به گزارش مشرق، علی مهدیان در کانال تلگرامی‌خود نوشت:

آیا منظور از وحدت که در هفته وحدت از آن نام میبریم، رابطه با طالبان و عربستان و مصر است؟ با آنها دشمنیم یا دوست؟ این رابطه چه نسبتی با مقوله وحدت دارد؟ برای توضیح باید ورود ایران به مساله وحدت را بیان کنیم. ورودی از بستر انقلاب و ولایت عینی نه انتزاعیات صرف یا لاطائلات توهمی.

مراد از ولایت، یک مفهوم انتزاعی یا حتی یک عقیده اجتماعی صرفا نیست. ولایت یعنی حکومت الهی که مشروعیتش از جانب خدا است و تحققش البته ریشه در ایمان و عقیده عمومی مردم دارد. یعنی تدبیری توحیدی و قدرتی ایمانی، یعنی سیاست مقدس. این مفهوم را به وزان همه معجزات جمهوری اسلامی بشنوید مثل علم مقدس، دفاع مقدس، نظام مقدس و...

واقعیت آن است که مباحثات علمی، انتزاعی و نخبگانی حول مقوله وحدت البته ارزشمند است اما عموما مبتلا به نوعی بی ربطی به صحنه است، با عموم ارتباط نمیگیرد و اجرایی نمیشود. از همه مهمتر اینکه نهاد علم و نخبگی بسیار تحت تاثیر قدرت و سیاست است. لذا نفوذ حاکمان مصر بر شیوخ الازهر و حاکمان سعودی بر پایگاه وهابیت عربستانی، انقلاب ایران و جبهه بندیهای مرتبط با آن، جنگ سی و سه روزه، داستان سوریه و بشار اسد و حالا پیروزیهای مقاومت، همه و همه و هر یک به نحوی در مباحثات و گفتگوهای تقریبی و امتی و وحدتی موثر بوده اند.

انقلاب اسلامی وحدت را نه به عنوان یک بحث علمی جذاب نخبگانی صرفا، بلکه به عنوان یک حقیقت عمیق توحیدی و سلوکی و مقدس دیده است که باید در زمین محقق شود تا مقاصد انبیا و اولیا تحقق یابد. لذا راه حلی عینی و زمینی برای آن پیشنهاد میکند. راه حل چیست؟

ایجاد مقاومت، یعنی یک حرکت ایمانی و معنوی عمومی و مردمی در مقابل استکبار و طاغوت و شیطان بزرگ. این مقاومت خود منشا تحقق و جریان یک قدرت مقدس است. قدرتی متصل به بینهایت. این قدرت هر چه بیشتر به دست مردم ظهور و بروز میکند، باعث کرنش قدرتهای مادی و دنیاگرای جهانی و منطقه ای است. این کرنش های اجباری قدرتهای مادی و پولی و ابزاری، خود زمینه ساز ارتباط فرهنگی و علمی و در نتیجه گسترش صدور انقلاب بمثابه یک شمیم بهاری خواهد شد که انسانها را بر میخیزاند و وحدتی حقیقی و توحیدی را رقم میزند. این همان توسعه قدرت مقدس است. توسعه ولایت الهی.

وحدت نه یک تکنیک یا راهبرد بلکه یک عقیده عمیق است به عمق توحید . امام ره میگفت اصلا توحید یعنی واحد شدن. لذا ارتباط با عربستان نماد آن نیست ولو میتواند زمینه ساز آن باشد همانطور که صلح حدیبیه نماد آن نبود بلکه تاکتیکی برای تحقق فتح مبین شد. فتح مبین چیست، انفتاح قلب انسانها و امتها. فتحی که اساس مقاومت مقابل هر جبت و طاغوت میشود. نه آمریکا و غرب و نه سعودیها و تکفیری های منطقه و نه هیچ قدرتی نمیتوانند مقابل این قدرت الهی و مقدس بایستند، این پیوستار ولایی است با روح قیام و ایمان. انسجام سیاسی تاکتیکی زمینه ساز تحقق وحدت حقیقی خواهد شد که وحدتی که هویتش قیام است و استقامت و مقاومت.

ولایت و سیاست مقدس اینگونه روح و جسم وحدت را میسازد. هم محصول وحدت است و هم منشا وحدت. حالا معلوم میشود در ایران چرا هر دولت و هر جریانی که تقابل با طاغوت را کمرنگ کرد، خودتحقیری را تشدید کرد، اعتماد به نظام مقدس را تضعیف کرد، امیدایمانی به پیشرفت را از بین برد، عملا وحدت را از بین برده و بستر بحران را شکل داده. و در مقابل هر دولت و جریانی که بر ایمان و امید ایمانی (نه امید به دشمن) دمید و مقاومت را پیش برد و نظام ولایت را با پر رنگ کردن اعتماد مردم مستحکم نمود، بحرانها را نابود کرد و وحدت ساز بود.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.