به گزارش مشرق به نقل از جام جم، كسي نمي‌تواند شمار ميليوني طرفداران باشگاه پرسپوليس را انكار كند. درست يا غلط، موفقيت‌هاي اين تيم بر روحيه قشرهاي مختلف مردم تاثير مثبت دارد و ناكامي‌هاي آن كمابيش جوي از ناخرسندي و ناراحتي را در جامعه ايجاد كرده و دامن مي‌زند.
در چنين فضايي سال‌هاست طرفداران اين تيم، ديگر اقتدار و صلابت دهه‌هاي 50، 60 و 70 باشگاه مورد علاقه خود را نمي‌بينند و با نوسان‌هاي ناراحت‌كننده‌اي مواجه هستند.
پرسپوليس سال‌هاي اخير، آنقدر پرنوسان و غيرمقتدر ظاهر شده است كه معمولا چند هفته‌اي خيلي خوب نتيجه مي‌گيرد، سپس در چند بازي، ضعيف و نااميدكننده يا معمولي ظاهر مي‌شود. حتي در دوسه سال اخير و بويژه نيم‌فصل نخست امسال، بعضا در يك بازي عالي، در 2 بازي بعد، ضعيف و در 3 بازي پس از آن، متوسط عمل كرده است!
اما طي هفته‌هاي اخير و از آغاز حضور اين تيم در ليگ قهرمانان آسيا، به صورت معناداري شرايط سرخپوشان تهران متفاوت شده و نتايج و كيفيت خوبي از اين تيم به نمايش درآمده است، طوري كه تا حد زيادي توانسته در خيل فراوان هوادارانش اعتماد ايجاد كرده و آنها را با خود آشتي دهد و در بازي‌هاي خانگي، ده‌ها هزار نفر را به ورزشگاه بكشاند.
ورود مهره‌هاي تازه
اين‌كه مصطفي دنيزلي، مربي ترك پرسپوليس عامل اصلي احياي اين تيم در هفته‌هاي اخير بوده است اصلا بر كسي پوشيده نيست، چون او حتي پيش از ورود به تهران و شروع كار مربيگري پرسپوليس، هدفش را حضور موثر و موفق در ليگ قهرمانان آسيا ذكر كرده بود.
هر چند دنيزلي براي ترميم تيم شكننده و سست استيلي، مجبور به اضافه‌كردن حداقل نفرات شد و مهرداد پولادي، ايمون زايد ليبيايي، ادكوويچ (دروازه‌بان بوسنيايي) و مهدي مهدوي‌كياي پرتجربه را پذيرفت، ولي بيشترين تلاش اين مربي در تقويت و احياي بازيكنان قبلي تيم مصروف شد و در اين راه به موفقيت خوبي هم دست يافت. شاهد اين موفقيت، بازي‌هايي از ليگ است كه پرسپوليسي‌ها طي هفته‌هاي اخير، بدون مهدوي‌كياي مصدوم و ادكوويچ محروم از حضور در ليگ برتر، حضوري قدرتمندانه از خود ارائه كرده‌اند تا نشان دهند پرسپوليس واقعي هميني است كه از آخرين روزهاي سال 90 به ميدان‌‌هاي فوتبال وارد شده است.
نواختن زنگ خطر
پرسپوليس فصل 91 ـ 90 بر خلاف انتظارها در ليگ قهرمانان آسيا، شروعي قوي و ادامه‌اي قوي‌تر نشان داد و روز به روز پرروحيه‌تر ظاهر شد. شايد اگر هياهو و استرس رويارويي با تيم معتبر و پرآوازه الهلال نبود، پرسپوليسي‌ها در نخستين بازي خود در زمين اين غول باشگاهي آسيا هم با بردي شيرين كار را آغاز مي‌كردند چرا كه در آن بازي خود را بهتر و مسلط‌تر از حريف پرافتخار سعودي نشان دادند.
همين بازي خوب، اعتماد به نفس را به اردوي سرخپوشان بازگرداند تا در ادامه و در حضور حدود 80 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه آزادي كه در دومين روز سال جديد به اين استاديوم آمده بودند، صاحب پيروزي خيره‌كننده 6 بر يك شود و زنگ خطر را براي تمام تيم‌هاي آسيايي به صدا درآورد. اقتدار پرسپوليس در ليگ قهرمانان آسيا با پيروزي قاطع 3 بر صفر در زمين الغرافه قطر تثبيت شد تا كسي به احياي غول خفته فوتبال ايران شكي به دل راه ندهد. تيم بزرگي كه در كنار موفقيت در ليگ قهرمانان آسيا، رتبه چهارم ليگ برتر و شانس حضور در پلي‌آف سال آينده ليگ قهرمانان آسيا را هم نشانه گرفته است.
