به گزارش شبکه ایران، فواد به یک کافی نت کوچک در کابل رفته بود که در آنجا به او خبر دادند نامزد اسکار شده است و پس از آن کارگردان فیلم زنگ زد و این موفقیت را به او تبریک گفت. اشک شوق از دیدگان پسر دستفروش افغان سرازیر شده بود و با اشک و لبخند پاسخ تبریکهای دوستان، آشنایان و کارگردانش را میداد.
حالا دیگر او یک چهره شناخته شده و مظهر شادی مردم غمگین کابل است. او میگوید که کسانی که مرا میشناسند با دیدن من بسیار خوشحال میشوند و دوست دارند با من عکس بگیرند.
این فیلم بیانگر وجود حس امید به آینده در کودکان، نوجوانان و جوانان افغان است زیرا آنها در کشوری که فقر و خطر مرگ هر لحظه تهدیدشان میکند به آینده خود و کشورشان امیدوارند.