به گزارش مشرق به نقل از عصر ایران، پیش از این علی فتح الله زاده نیز یکی دو بار در باخت های تلخ استقلال، بازیکنان و مربی تیمش را جریمه کرده بود.
این شیوه مدیریت پدیده تازه ای در فوتبال ایران و احتمالاً در کل دنیاست. بازیکنان فوتبال در سراسر جهان، با این یا آن تیم قرارداد می بندند و برای آن تیم بازی می کنند. اگر مربی تیم یا مدیران باشگاه از عملکرد آنها راضی باشند، در پایان فصل قرارداد آنها تمدید می شود و گر نه، نه!
اگر بازیکنی ضعیف و ناکارآمد باشد، از ترکیب ثابت تیم خارج و نیمکت نشین می شود و یا حتی نامش از جمع بازیکنان ذخیره تیم هم خط می خورد. و یا در میانه فصل به تیم دیگری فروخته می شود.
چنین اقداماتی، مصداق تنبیه فنی بازیکن بی کیفیت است. کاستن از مبلغ قراداد بازیکنان تیم، صرفاً به دلیل عملکرد فنی ضعیف، اقدامی غیرحرفه ای است که در هیچ یک از لیگ های معتبر دنیا مشاهده نمی شود.
در فصل اخیر لیگ برتر انگلستان، کارلوس ته وز به دلیل سرپیچی از مانچینی، با جریمه نقدی سنگینی مواجه شد و رقم قابل ملاحظه ای از قراردادش کسر شد. اما دلیل این مجازات، نه عملکرد فنی ضعیف کارلوس ته وز بلکه سرپیچی او از حضور در زمین بازی بود.
اگر یک بازیکن آن قدر ضعیف است که در حد پرسپولیس نیست، چنین بازیکنی از ابتدا نباید جذب پرسپولیس می شد. اما اگر بعضی از بازیکنان این تیم به هر دلیل در این فصل به لحاظ فنی ضعیف عمل کرده اند، باشگاه پرسپولیس به راحتی می تواند از تمدید قرادادش با آنها سر باز زند نه اینکه با نقض تعهد آغاز فصلش، در پایان فصل تازه به این فکر بیفتد که بیست درصد از قراداد این بازیکنان را به آنها نپردازد.
علاوه بر این، در این اقدام رویانیان این فرض نهفته است که تمامی مشکلات پرسپولیس زیر سر بازیکنان این تیم است. در حالی که مجموعه ای از عوامل موجب پیدایش این وضع در پرسپولیس شده است.
مثلاً وقتی مربی تیم به صراحت می گوید فصل آینده 11 بازیکن فعلی در تیم پرسپلیس نخواهند بود، بی تردید تیشه به ریشه انگیزه تیم می زند. آیا آن سخن دنیزلی در تشدید مشکلات پرسپولیس بی تاثیر نبوده است؟
از همه این ها که بگذریم، نکته اصلی این است که در هیچ یک از باشگاه های بزرگ دنیا، مبلغ قرارداد یک بازیکن را به دلیل عملکرد ضعیف او در زمین بازی کاهش نمی دهند. چنین بازیکنی را در پایان فصل از تیم کنار می گذارند.
این شیوه مدیریت پدیده تازه ای در فوتبال ایران و احتمالاً در کل دنیاست. بازیکنان فوتبال در سراسر جهان، با این یا آن تیم قرارداد می بندند و برای آن تیم بازی می کنند. اگر مربی تیم یا مدیران باشگاه از عملکرد آنها راضی باشند، در پایان فصل قرارداد آنها تمدید می شود و گر نه، نه!
اگر بازیکنی ضعیف و ناکارآمد باشد، از ترکیب ثابت تیم خارج و نیمکت نشین می شود و یا حتی نامش از جمع بازیکنان ذخیره تیم هم خط می خورد. و یا در میانه فصل به تیم دیگری فروخته می شود.
چنین اقداماتی، مصداق تنبیه فنی بازیکن بی کیفیت است. کاستن از مبلغ قراداد بازیکنان تیم، صرفاً به دلیل عملکرد فنی ضعیف، اقدامی غیرحرفه ای است که در هیچ یک از لیگ های معتبر دنیا مشاهده نمی شود.
در فصل اخیر لیگ برتر انگلستان، کارلوس ته وز به دلیل سرپیچی از مانچینی، با جریمه نقدی سنگینی مواجه شد و رقم قابل ملاحظه ای از قراردادش کسر شد. اما دلیل این مجازات، نه عملکرد فنی ضعیف کارلوس ته وز بلکه سرپیچی او از حضور در زمین بازی بود.
اگر یک بازیکن آن قدر ضعیف است که در حد پرسپولیس نیست، چنین بازیکنی از ابتدا نباید جذب پرسپولیس می شد. اما اگر بعضی از بازیکنان این تیم به هر دلیل در این فصل به لحاظ فنی ضعیف عمل کرده اند، باشگاه پرسپولیس به راحتی می تواند از تمدید قرادادش با آنها سر باز زند نه اینکه با نقض تعهد آغاز فصلش، در پایان فصل تازه به این فکر بیفتد که بیست درصد از قراداد این بازیکنان را به آنها نپردازد.
علاوه بر این، در این اقدام رویانیان این فرض نهفته است که تمامی مشکلات پرسپولیس زیر سر بازیکنان این تیم است. در حالی که مجموعه ای از عوامل موجب پیدایش این وضع در پرسپولیس شده است.
مثلاً وقتی مربی تیم به صراحت می گوید فصل آینده 11 بازیکن فعلی در تیم پرسپلیس نخواهند بود، بی تردید تیشه به ریشه انگیزه تیم می زند. آیا آن سخن دنیزلی در تشدید مشکلات پرسپولیس بی تاثیر نبوده است؟
از همه این ها که بگذریم، نکته اصلی این است که در هیچ یک از باشگاه های بزرگ دنیا، مبلغ قرارداد یک بازیکن را به دلیل عملکرد ضعیف او در زمین بازی کاهش نمی دهند. چنین بازیکنی را در پایان فصل از تیم کنار می گذارند.
