به گزارش مشرق، وزارت حمل و نقل رژیم صهیونیستی - عصر یکشنبه - اعلام کرد که یک هیئت این رژیم به سرپرستی عوزی اسحاقی، رئیس شرکت بنادر اسرائیل امروز دوشنبه عازم قبرس می‌شود تا در مورد خرید یکی از بنادر این جزیره که سومین بندر بزرگ در دریای مدیترانه محسوب می‌شود، گفت‌وگو کند.

این اقدام اشغالگران سوالات زیادی را به وجود می‌آورد، به ویژه در زمانی که تل‌آویو در حال تشدید محاصره غزه است و با وجود قحطی گسترده در نوار غزه و وضعیت فاجعه بار انسانی، اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه از طریق گذرگاه‌های زمینی را نمی‌دهد.

اهداف این اقدام اشغالگران چیست؟ رابطه آن با برنامه‌های صهیونیست‌ها پس از جنگ و بندری که آمریکا در نظر دارد در غزه ایجاد کند، چیست؟

یدیعوت آحارونوت اشاره کرد که تل‌آویو با خرید یک بندر در قبرس به دنبال دستیابی به ۲ هدف اصلی است: اولین مورد استفاده از این بندر برای بازرسی کشتی‌های حامل کمک‌های بشردوستانه قبل از رسیدن به اسکله یا بندری است که ایالات متحده برای ایجاد آن در سواحل غزه تلاش می‌کند.

دوم رفع محاصره بنادر اشغالگران است. این روزنامه می‌نویسد که این اقدام بخشی از تلاش‌های تل‌آویو برای یافتن مسیرهای دریایی برای انتقال کالا به اراضی اشغالی در پاسخ به چالش‌های کنونی و چالش‌هایی است که ممکن است درآینده برای امنیت داخلی اسرائیل و ازجمله در خصوص خدمات لجستیک دریایی به وجود بیایند.

به گزارش این روزنامه، در سایه حملات مداوم انصارالله به کشتی‌هایی که به سمت بنادر اراضی اشغالی حرکت می‌کنند، اسرائیل به دنبال جایگزین‌هایی برای اطمینان از انتقال کالا به این اراضی است که گزارش‌ها اشاره دارند این حملات به اقتصاد آن آسیب زده است.

ساری عرابی، نویسنده و پژوهشگر سیاسی معتقد است که ایده خرید بندری در قبرس به منظور گشودن کریدور دریایی به غزه، گامی بسیار جلوتر از تفکر کنونی آمریکا مبنی بر ایجاد اسکله دریایی برای دریافت کمک‌های بشردوستانه در نوار غزه است. وی در اظهاراتی به الجزیره نت گفت که اسرائیل از این طریق به دنبال دستیابی به چهار هدف است:

مهندسی مجدد نوار غزه با ایجاد شرایط جدید سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، این شرایط ممکن است بیانی باشد از آنچه صهیونیست‌ها «روز پس از جنگ» می‌نامند. البته به گونه‌ای که با دیدگاه‌های اسرائیل و آمریکا سازگار باشد. در این زمینه می‌توان به تشدید کنترل کامل امنیتی و اقتصادی بر نوار غزه اشاره کرد، به طوری که اسرائیل تنها طرفی باشد که هر چیزی که وارد نوار غزه یا از آن خارج می‌شود را کنترل کند.

رژیم صهیونیستی متوجه شده است که این جنگ نگرش جدیدی را نسبت به نوار غزه ایجاد کرده است و هیچ کس دیگر نمی‌تواند در مورد محاصره مداوم نوار غزه به مدت ۱۷ سال سکوت کند و اکنون همه متوجه شده‌اند که یکی از دلایل انفجار در هفت اکتبر محاصره اسرائیل بوده است و بنابراین اسرائیل پس از پایان این جنگ ممکن است خود را مقابل مطالبات درباره رفع محاصره نوار غزه ببیند و بدون اینکه اظهار نظر نهایی و قاطع در این باره داشته باشد آن را نمی‌پذیرد.

