به گزارش مشرق، به نوشته روزنامه الاخبار چاپ لبنان، پس از نمایان شدن نشانه‌هایی از نگرانی اسرائیل از همگرایی امارات با ایران، بنت با سفر به ابوظبی و دیدار با محمد بن زاید، ولیعهد آن سوال‌هایی را درباره حقیقت این نگرانی و ریشه‌های آن مطرح کرد.
مطمئنا تل‌آویو از اینکه حاکمیت امارات به محور متخاصم با خودش برود، نگران نیست همچنین احتمال اینکه امارات از گزینه عادی‌سازی دست بکشد را پیش‌بینی نمی‌کند بلکه نگران این است که در چارچوب تلاش برای تشکیل یک ائتلاف عربی-اسرائیلی ضد ایران، آن سطحی که انتظار داشته، محقق نشود، به بیانی روشن‌تر، اسرائیل سناریویی را پیش‌بینی می‌کند که در آن امارات دیوار تحریم اعمال شده علیه ایران را زیر پا بگذارد و این اقدام باعث تقویت قدرت ایران در مقابله با چالش‌های اقتصادی شود که ناشی از فشارهای تحمیل شده به این کشور برای متوقف شدن برنامه هسته‌ای آن و دادن امتیازهای سیاسی در منطقه هستند.
اهمیت این نفوذ در تعارض آن با استراتژی آمریکایی-اسرائیلی برای مجبور کردن ایران به پرداخت هزینه‌های سنگین در اقتصاد و امنیت اجتماعی‌اش و تبدیل آن به باری بر دوش مردم آن و در ادامه تحریک آنها علیه حاکمیت و القای این باور است که آنچه مردم ایران با آن مواجه هستند، نتیجه پافشاری حاکمیت آن بر تصمیماتش است.
به همین دلیل طرف اسرائیلی با احتیاط زیادی روند این تحولات را در دو سطح هسته‌ای و منطقه‌ای زیر نظر دارد تا این مساله را بررسی کند که آیا محدودیت‌های نقشی که ابوظبی فراتر از حوزه امنیتی و سیاسی در کنار تل‌آویو برای مقابله با تهران ایفا می‌کند، بیشتر خواهند شد یا نه. بر این اساس، روزنامه (عبری زبان) یدیعوت آحارونوت به نقل از یک مسؤول امنیتی عالی رتبه اسرائیلی که او را از چهره‌های ردیف اول این رژیم توصیف کرد (و بعید نیست او همان بنت باشد)، نوشت: همگرایی موازی با ایران و اسرائیل قابل قبول نیست. این سخت‌گیری اسرائیل ناشی از باور این رژیم به این نکته است که الزامات مرحله‌ای که درگیری منطقه به آن رسیده، همه گروه‌های متخاصم با محور مقاومت را به تشکلی در چارچوب یک استراتژی کامل مقابله سوق می‌دهد که نیازمند بر هم زدن معادله‌های قدرت به زیان تل‌آویو و هم‌پیمانانش است.
فاکتور دیگری که به ایجاد این نوع استراتژی منجر می‌شود، روند مذاکرات هسته‌ای است چه این مذاکرات به توافقی منجر شود که بر اساس آن تحریم‌های اعمال شده علیه ایران افزایش یابند که در این صورت پیامدهای مثبتی برای اسرائیل و هم‌پیمانانش دارد –هرچند که تا این لحظه بر اساس برآوردهای اسرائیل چنین چیزی بعید است- و یا اینکه این مذاکرات شکست بخورند که خطراتی را برای حاکمیت‌هایی که در خط مقدم مقابله با محور مقاومت هستند، به دنبال دارد.
براساس آنچه بیان شد، به نظر می‌رسد هدف از سفر مخفی طحنون بن زاید، مشاور امنیت ملی امارات به اراضی اشغالی که خبر آن را روزنامه یدیعوت آحارونوت منتشر کرد، اطمینان‌بخشی به طرف اسرائیلی و نشان دادن سطحی از روابط بود که ممکن است امارات با ایران به آن برسد و نیز انعکاس زمینه‌هایی که ابوظبی را به این مسیر سوق می‌دهد.
اما یک مسؤول اسرائیلی تاکید کرد: درصورتی که درب‌های روابط میان ایران و امارات گشوده شوند، تمام این داستان (یعنی عادی‌سازی) احتمالا بدتر می‌شود. به بیان دیگر اسرائیل شرایط جغرافیایی، سیاسی و امنیتی که امارات را به در پیش گرفتن تاکتیک‌هایی برای اجتناب از سطح مشخصی از خطرات مجبور می‌کند، نادیده می‌گیرد و بر موضعگیری‌های سختگیرانه خود اصرار می‌ورزد.
در این میان سفر اول بنت که سفر رسمی و علنی نخست وزیری رژیم صهیونیستی به امارات است، انجام می‌شود و او در دیدار با بن زاید راه‌های توسعه روابط دوجانبه، تقویت توافقنامه‌های عادی‌سازی و نیز مساله ایران را بررسی می‌کند و طبق آنچه روزنامه "یسرائیل هیوم" در این خصوص از برخی مسؤولان نقل می‌کند، پیش‌بینی می‌شود پس از اعلام ماه گذشته اسرائیل درباره احتمال ایجاد سامانه‌های دفاعی مشترکی با برخی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس علیه ایران، بنت داده‌ها و اطلاعاتی را درباره پهپادهایی که ایران در اختیار هم‌پیمانانش قرار داده به بن زاید ارائه دهد.
اگرچه تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی اخیر در تسریع سفر بنت به ابوظبی نقش ایفا کردند؛ اما ابعاد دیگری نیز وجود دارند که اهمیت کمی هم ندارند و به نگرانی‌های بنت برای اثبات شایستگی‌هایش در حوزه‌های مختلف از جمله توان خود در تاثیرگذاری بر رویکردهای رهبران کشورهای منطقه در راستای منافع اسرائیل مربوط هستند به ویژه که این چهره به دلیل انتقادهای مستمرش از بنیامین نتانیاهو، رئیس اپوزیسیون رژیم صهیونیستی، همواره در محافل اسرائیل تحت آزمون‌های مختلف قرار دارد.
با وجود نگرانی‌ها و ارزیابی‌های اسرائیلی که چارچوب مشخصی دارند، پس از آنکه امارات مسیر عادی‌سازی را فراتر از تمامی عادی‌سازی‌هایی که در منطقه از توافقنامه کمپ دیوید در سال ۱۹۷۸ آغاز شده، در پیش گرفت و نیز تلاش‌های این کشور برای انتقال سریع این روند به سطح مردمی که آن هم تاکنون از سوی هیچ کشور عربی صلح کرده با دشمن اسرائیلی اتخاذ نشده، هنوز اصولی وجود دارند که هیچ توهمی در داخل رژیم صهیونیستی در مورد عملکرد جدید حاکمیت امارات آنها را آلوده نمی‌کند. بر این اساس اینکه نگرانی‌های اسرائیل تاکنون متوجه هیچ موردی در ارتباط با فلسطین و مردم آن نشده، اتفاقی نیست و انتظار هم نمی‌رود این مساله بعدها به دلیل درک عمیق رهبران اسرائیل از انگیزه‌ها، هویت و موضعگیری حاکمیت امارات در محور ضد مقاومت و مساله فلسطین تغییری کند.
