به گزارش مشرق ، خروج استیضاح وزیر ورزش ‌و جوانان از دستور كار مجلس مسبوق به سابقه است پيش از اين عبدالرضا شیخ‌الاسلامی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی هفتمین وزیر محمود احمدی‌نژاد که طرح استیضاح وی به هیئت رئیسه مجلس اعلام وصول شده بود نيز در آخرين لحظات استيضاح اش از دستور كار خارج شد.

البته پیش از شیخ‌الاسلامی، دولت‌های نهم و دهم شاهد اعلام وصول استیضاح اسکندری وزیر جهاد کشاورزی در سال 85، محمود فرشیدی وزیر آموزش و پرورش در سال 86، علی کردان وزیر کشور در سال 87، حمید بهبهانی وزیر راه، مجید نامجو وزیر نیرو در سال 89 و حسینی در سال 90 بوده است.

بازوي نظارتي مجلس

استيضاح در مجلس شوراي اسلامي ظاهرا به عنوان يكي از بازوان اصلي نظارتي نمايندگان مجلس براي نظارت بر قوه مجريه كاررويژه اصلي خود را از دست داده و رفته رفته تبديل به ابزاري براي انتقاد از وزيران دولت شده است.

زماني نمايندگان در واكنش به عملكرد وزير سخن از طرح استیضاح وي به ميان مي آورند ولي چندي بعد با تغيير رويكرد خبر از حل مسائل في مابين مي دهند و در اذهان اين موضوع را متبادر مي شوند كه شايد نمايندگان ملت احساس را در تصميمات خود دخيل كرده اند.

نگاهی به قدرت لابی گر دولت در مجلس نشان می‌دهد، که اقناع نمایندگان مجلس برای پس گیری امضا ها یشان که در پس ورقه استیضاح خودنمایی می کند، کار سختی نیست. مجلس هشتم جدا از موضوع استیضاح مرحوم علی کردان وزیر وقت کشور، نشان نداد که در انجام استيضاح جدي باشد.

حال با آغاز بكار مجلس نهم و تجربه اولين استيضاح اين مجلس يعني وزير ورزش و جوانان و انتشار اخباري مبني بر انصراف نمايندگان از استيضاح اين وزير اين گمانه تقويت مي شود كه با وجود تغيير تركيب بسيار در مجلس نهم ولي آنان بر مشي مجلس هشتمي ها ظاهرا پايبند هستند.

بر اساس آیین نامه داخلی جدید مجلس طرح استیضاح وزرای کابینه با امضای 15 نفر در مجلس جریان پیدا می کند. در بسیاری از موارد پذيرفتن درخواست نمايندگان از سوي دولتيان و لابی‌گرهای هیات رییسه مجلس تا آنجا در مجلس رایج است که در طرح استیضاحی که بیش از 100 نفر از نمایندگان مجلس آن را استیضاح کردند،حتی 15 نفر هم برای به جریان افتادن آن و قرار گرفتن در دستور کار مجلس باقی نمی ماند. با این شرایط این سوال مطرح است که علت اصلی طرح استیضاح وزیران در مجلس وعقیم ماندن آن در مجلس چیست؟

حق نظارتي كه لوث مي شود

برخي از نمايندگان بر اين نظرند كه وظایف معاونان پارلمانی وزیران این است که در زمانی که نماینده ای طرح استیضاح وزیری را امضا می کند با او جلسه بگذارند، وعده و امتیاز بدهند تا نماینده از استیضاح وزیر انصراف دهد وامضای خود را پس بگیرد.

نمایندگانی که از انجام استیضاح انصراف می‌دهند با انصراف خود استیضاح که حق نظارتی مجلس است را عملا لوث می‌کنند که این مسئله به شأن واقتدار مجلس ضربه می‌زند .

نمایندگان زمانی که طرح استیضاح یا سوال از وزیر را امضا می‌کنند باید برای امضای خود حرمت قائل شوند و به راحتی حاضر به پس گرفتن آن نشوند.

لابي هاي تصميم ساز

البته در كنار اين مسائل برخي ديگر لابي هاي گسترده و فشار بر نمايندگان را عامل تغيير مواضع آنان مي دانند، اما قوه مجريه بايد به اين موضوع توجه كند كه نظارت در کنار قانون گذاری یکی از وظایف مهم مجلس است و استیضاح یکی از ابزارهای نمایندگان برای پاسداشت وظایف نظارتی آنها است.

هیچ یک از وزارتخانه ها نباید از استیضاح فرارکنند و در مورد این حق نظارتی مجلس تمکین کنند، استیضاح کمک می‌کند که ابهامات برای نمایندگان بر طرف شود.

اساسا بايد گفت كه رایزنی از سوی هر کس در مراودات مجلس، به شدت محکوم بوده و شأن نمایندگان و مجلس که به نام اسلام مزین است، قطعاً باید از رایزنی ها مبری باشد. به فرموده امام راحل(ره)، مجلس در رأس امور است و وقتی نهادی در رأس امور یک کشور قرار می گیرد نیازمند محافظت و مراقبت ویژه است.

استيضاح در دو دولت

تا کنون دو تن از وزرای استیضاح شده از دولت نهم و دهم، با رای مجلس از قطار کابینه خارج شده اند. نخست مرحوم علی کردان وزیر پیشین کشور و حمید بهبهانی وزیر سابق راه. اما چهار وزیر هم سایه استیضاح را از سر گذرانده و در بدنه دولت ابقا شدند. فرشیدی، اسکندری، نامجو و آخرین وزیر هم شمس​الدین حسینی بود. وزرایی که سایه سنگین استیضاح را تا روز قبل از برگزاری این مراسم بر سر خود احساس کرده بودند اما حمایت رئیس​جمهور از آنها و یا دفاعیات خودشان، آنها را از این مهلکه نجات داد.