به گزارش مشرق به نقل از فارس، زمانی که محمود احمدی نژاد رییس جمهور اسلامی ایران برای اولین بار و پس از حدود سه سال در مجمع تشخیص مصلحت نظام در کنار هاشمی رفسنجانی رییس این مجمع نشست و برای اولین بار صندلی های سران قوا تکمیل شد، بسیاری این واقعه را به فال نیک گرفتند و آن را نشانه ای از عمل رییس جمهور به توصیه مقام معظم رهبری در جلسات مجمع دانستند.

از سوی دیگر عدم حضور رییس جمهور در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام عملا سبب غیبت نقش دولت در تدوین سیاست های کلی نظام شده بود و همین امر عملا نوعی نقص مدیریتی کلان در عرصه ملی محسوب می شد.

اما در این میان برخی حضور احمدی نژاد را در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام و قبول ریاست هاشمی که قبل تر به شدت از پذیرش آن کراهت داشت، را نشانه ای جدید از صف آرایی سیاسی در کشور عنوان کردند. سئوال مهم در اینجا بود که آیا این فرضیه قابل پذیرش است.

*تکذیب، تایید، تکذیب

دیدار نوروزی احمدی نژاد و سید حسن خمینی نیز از جمله اخبار جنجال برانگیزی بود که به شدت از سوی دو طرف از جمله معاونت ارتباطات ریاست جمهوری و دفتر سید حسن خمینی تکذیب شد.

اما چندی بعد محمد علی انصاری ریاست موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در نشست خبری خود با خبرنگاران به مناسبت فرا رسیدن ارتحال امام خمینی (ره) این خبر را تایید کرد اما مطرح شدن مباحث انتخاباتی را در این دیدار تکذیب کرد.

آیا واقعا دیدار احمدی نژاد با مخالفان دیرینه خود، تنها با نیت انسجام داخلی صورت پذیرفته است و یا باید به دنبال دلایل دیگری در این دیدارهای ناگهانی بود.

*تغییر آرایش پیاده نظام

"سان تزو" متفکر و استراتژیست برجسته چین باستان، مهم ترین نشانه ها در تغییر پیمان های بین دولت های مختلف هنگام جنگ را تغییر در نحوه چینش پیاده نظام آن ها در مقابل یکدیگر می دانست.

در دنیای سیاست نیز به طور قطع نزدیک شدن جبهه های مختلف سیاسی نشانه هایی آشکار در بدنه و پیاده نظام آن ها دارد و در شرایط فعلی سیاسی ایران به طور نسبی می توان مدیران میانی بدنه وزارتخانه ها را پیاده نظام قدرتمند جبهه سیاسی دولت تلقی کرد.

تغییرات روی داده در عرصه چینش مدیران دولتی در طی چند روز اخیر برخی از ناظران سیاسی را به این نتیجه رسانده است که حضور احمدی نژاد در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام نشانه ای از سلسله وقایعی که پس از انتخابات سال 84 آغاز جدی ترین تغییر در عرصه صف بندی و جبهه بندی سیاسی داخل کشور بود.

*شافعی وفادار به هاشمی و حامی خاتمی

انتصاب غلامرضا شافعی به عنوان رییس ایدرو از جمله انتصابات پر سرو صدایی بود که در طی روزهای اخیر در وزارت صنعت و تجارت روی داد.

شافعی کسی است که در دولت های هاشمی و خاتمی به عنوان وزیر مدیریت کرده و گفته های آتشین وی علیه احمدی نژاد را هم چنان می توان در اینترنت جستجو کرد.

به عنوان مثال، شافعی در فروردین ماه سال 88 پس از جلسه فعالان اقتصادی با میرحسین موسوی، طرح اقتصادی وی را خلاقانه خوانده و تاکید کرده است: دخالت های بیش از اندازه دولت احمدی نژاد در بانک مرکزی باعث شده تا عزل و نصب های بی قاعده و بی برنامگی در این نهاد مهم اقتصادی نهادینه شود.

انتقاد شافعی به دولت احمدی نژاد البته به موضوعات اقتصادی منحصر نشده و در خصوص سیاست خارجی این دولت نیز گفته است: اگر در زمینه سیاست خارجی خصومت زدایی می شد، شاید شاهد این مشکلات نبودیم.

به نظر می رسد با این سابقه، ورود شافعی به عنوان طیفی از مدیران تکنوکرات متعلق به طیف کارگزاران آغاز فرایندی برای یک چرخش استراتژیک در عرصه سیاسی باشد.

*منتظر ورود سایر مدیران کارگزارانی باشید

اینگونه به نظر می رسد که باید در چند هفته شاهد سلسله تغییراتی درعرصه مناصبی مختلف مدیریتی به خصوص در وزاتخانه های اقتصادی و پول ساز بود که عملا مدیران کارگزارانی را بار دیگر به عرصه مدیریت دولتی برخواهد گرداند.

تغییراتی که عملا تفاهمات پشت پرده برای هم پیمانی دوباره مخالفان قدیمی در عرصه سیاست را عملی خواهد کرد.

*حذف مدیران غیرهماهنگ!

در کنار این تغییرات، به غیر از یک تغییر راهبردی استراتژیک، این موضوع باعث کنار زدن برخی مدیرانی که عملا به عنوان سرعت گیر در برخی برنامه های دولت حضور داشتند، نیز می شود.

به خصوص این که شاید تامین برخی برنامه های سیاسی دولت و اجرای برخی اقدامات خاص در حوزه اقتصادی از جمله صنایع خودروسازی با مقاومت برخی مدیران فعلی دولت در عرصه اقتصادی  مواجه شود.

*وفادار یا پیمان شکن

این که در نهایت این تغییر راهبرد به نتیجه خواهد رسید و نقش این واقعه در آینده فضای ریاست جمهوری چه خواهد بود، چیزی است که باید آن را در آینده جستجو کرد.

البته احمدی نژاد در گذشته به خوبی بارها مهارت خود را در جذب حریفان و سپس پس زدن آنها نشان داده است، کما اینکه یک سال پس از انتخابات پر حاشیه ریاست جمهوری در دیدار با یکی از نامزدهای شکست خورده انتخابات قول تزریق برخی از نیروهای حامی وی را حتی در عرصه سیاست خارجی داد؛ توافقی که بلافاصله تاثیر خود را در رسانه های حامی این نامزد به جای گذاشت، اما عملا این هم پیمانی عقیم ماند. ولی این بار به نظر می رسد احمدی نژاد عزم خود را جزم کرده است چه اینکه نه احمدی نژاد، احمدی نژاد سال 88 است و نه کشور در شرایط سه سال گذشته به سر می برد.