به گزارش مشرق، بلیت‌فروشی ظاهراً الکترونیکی و صندلی‌های شماره‌گذاری شده اما هنوز هیچ‌کس اعتنایی به شماره‌ها نمی‌کند. هیچ جایگاهی تضمین شده نیست و هرکسی هرجا مایل باشد می‌نشیند. گیت‌های ورودی بی‌نقص نیست و بعضی تماشاگران راه عبور بی‌دردسر از گیت‌ها را پیدا کرده‌اند. چند هفته‌ای هم گذشت که مشخص شد دوربین‌های امنیتی توانایی تشخیص چهره تماشاگران خاطی را ندارند و تازه وعده داده شد در آینده «دوربین چهره‌زن» در ورزشگاه‌ها نصب شود. اینها همه بخشی از شروط سازمان لیگ برای آغاز لیگ بودند. لیگی که بی‌دلیل 4 هفته به تأخیر افتاد و یکی از تبعاتش این شد که تیم‌ها به طور فشرده باید هر 4 روز یک بار در لیگ بازی کنند. از منظری دیگر قرار بود با این اقدامات پیشگیرانه، رفتار تماشاگران کنترل شود و خشونت و فحاشی روی سکوها به صفر برسد اما در حالی که هنوز روزهای حساس لیگ فرا نرسیده، تفاوت معنی‌داری در رفتار تماشاگران دیده نمی‌شود. همان فحاشی‌ها، همان ناهنجاری‌ها، همان توهین‌ها.
حالا که هنوز پروژه دوربین امنیتی و شماره‌گذاری صندلی به طور کامل اجرا نشده و بعید است تا پایان فصل هم مشکلاتش برطرف شود، عضو جدید کمیته داوران، وعده بزرگتری داده که اجرای آن به مراتب مشکل‌تر است. فریدون اصفهانیان، رئیس سابق کمیته داوران که به تازگی به‌عنوان یکی از اعضای کمیته داوران انتخاب شده، دیروز گفته: «همه موظف هستند شرایط و امکانات ورزشگاه‌ها برای اجرایی شدن استفاده از کمک‌داور ویدئویی را فراهم کنند. در لیگ آینده (لیگ بیستم) اگر ورزشگاهی برای استفاده از کمک‌داور ویدئویی مجهز نشود، بازی تیم آن شهر در ورزشگاهی انجام خواهد شد که دارای این امکانات باشد.»
بیشتر بخوانید:
معرفی اعضای جدید کمیته داوران
سکوت شائبه برانگیز مقصران نتایج اسفبار تیم ملی/ توهین ویلموتس و تاج و ساکت به مردم ایران
واقعیت آن است که میزان اشتباهات تأثیرگذار داوری در لیگ امسال، آنقدر زیاد است که استفاده از کمک‌داور ویدئویی را از نان شب واجب‌تر می‌کند. داوران پراشتباه هفته‌ای نیست که نتیجه چند بازی را با اشتباه در تشخیص پنالتی و آفساید تغییر ندهند اما اینکه تصور کنیم تا چند ماه دیگر 15 ورزشگاه میزبان لیگ همگی مجهز به سیستم کمک‌داور ویدئویی شوند، تصوری بسیار خوشبینانه است.
سال گذشته بود که تایلند قصد داشت به صورت خودسرانه از یک سیستم بومی به‌عنوان کمک‌داور ویدئویی استفاده کند که با تهدید به تعلیق از سوی فیفا مواجه شد و مجبور شد آن را کنار بگذارد. سال گذشته هم در لیگ ایران وعده داده شد دربی 10 فروردین 98 به طور آزمایشی با بهره‌گیری از این سیستم برگزار شود اما خیلی زود مشخص شد آنچه که مسئولان سازمان لیگ به‌عنوان کمک‌داور ویدئویی در نظر گرفته‌اند، تفاوت فاحشی با سیستم مورد تأیید فیفا دارد و عملاً به بایگانی منتقل شد. حالا هم در اصل قضیه، تغییری اتفاق نیفتاده و اگر می‌خواهیم سیستم کمک‌داور ویدئویی داشته باشیم، الزاماً باید تجهیزات گرانقیمتش را از شرکت‌های مورد تأیید فیفا خریداری کنیم. اینکه در لیگی که اکثر تیم‌ها درگیر مشکلات ابتدایی اقتصادی هستند و از پس مخارج روزمره خود برنمی‌آیند، چگونه می‌توان انتظار داشت که همه آنها توانایی خرید این تجهیزات را داشته باشند؛ پرسشی است که قاعدتاً فریدون اصفهانیان باید برای آن پاسخی داشته باشد.