تحسين همگاني
به هر حال آنچه مشخص است دنيزلي با مختصر تغييرات و اصلاحات تاكتيكي و بازگرداندن روحيه، تلاش، رشادت، جنگندگي و تفكر در بازي، تقريبا با همان بازيكناني كه طي ماه‌‌ها هواداران پرشمار پرسپوليس را نااميد و جان به سر كرده بودند، نمايش‌هاي محكم و قدرتمندانه‌اي از خود ارائه كرد كه حالا هر علاقه‌مندي به فوتبال ايران اعم از استقلالي، پرسپوليسي يا بي‌طرف، فوتبال پرسپوليس و عملكرد اين تيم را تاييد و حتي تحسين مي‌كند؛ فوتبالي كه با گلزني‌هاي پياپي ايمون زايد (تمام‌كننده حرفه‌اي ليبيايي ـ ايرلندي) در كنار سرعت و خطرآفريني‌هاي جواد كاظميان و غلامرضا رضايي در جناحين خط حمله، حمايت‌ها و بازي‌هاي درخشان محمد نوري و بويژه كاپيتان علي كريمي، تعصب و تلاش مهرداد پولادي در پستي غيرتخصصي مثل دفاع چپ و تلاش ديگر بازيكنان از جمله ادكوويچ بوسنيايي (كه به دليل اجراي مصوبه بي‌پايه «منع حضور دروازه‌بان خارجي در ليگ برتر» تنها در بازي‌هاي ليگ قهرمانان آسيا، دروازه پرسپوليس را به نقطه‌اي ايمن و بي‌خطر تبديل كرد) به كابوسي براي هر حريفي تبديل شده است.
دنيزلي با افكار و عملكرد خود در پرسپوليس بخوبي به مديران و مربيان ما آموخت كه موفقيت در فوتبال به مراتب بيش از نياز به ستاره‌ها و ولخرجي‌ها، نيازمند ايجاد خوداتكايي، كار، تلاش، هماهنگي، عزم، تفكر و تغييرات موثر فني است و حضور يك مربي متخصص و توانا تا چه حد مي‌تواند بر عملكرد و نتايج يك تيم موثر باشد.
در چنين فضايي سال‌هاست طرفداران اين تيم، ديگر اقتدار و صلابت دهه‌هاي 50، 60 و 70 باشگاه مورد علاقه خود را نمي‌بينند و با نوسان‌هاي ناراحت‌كننده‌اي مواجه هستند.
پرسپوليس سال‌هاي اخير، آنقدر پرنوسان و غيرمقتدر ظاهر شده است كه معمولا چند هفته‌اي خيلي خوب نتيجه مي‌گيرد، سپس در چند بازي، ضعيف و نااميدكننده يا معمولي ظاهر مي‌شود. حتي در دوسه سال اخير و بويژه نيم‌فصل نخست امسال، بعضا در يك بازي عالي، در 2 بازي بعد، ضعيف و در 3 بازي پس از آن، متوسط عمل كرده است!
اما طي هفته‌هاي اخير و از آغاز حضور اين تيم در ليگ قهرمانان آسيا، به صورت معناداري شرايط سرخپوشان تهران متفاوت شده و نتايج و كيفيت خوبي از اين تيم به نمايش درآمده است، طوري كه تا حد زيادي توانسته در خيل فراوان هوادارانش اعتماد ايجاد كرده و آنها را با خود آشتي دهد و در بازي‌هاي خانگي، ده‌ها هزار نفر را به ورزشگاه بكشاند.
ورود مهره‌هاي تازه
اين‌كه مصطفي دنيزلي، مربي ترك پرسپوليس عامل اصلي احياي اين تيم در هفته‌هاي اخير بوده است اصلا بر كسي پوشيده نيست، چون او حتي پيش از ورود به تهران و شروع كار مربيگري پرسپوليس، هدفش را حضور موثر و موفق در ليگ قهرمانان آسيا ذكر كرده بود.
