش به خطر افتادن جان هموطنان کشورمان می‌شود.
 
البته این درست که هر دولتی، مسئول حفظ حقوق شهروندانش در بیرون از مرزهاست، ولی هنگامی که در کشور ناآرامی رخ می‌دهد، بهتر است مردم هم اندکی همدلی کنند تا جان عزیزانمان به خطر نیفتد.

اکنون که 29 تن از هم‌وطنانمان در سوریه اسیر گروه‌های مسلح سوری هستند، دولت به عنوان مسئول حفظ جان آنان،‌ باید از کجا پیگیر حقوق آنها باشد و اساسا باید با چه کسانی برای نجات جان آنان مذاکره کند؛ ناگفته نماند که نتیجه گفت‌وگو با این گروه‌های شبه نظامی، بی‌گمان دولت‌ها را برای نجات جان شهروندانش، مجبور به پرداخت هزینه‌ها و امتیازاتی می‌کند.
 
اکنون این پرسش به میان می‌آید، آیا سودجویی برخی کاروان‌ها و افراد در کشور ـ که از احساسات مذهبی هم‌وطنانمان سوءاستفاده می‌کنند ـ ارزش به خطر انداختن جان هم‌‌میهنانمان را دارد؟ آیا این دست سودجویی‌ها در پایان، دولت را مجبور به امتیازدهی‌هایی به این گروه‌ها برای نجات جان هموطنانمان نمی‌کند؟

به هر حال، با توجه به اینکه رفت‌وآمد از مرز ترکیه برای هم‌وطنانمان بدون روادید، امکان‌پذیر است، نمی‌توان چندان به تمهیدات مرزداری در این منطقه دلخوش داشت؛ چنان که کنسول سفارت جمهوری اسلامی ایران در دمشق، در واکنشی دیرهنگام پس از ربوده شدن سومین کاروان ایرانی، به هم‌وطنانمان توصیه کرد از سفر زمینی به سوریه خودداری کنند. همچنین کاروان‌های آزاد، اگر بخواهند، می‌توانند به راحتی از این مرز به سوریه بروند، ولی این کاروان‌ها و هم‌وطنانمان هستند که باید با توجه به ناامنی این کشورها، صبر پیشه کنند.

ولی با همه اینها و اخبار نگران کننده از وضعیت هم‌وطنان ربوده شده‌مان در سوریه، همچنان تبلیغات پرشور کاروان‌ها برای سفر به سوریه را در خیابان‌ها می‌بینیم و پیامک‌های تبلیغاتی سفر ما را وسوسه می‌کند؛ اندکی هم به امنیت هم‌وطنانمان بیندیشیم.