محققان در جریان تحقیقات خود تاثیر 33 نوع چای سیاه را آزمایش کردند و دریافتند که ماده پولی فنول "polyphenols موجود در چای باکتریهای زیان بار "Clostridium difficile" را از بین میبرد.
پروفسور لس بایلی ناظر بر این تحقیقات گفت: من ویژگیهای چای را از سال 2008 میلادی بررسی میکنم و چای سبز موثرتر از چای سیاه در از بین بردن باکتریهای "Clostridium difficile" است که در برابر آنتی بیوتیکها مقاوم هستند.
در مجموع 3 نوع چای شامل چای سیاه، چای سبز و چای اولانگ (نوعی چای چینی) وجود دارد که مزیت چای سبز بر سایر چایها در این است که کمتر تحت تاثیر فرآیند قرار گرفته و ترکیبات موجود در آن پایدار باقیمانده است و چای سبز ضد سرطان و آنتیاکسیدان است.
این ویژگیها به خاطر مادهای به نام کاتچین است که فعالیت آنتی اکسیدانی بسیار بالا دارد و نسبت به آنتی اکسیدان های معروف نظیر ویتامینهای C و E بسیار قوی تر عمل میکند.
نوشیدن چای سبز میتواند احتمال ابتلا به بیماریهای مختلف از بیماریهای ساده باکتریایی گرفته تا بیماریهای مزمن چون بیماریهای قلبی، سکته، سرطان و استئوپرز را کاهش دهد.
مصرف چای سبز میتواند از بروز بیماریهای قلبی عروقی جلوگیری کند و کاتچین موجود در این چای قادر است از پوشش درونی سرخرگ در برابر رادیکالهای آزاد محافظت کرده و به این وسیله از بروز بیماریهای قلبی جلوگیری کند.
چای سبز موجب کاهش کلسترول بد، تریگلیسیرید و فیبرینوژن (پروتئینی در خون که در شکلگیری لخته خون نقش دارد) میشود وبه این وسیله قادر است تا آرترواسکلروز (سخت شدن سرخرگها) را مهار کند.
چای سبز منجر به رقیق شدن خون شده و از لخته شدن آن جلوگیری میکند و قادر است از عوارض ناشی از دیابت نظیر آب مروارید و بیماریهای کلیوی به طور شگفت انگیزی جلوگیری کند.
چای سبز همچنین قادر است جذب رودهای گلوکز و چربی را کاهش دهد و به این وسیله منجر به کاهش وزن در فرد میشود.