هر چند دنيزلي براي ترميم تيم شكننده و سست استيلي، مجبور به اضافه‌كردن حداقل نفرات شد و مهرداد پولادي، ايمون زايد ليبيايي، ادكوويچ (دروازه‌بان بوسنيايي) و مهدي مهدوي‌كياي پرتجربه را پذيرفت، ولي بيشترين تلاش اين مربي در تقويت و احياي بازيكنان قبلي تيم مصروف شد و در اين راه به موفقيت خوبي هم دست يافت. شاهد اين موفقيت، بازي‌هايي از ليگ است كه پرسپوليسي‌ها طي هفته‌هاي اخير، بدون مهدوي‌كياي مصدوم و ادكوويچ محروم از حضور در ليگ برتر، حضوري قدرتمندانه از خود ارائه كرده‌اند تا نشان دهند پرسپوليس واقعي هميني است كه از آخرين روزهاي سال 90 به ميدان‌‌هاي فوتبال وارد شده است.
نواختن زنگ خطر
پرسپوليس فصل 91 ـ 90 بر خلاف انتظارها در ليگ قهرمانان آسيا، شروعي قوي و ادامه‌اي قوي‌تر نشان داد و روز به روز پرروحيه‌تر ظاهر شد. شايد اگر هياهو و استرس رويارويي با تيم معتبر و پرآوازه الهلال نبود، پرسپوليسي‌ها در نخستين بازي خود در زمين اين غول باشگاهي آسيا هم با بردي شيرين كار را آغاز مي‌كردند چرا كه در آن بازي خود را بهتر و مسلط‌تر از حريف پرافتخار سعودي نشان دادند.
همين بازي خوب، اعتماد به نفس را به اردوي سرخپوشان بازگرداند تا در ادامه و در حضور حدود 80 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه آزادي كه در دومين روز سال جديد به اين استاديوم آمده بودند، صاحب پيروزي خيره‌كننده 6 بر يك شود و زنگ خطر را براي تمام تيم‌هاي آسيايي به صدا درآورد. اقتدار پرسپوليس در ليگ قهرمانان آسيا با پيروزي قاطع 3 بر صفر در زمين الغرافه قطر تثبيت شد تا كسي به احياي غول خفته فوتبال ايران شكي به دل راه ندهد. تيم بزرگي كه در كنار موفقيت در ليگ قهرمانان آسيا، رتبه چهارم ليگ برتر و شانس حضور در پلي‌آف سال آينده ليگ قهرمانان آسيا را هم نشانه گرفته است.
تحسين همگاني
به هر حال آنچه مشخص است دنيزلي با مختصر تغييرات و اصلاحات تاكتيكي و بازگرداندن روحيه، تلاش، رشادت، جنگندگي و تفكر در بازي، تقريبا با همان بازيكناني كه طي ماه‌‌ها هواداران پرشمار پرسپوليس را نااميد و جان به سر كرده بودند، نمايش‌هاي محكم و قدرتمندانه‌اي از خود ارائه كرد كه حالا هر علاقه‌مندي به فوتبال ايران اعم از استقلالي، پرسپوليسي يا بي‌طرف، فوتبال پرسپوليس و عملكرد اين تيم را تاييد و حتي تحسين مي‌كند؛ فوتبالي كه با گلزني‌هاي پياپي ايمون زايد (تمام‌كننده حرفه‌اي ليبيايي ـ ايرلندي) در كنار سرعت و خطرآفريني‌هاي جواد كاظميان و غلامرضا رضايي در جناحين خط حمله، حمايت‌ها و بازي‌هاي درخشان محمد نوري و بويژه كاپيتان علي كريمي، تعصب و تلاش مهرداد پولادي در پستي غيرتخصصي مثل دفاع چپ و تلاش ديگر بازيكنان از جمله ادكوويچ بوسنيايي (كه به دليل اجراي مصوبه بي‌پايه «منع حضور دروازه‌بان خارجي در ليگ برتر» تنها در بازي‌هاي ليگ قهرمانان آسيا، دروازه پرسپوليس را به نقطه‌اي ايمن و بي‌خطر تبديل كرد) به كابوسي براي هر حريفي تبديل شده است.
دنيزلي با افكار و عملكرد خود در پرسپوليس بخوبي به مديران و مربيان ما آموخت كه موفقيت در فوتبال به مراتب بيش از نياز به ستاره‌ها و ولخرجي‌ها، نيازمند ايجاد خوداتكايي، كار، تلاش، هماهنگي، عزم، تفكر و تغييرات موثر فني است و حضور يك مربي متخصص و توانا تا چه حد مي‌تواند بر عملكرد و نتايج يك تيم موثر باشد.
