اما معمای اصلی این است که چگونه Delftia acidovorans این ترفند را انجام می دهد، چراکه طلای حل شده در آب سمی است.
محققان کانادایی اظهار داشتند که پاسخ به این سوال در مولکولی وجود دارد که این باکتری آن را دفع می کند. این مولکول هم از ارگانیسم زنده درمقابل سم حفاظت کرده و هم یونهای سمی را به ذرات تبدیل می کند.
در مقاله ای که توسط این محققان در مجله زیست شناسی شیمی منتشر شده آمده است که این اولین بار است که مشخص شده یک متابولیک پنهان می تواند در مقابل طلای سمی خود را حفظ کرده و می تواند به زیست کانی سازی (فرآیندی که اورگانیسمهای زنده از طریق آن مواد کانی تولید می کنند) طلا منتهی شود.
این ملکول می تواند در شرایط pH خنثی و در دمای اتاق چنین کار برجسته ای انجام دهند و طلای محلول در آب را به تکه های جامد تبدیل کند.
ناتان مکاروی از دانشگاه مک مستر اونتاریو به عنوان یکی از نویسندگان این تحقیق اظهار داشت که این تحقیق با هدف تولید طلا از آب در آزمایشگاه انجام نشده است اما به نظر می رسد که این فرآیند میسر باشد.
تحقیقات پیشین نیز نشان داده بود که یک باکتری دیگر با عنوان Ischiadicus metalliduran با سمی بودن طلا به واسطه ذخیر کردن یونهای آن داخل سلولهای خود مقابله می کند. این باکتری برای رشد به برخی از فلزات چون آهن نیاز دارد و سایر فلزات چون نقره آنها را از بین می برد.
طلال محلول در آب به طول نامرئی در اقیانوسها، آبهای زیرزمینی و سایر منابع آبی طبیعی وجود دارد. طلای جامد عمدتا در فرآیندهای زمین شناختی تشکیل می شود.
