به گزارش مشرق به نقل از فارس، "مؤسسه صلح آمريکا " (United States Institute of Peace) با همکاري شرکت‌هاي "موبايل آکورد " (Mobile Accord)، "تک‌چنچ " (TechChange)، دانشگاه صلح سازمان ملل متحد و دانشگاه دفاع ملي در روز 24 ژوئن سال 2010 در راستاي اجراي طرح ابزارهاي هوشمند در خدمت قدرت هوشمند، همايشي با عنوان "آيا مي‌توانيد مرا ياري کنيد؟ تلفن همراه و نقش آن در برقراري صلح در افغانستان " برگزار کرد.
در اين اجلاس، برخي از نوآوران پيشگام در حوزه کاربرد تلفن‌هاي همراه در محيط‌هاي دشوار با متخصصان و سياستمداران افغانستان گرد هم آمدند، تلفن همراه اين ظرفيت را دارد تا با استفاده از آن بتوان تدابير ويژه‌اي در راستاي برقراري صلح در افغانستان بکار بست.
گزارش زير خلاصه‌اي از نکات کليدي مطرح شده در اين همايش را برمي‌شمارد که با تحقيق و کنکاش بيشتر بايد آن‌ها را مورد ارزيابي قرارداد.
"شلدون هيمل فارب " (Sheldon Himelfarb)، مدير اجرايي مرکز نوآوري علم و فن‌آوري در موسسه صلح آمريکا است. "سيسيليا پارادي -گويلفورد " (Cecilia Paradi-Guilford)، فارغ‌التحصيل دانشکده "فلچر " (Fletcher) دانشگاه "تافتس "(Tufts) است که در بانک جهاني در بخش سياستگذاري فن‌آوري اطلاعات و ارتباطات و اجراي عمليات در افغانستان، سري‌لانکا و هند مشغول به کار است. "نيک مارتين " (Nick Martin - رئيس شرکت تک‌چنچ) و "آناند ورقس " (Anand Varghese - دستيار ارشد برنامه‌ريزي در مرکز نوآوري علم‌وفن‌آوري) نيز در انجام تحقيقات اين گزارش کمک شاياني نموده‌اند.
وي در اين همايش سخناني را بيان کرد و مهمترين نکات به شرح ذيل است:
** تا يک دهه قبل، در افغانستان کسي نبود که تلفن همراه داشته باشد اما هم‌اکنون براي 29 ميليون شهروند حدود 13 ميليون اشتراک وجود دارد و نرخ رشد سالانه مشترکين تا 53 درصد برآورد مي‌شود، عواملي وجود دارند که اين روند تصاعدي را شدت مي‌بخشد: از جمله تقاضاي زياد مردم براي ارتباطات، فقدان سيستم‌هاي جايگزين تلفن ثابت، مقررات‌زدايي دولت و بازار رقابتي که عليرغم وجود مناقشات به اين رشد فزاينده دامن مي‌زند.
** شرکت‌هاي بزرگ مخابراتي در افغانستان همان 5 چالشي را ذکر مي‌کنند که در بحث توسعه نيز مطرح است: فقر، نرخ بالاي بي‌سوادي، فساد، نيروي کار بي‌تجربه و فقدان امنيت. با وجود اين چالش‌ها، افغانستان مطالعه موردي ويژه‌اي را با موضوع استفاده از تلفن‌هاي همراه براي ايجاد تغييرات اجتماعي با هدف برقراري صلح انجام داده که در اين تحقيق بر چندين برنامه کاربردي آزمايشي تمرکز شده که مقرر نمودند دولت، سازمان‌هاي غيردولتي و بخش خصوصي اين برنامه‌ها را اجرا کنند.
** سيستم انتقال پول از طريق تلفن همراه (MMT) ثابت کرده است که مکانيسمي قدرتمند براي کاهش فساد، بهبود اصلاحات در بخش امنيتي و ارتقاي توسعه اقتصادي است. اما جامعه بين‌المللي و دولت افغانستان هيچ‌يک تمايلي يا ظرفيتي براي پيشبرد برنامه‌هاي MMT متناسب با پتانسيل واقعي تلفن همراه از خود نشان نداده‌اند.
در جريان اجلاس ماه ژوئن، حداقل دو برنامه کاربردي بسيار ارزشمند مطرح گرديد که اين قابليت را داشتند تا شرايط ثبات و بازسازي را در ابتداي دوران فعاليت دولت مرکزي بهبود بخشند: 1) کسب اطلاعات بازار از طريق تلفن‌هاي همراه، بويژه در بخش کشاورزي؛ 2) استفاده از تلفن‌هاي همراه در جهت تقويت حاکميت محلي و جامعه مدني. دو پيشنهاد فوق توجه ويژه نهادهاي امدادرسان بين‌المللي را به خود جلب مي‌کند که حمايت آن‌ها از افغانستان در عبور از دوره گذار به دوره ثبات بسيار حياتي است.
** از ديگر کاربردهاي تلفن همراه که در راستاي برقراري صلح قابل لمس هستند، مي‌توان به استفاده از اين دستگاه براي حل اختلافات ارضي، نظارت بر روند انتخابات و توانمندسازي جنسيتي و در نهايت آموزش اشاره کرد.
** در کنار ساير کاربردهاي تلفن همراه، به نظر مي‌رسد توجه به دو نياز فراگير در افغانستان بسيار حائز اهميت است: آموزش کاربر و راه‌اندازي سيستم پاسخگوي صوتي دوطرفه براي کمک به اقشار بي‌سواد جامعه.
** سازمان‌هاي بين‌المللي که در افغانستان فعاليت مي‌کنند، نقشي اساسي در کمک به اين کشور دارند تا اهداف دسترسي به تلفن همراه تحقق يابد و درس‌هاي آموخته از ساير مناطق جنگي و مناطق توسعه‌يافته را عملي سازند. با اين‌حال عليرغم نياز مبرم به زيرساختارها و امنيت مشترک، هنوز هيچ مکانيسمي در داخل مرزهاي اين کشور تعريف نشده تا بين اين سازمان‌ها و گروه‌هاي ذينفع افغانستان هماهنگي ايجاد نمايد. در اين خصوص، تشکيل کارگروهي ويژه مي‌تواند گامي موثر در جهت پيشبرد اهداف موردنظر، نوآوري در دست اقدام و همکاري و بازدهي بيشتر نهادهاي امدادرسان، سازمان‌هاي غيردولتي و خود شرکت‌هاي مخابراتي باشد.
