به گزارش مشرق، زهرا کاردان پیرامون مضمون کتاب «خیابان ۲۰۴» گفت: کتاب «خیابان ۲۰۴» حادثه منا را از زبان شاهدان، خانواده و کارگزاران حج و زیارت در سال ۹۴ و حتی همسفران شهدا بیان می‌کند.
وی پیرامون علل نگارش کتاب «خیابان ۲۰۴» بیان کرد: حادثه منا در سال ۹۴ سوالات فراوانی را در ذهن من ایجاد کرده بود، این امر سبب شد برای پاسخ به سوالاتم به یک سری مطالعات و تحقیقات روی بیاورم، من دو سال به تحقیق پرداختم و از آنجا که دغدغه ذهنم شده بود فکر کردم نوشتن این اثر می‌تواند برای مخاطبان نیز جذاب باشد.
کاردان پیرامون مصاحبه‌هایی که در کتاب «خیابان ۲۰۴» استفاده کرده بیان کرد: در مصاحبه هایم دریافتم هرکسی حادثه منا را از دیدگاه خود مورد بررسی قرار می‌دهد لذا زوایای بررسی این رویداد بسیار متنوع است، برای این منظور نمی‌توان گفت که به نتیجه‌ای واحد دست یافته ایم، اما در عین حال هر کدام از این داستان‌ها روایت فردی است که از منظر خود حادثه منا را دیده و بیان کرده است، لذا کتاب «خیابان ۲۰۴» جذاب و در جای خود خواندی است و البته باید تاکید کنم که این تحقیقات و نظرات کمیته‌ای حقیقت یاب است که می‌تواند پاسخ اصلی و مستدل را بیان کند.
وی پیرامون جذابترین بخش کتاب «خیابان ۲۰۴» ابراز کرد: از نگاه من مصاحبه با افرادی که در کمیته تفحص پیکر شهدای منا فعالیت می‌کردند جذابترین بخش کتاب «خیابان ۲۰۴» را به خود اختصاص داده است، زیرا این افراد روزانه بیست ساعت آن هم به صورت مداوم در بین اجسادی که در سردخانه‌های اطراف مکه قرار داشتند به دنبال اجساد حجاج ایرانی می گشتند، این بخش بسیار جذاب است چرا که مرارت آنها خود نیز داستانی بلند است، این در حالی است که تلاش و خستگی آنها از نظرها دور ماند و دیده نشد، ما فقط شاهد بازگشت اجساد بودیم. شنیدن پشت صحنه تلاش آنان بسیار جذاب و در عین حال تکان دهنده بود.
نویسنده کتاب «زن آقا» تاکید کرد: من تفحص کنندگانی را که برای شناسایی پیکر حجاج شهید ایرانی به عربستان رفته بودند را قهرمانان ایرانی می‌دانم، زیرا تلاش آنان در شرایط آن روز عربستان دیده نشد و به نظر من این از خودگذشتگی ارزنده و قابل تقدیر است و خواندن گفته‌های آنان بسیار تامل برانگیز و تاثیرگذار است.
وی در مورد نام کتاب ابراز کرد: نام کتاب «خیابان ۲۰۴» بر گرفته از نام خیابان ۲۰۴ است که در ساعت هشت و سی دقیقه در منا شاهد حادثه‌ای غم انگیز بود، زمانی که انتهای خیابان با میله‌های آهنی که توسط پلیس عربستان گذاشته شده بود بسته شد و شرایط فشرده و جمعیت حاضر در گرما فاجعه‌ای انسانی را رقم زد.
کاردان سبک نوشتن کتاب «خیابان ۲۰۴» را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: کتاب را به سبک مستند نگاری و مصاحبه با شاهدان و راویان از زبان خودشان نوشته ام، کتاب «خیابان ۲۰۴» به زبانی ساده و گویا نوشته شده است و برای حفظ حقیقت و صداقت در بیان حتی با همان ادبیات کتاب را تولید کرده‌ام، من مصاحبه شوندگان را مانند یک پازل می‌دانم که هر قطعه از آنان داستان خاص خود را دارند.
وی در مورد عکس‌های بکار رفته در کتاب ابراز کرد: کتاب «خیابان ۲۰۴» دارای عکس‌های فراوانی از حادثه است البته تعداد عکس‌هایی که به دست من رسیده بود بسیار زیاد بود، اما تنها تعداد معدودی از آها به صورت سیاه و سفید منتشر و در کتاب جای داده شد.
کاردان به پیام کتاب «خیابان ۲۰۴» اشاره و خاطرنشان کرد: پیامی که در خلال این حادثه رخ می‌دهد این است که نمی‌توان به رسانه‌ها اعتماد کرد، از طرفی منبع و نگاه اطرافیان یا شاهدین نمی‌تواند عامل درستی برای قضاوت حساب شود لذا معتقدم باید حوادث را دقیق مورد بررسی قرار داد تا از قضاوت سطحی دورشویم، ازسوی دیگر باید به حوادث ملی توجه کرد و به راحتی از کنار آن عبور نکرد و برای پیش گیری از چنین رخدادهایی تدابیر مناسب اتخاذ کرد.
