به گزارش مشرق به نقل از ایلنا ؛ اين لغات و عبارات كه شامل اسباب‌بازي‌ها، غذا، ‌حيوانات و البته پدر و مادر، سلام و خداحافظ بوده، براي شناسايي كودكاني طراحي شده كه ممكن است با مشكلات كلامي در بزرگسالي روبه‌رو باشند.

كندي در كلام نيز مي‌تواند نشانه‌اي از مشكلات عميق‌تر ناشنوايي تا اوتيسم باشد.

اين كلمات شامل مامان، بابا، بچه، شير، شربت، سلام، توپ، بله، نه، سگ، گربه، بيني، چشم، موز، بيسكويت، ماشين، داغ، ممنون، حمام،‌ كفش، كلاه، كتاب، همه رفته‌اند، بيشتر و خداحافظ هستند.

اين 25 كلمه اجباري بخشي از يك ليست بزرگتر 310 كلمه‌اي هستند كه بايد در گنجينه لغات يك كودك نوپا وجود داشته و بايد در 10 دقيقه توسط والدين تيك زده شوند.

يك كودك معمولي بايد حدود 150 كلمه از اين پژوهش توسعه زبان را بداند؛ اما تعداد 75 تا 225 كلمه نيز عادي است.

به گفته محققان كه به ارائه اين پژوهش در نشست سالانه انجمن پيشرفت علوم آمريكا پرداختند، اگر يك كودك تنها قادر به استفاده از 50 كلمه يا كمتر باشد، ‌زنگهاي هشدار بايد به صدا درآيند.

اين 25 كلمه در ميان رايج‌ترين و ابتدايي‌ترين كلماتي قرار دارند كه كودك در آغاز سخن آنها را فرا مي‌گيرد.

پرفسور «لزلي رسكورلا» كه هر دو نسخه اين پژوهش را طراحي كرده، اظهار كرد: اگر كودكان از بيشتر اين حروف تا دو سالگي استفاده نكنند، ‌احتمالا جزء گروه كودكاني هستند كه دير به صحبت خواهند افتاد.

بسياري از اين گونه كودكان در آينده با بلوغ ديررس مواجه بوده و والدين آنها نبايد نگران باشند؛ اما اگر كودكي تا سن دو سال و نيم با مشكلاتي در اداي كلمات روبرو باشد، والدين بايد از درمانهايي مانند گفتار درماني كمك بگيرند.

به گفته محققان، تا 20 درصد كودكان دو ساله از همتايان خود در گفتار عقب هستند. از اين ميان، نيم تا سه چهارم آنها در آينده با بلوغ ديررس مواجه شده كه كمابيش طي مرور زمان حل خواهد شد؛‌ اما در ساير موارد، اين كودكان با مشكلات پايدار گفتاري روبه‌رو خواهند بود.

گنجينه لغات كوچك در سن دو سالگي همچنين مي‌تواند نشانه بيماري‌هايي مانند ناشنوايي، اوتيسم و خوانش پريشي باشد.

همچنين به گفته محققان، ‌تلويزيون و فيلم به عنوان «گفتاري كه بطور اتفاقي شنيده مي‌شوند»، نمي‌توانند جايگزين توجه والدين شوند. تعامل واقعي با كودك در زمان آغاز صحبت كردن كودك بسيار حياتي است.