رژیم صهیونیستی همچنین می‌خواهد بار یا شرمساری را بر دوش مصر بگذارد چراکه اکنون خودش پس از انباشته شدن هزاران کامیون کمک در گذرگاه رفح بدون اینکه به دلیل بازرسی‌های اسرائیل قادر به ورود به نوار غزه باشند، در شرمندگی به سر می‌برد. خرید بندر لزوماً به معنای لغو نقش مصر نیست بلکه بیشتر ممکن است آن را از شرمساری خلاص کند تا زمانی که برخی از ترتیبات مربوط به گذرگاه رفح انجام شود.

عرابی همچنین بر این باور است که از جمله اهدافی که اسرائیل به دنبال آن است، جریان امدادرسانی به نوار غزه از طریق دریا و نه از گذرگاه رفح است تا بتواند ضمن بهبود وجهه خود، این جنگ را تداوم بخشد که این امر به شدت با چشم انداز آمریکا درباره سیر وقایع در نوار غزه همخوانی دارد.

ایده قدیمی

بر اساس گزارشی که توسط تایمز اسرائیل منتشر شده نکته قابل توجه این است که ایده گشایش کریدور دریایی به سمت غزه از طریق بنادر قبرس جدید نیست، زیرا اسرائیل پیش از این در سال ۲۰۱۸ در جریان مذاکرات با جنبش مقاومت اسلامی (حماس) در توافقی که شامل بازگرداندن جسد ۲ سرباز اسرائیلی نزد این جنبش بود، آن را پیشنهاد کرده بود.

اما تل‌آویو در آن زمان در مورد اهداف خود برای ایجاد کریدور دریایی کمتر ابهام داشت. وزیر جنگ اسرائیل در آن زمان، آویگدور لیبرمن گفت که این طرح مستلزم ایجاد «یک سیستم نظارتی اسرائیلی است که تضمین کند حماس از بندر برای قاچاق اسلحه به نوار غزه استفاده نکند».

کانال اسرائیلی «حداشوت» در آن زمان به نقل از یکی از مقامات وزارت جنگ رژیم صهیونیستی - که آن را یک مقام عالی رتبه توصیف کرد - گزارش داد که طرح اسرائیل مستقیماً به ساکنان غزه ارائه می‌شود و حماس را دور می‌زند.

این مقام اسرائیلی گفت: «ما این طرح را مستقیماً ارائه خواهیم کرد و به آنها توضیح خواهیم داد: این ایده ممکن است و بهایی دارد چه آن را قبول کنید یا رد کنید.»

ناظران بیم دارند که احیای طرح قدیمی بخشی از تلاش‌های صهیونیست‌ها برای جابجایی اجباری مردم غزه از نوار است.

حسن ایوب، استاد سیاست بین‌الملل و تطبیقی در دانشگاه نجاح، معتقد است که این اقدام خطرات واقعی مربوط به جابجایی اجباری خاموش و سیستماتیک جمعیت نوار غزه را به دنبال دارد.

او می‌گوید که موضوع در چارچوب یک طرح سیستماتیک قرار می‌گیرد که با استفاده از سلاح گرسنگی و تخریب زیرساخت‌های نوار غزه و تبدیل آن به مکانی نامناسب برای زندگی و سپس واگذاری موضوع کمک‌های بشردوستانه به اسرائیل آغاز می‌شود و به معنای دور زدن قوانین بین‌المللی و تصمیمات دیوان بین‌المللی دادگستری و تسهیل کار تل‌آویو و متحدان اروپایی و آمریکایی آن برای اقدام در کمک به کسانی است که می‌خواهند نوار غزه را از طریق کریدور دریایی ترک کنند.

ایوب بر این باور است که این طرح آوارگی اجباری دلیل اصلی برهم خوردن مذاکرات با هدف دستیابی به آتش‌بس در غزه است. او همچنین معتقد است خودداری اسرائیل از بازگرداندن ساکنان به شمال نوار غزه و عدم عقب‌نشینی از آنجا نشان می‌دهد تل‌آویو همچنان به برنامه اصلی خود با هدف تخلیه نوار غزه از ساکنانش متعهد است.