به گزارش مشرق، آنتونی استوکس که اخیراً با عقد قراردادی یک ساله و به‌عنوان بازیکن آزاد به تیم فوتبال لیوینگستون در لیگ برتر اسکاتلند ملحق شد، در گفت‌وگو با روزنامه «ادینبرگ نیوز ایونینگ» اسکاتلند درباره تجربه‌اش از بازی در ایران گفت: در تراکتور من بهترین گلزن تیم بودم و در پایان فصل اگر دچار مصدومیت نمی‌شدم، می‌توانستم بهترین گلزن لیگ برتر ایران باشم. چون تراکتوری‌ها دستمزدم را پرداخت نکردند، ناچار به جدایی از این تیم شدم و برای گرفتن حقم به فیفا شکایت کردم.

وی افزود: در تیم آدانااسپور ترکیه هم وضعیت به همین منوال بود. آنها هم دو یا سه ماه در پرداخت حقوق من دیرکرد داشتند. از طریق وکلایم هنوز هم در پی دریافت پولم از باشگاه‌های تراکتور و پرسپولیس هستم. من هرگز قراردادم را نقض نکردم و این را در تراکتور به اثبات رساندم. اختلاف اولیه (با تراکتور) حل شده و فیفا چیزی را که حق من بوده است، با صدور رأی خود داد.

مهاجم پیشین پرسپولیس تصریح کرد: در پرسپولیس اوضاع کمی متفاوت بود، چون با شیوع ویروس کرونا ادامه کار برای من و برای باشگاه دشوار بود و از این بابت اطمینان دارم. من اما باید به سلامت خودم توجه می‌کردم. ایران جایی نبود که من بخواهم برای دو یا سه ماه در قرنطینه بمانم، این در حالی بود که نه فوتبالی بود، نه تمرینی و باید خودم را در آپارتمان قرنطینه می‌کردم.

زمانی که پرسپولیس برای انجام یک بازی به دبی سفر کرد، استوکس از مدیران باشگاه اجازه گرفت تا ۲۴ ساعت دیرتر به ایران برگردد و کمی با خانواده‌اش در دبی وقت‌گذرانی کند، اما سپس سعی کرد با استفاده از تأثیر همه‌گیری ویروس کرونا به ایران بازنگردد.

استوکس درباره چرایی بارنگشتنش به ایران اظهار داشت: تصمیم گرفتم با فرزندانم به دوبلین بازگردم. باشگاه پرسپولیس می‌خواست من به ایران بازگردم، اما شیوع ویروس کرونا در ایران در وضعیت بدی بود و این بیماری ضربه بدی به آنها زده بود. از این رو صادقانه می‌گویم وقتی به عقب برمی‌گردم و نگاه می‌کنم، می‌بینم که تصمیم درستی گرفتم که به ایران برنگشتم.

وی ادامه داد: مردم می‌گویند که من رفتاری غیرقابل‌ پذیرش داشته‌ام و می‌دانم که خارج از زمین مشکلاتی داشته‌ام، اما در دو یا سه سال اخیر در بازی از خارج کشور، مشکلات از جانب من نبوده است. من چند سالی در چند باشگاه مختلف کار کردم و باید بگویم که تجربه خوبی بود و خوشحالم که این کار را کردم، اما اوضاع در ایران به خصوص در دوره اول حضورم در این کشور دشوار بود، کشوری که به لحاظ فرهنگی کاملاً متفاوت است.

مهاجم جدید لیوینگستون تأکید کرد: جنبه فوتبالی در ایران خوب بود و از آن لذت بردم. ورزشگاه‌های دوست‌داشتنی، امکانات عالی، اما پس از مدتی تأثیر منفی می‌گذارد. مانع زبانی کاملاً دشوار است. در سه باشگاه آخرم (تراکتور، آدانا اسپور و پرسپولیس) که حضور داشتم، مترجم‌هایی داشتم. تعامل با افراد در رختکن کار سختی است، بنابراین خوشحالم که برگشتم.

استوکس همچنین در تمجید از کشور ایران اظهار داشت: ایران کشوری زیبا با مردمان خوبی است. آنها چیزی را سخت نمی‌گیرند و خیلی از آنها انگلیسی صحبت می‌کنند، اما انگلیسی منقطع و این بعد از مدتی کار را دشوار می‌کند. وقتی به ایران رفتم و ابعاد ورزشگاه‌ها و امکانات‌شان را دیدم، شگفت‌زده شدم. آنها در بازی‌های‌شان ۷۰ هزار تا ۸۰ هزار نفر به ورزشگاه‌ می‌روند.

وی یادآور شد: مردم با خود فکر می‌کنند که در ایران هواداری به ورزشگاه نمی‌رود و استاندارد فوتبال وحشتناک است، اما ما در تیم‌مان شش یا هفت بازیکن ملی‌پوش ایران داشتیم. سهمیه سه بازیکن خارجی تیم هم پُر بود و سطح استاندارد فوتبال در ایران خوب بود، اما از آن دست مکان‌هایی نیست که اگر شما چند روز آزاد داشته باشید، بتوانید این ور و آن ور بروید.

مهاجم پیشین تیم‌های تراکتور و پرسپولیس در پایان خاطرنشان کرد: با داشتن ویزای‌تان شما نمی‌توانید از ایران خارج شوید، مگر اینکه به پلیس مراجعه کنید و با مُهر کردن ویزای‌تان از این کشور خارج شوید. چیزهای کوچک زیادی در ایران بودند که تأثیر منفی می‌گذاشتند، اما به‌هرحال آن دوره گذشت و حالا خوشحالم که به اسکاتلند بازگشتم.