به گزارش مشرق به نقل از ايسنا، دانشمندان گفته‌اند که با تحريک قسمت‌هاي خاصي از مغز، قادرند عوارض بعضي اختلالات مانند افسردگي و يا بيماري پارکينسون را کاهش دهند؛ اما از آنجا که کنترل اين تحريک در زمان حاضر دقيق نيست، بيش‌تحريکي يک نگراني جدي است که سبب مي‌شود طي زمان برخي فوايد درماني آن براي بيماران از دست برود.
پروفسور متي مينتز، پژوهشگر روان‌زيست‌شناسي بر روي جنبه‌هاي رفتاري زيست‌شناسي اين پژوهش تمرکز دارد.
وي و ساير اعضاي گروه بين‌المللي پژوهشگران، در حال کار بر روي تراشه‌اي هستند که مي‌تواند فقط تا چند سال ديگر بعضي بيماري‌هاي ذهن را درمان کند.
پروفسور مينتز مي‌گويد: اين صفحه به اندازه کافي انعطاف‌پذير خواهد بود تا نقطه آغازيني براي انواعي از آزمايش‌هاي باليني و ابزاري باشد که بتوان آن‌ها را براي اختلالات مشخصي برنامه‌ريزي کرد. براي نمونه، اين تراشه مي‌تواند عملکردهاي از دست رفته مغز را پس از يک جراحت شديد مغزي ناشي از تصادف خودرو و يا سکته مغزي به آن بازگرداند.
اين تيم پژوهشي، روش خود را بسيار ساده مي‌داند. آنها با استفاده از الکترودهاي کاشته شده‌اي فعاليت‌هاي مغز را در مناطق آسيب ديده مغز ثبت مي‌کنند. بر پايه تحليلي از اين فعاليت‌ها، لگاريتم‌هاي ويژه‌اي براي تحريک فعاليت عصبي سالم تهيه مي‌کنند که در درون تراشه برنامه‌نويسي شده و به داخل مغز خورانده مي‌شود.
هم‌اکنون اين تراشه که تراشه نانويي توانبخشي يا رناچيپ نام دارد، به الکترودهاي کوچکي قلاب مي‌شود که در مغز کاشته شده‌اند. اما با کوچکتر شدن تراشه‌ها، رناچيپ‌ها ممکن است به اندازه کافي کوچک و بر روي خود الکترودها قلمکاري شوند.