به گزارش مشرق به نقل از فارس، همزمان با ادامه اختلاف بین تهران و مسکو درباره سامانه موشکی اس-300، اخیراً رسانه‌های روسیه‌ای خبر داده‌اند که مسکو سامانه ضد موشکی جدیدی با عنوان «آنتی -2500» که «اس-ای 23-گلادیاتور» نیز مشهور است، به ایران پیشنهاد کرده است.

این در شرایطی است که قرارداد تحویل سیستم‌های "اس-300" در اواخر سال 2007 میلادی امضا شد و قرار بود، روسیه پنج آتشبار از این سیستم های موشکی به ارزش حدود 800 میلیون دلار را به ایران تحویل دهد.

اما دیمیتری میدویدیف، رئیس جمهور روسیه در سپتامبرسال 2010 میلادی با صدور فرمانی تحت عنوان «تدابیر مربوط به اجرای قطعنامه شماره 1929 شورای امنیت سازمان ملل متحد»، تحویل سیستم های اس 300، تسلیحات زرهی و هواپیما، بالگرد و ناوهای جنگی به ایران را ممنوع کرد. در پی آن مسکو قرارداد تحویل سیستم های "اس-300" را در سپتامبر همان سال لغو کرد.

ایران نیز در واکنش به این اقدام از روسیه در دادگاه داوری بین‌‌المللی در سوئیس شکایت کرد.

توجه به این امر ضروری است که سامانه مذکور دارای ماهیتی تدافعی است و مقامات مسکو تا قبل از این به دفاعی بودن مسئله اذعان داشتند و حتی در حال حاضر با همین استدلال (دفاعی بودن سامانه اس-300) در حال تحویل این سامانه به سوریه هستند.

پس از به قدرت رسیدن ولادمیر پوتین در روسیه و با توجه به نگاه وی به غرب انتظار می‌رود که این پرونده به سوی حل و فصل پیش برود؛ در آستانه سفر محمد احمدی‌نژاد رئیس جمهور کشورمان به روسیه بحث درباره پرونده اس-300 دوباره در رسانه‌ها مطرح، گمانه‌زنی در این باره افزایش یافته است.

در همین زمینه «رجب صفروف» رئیس موسسه تحقیقاتی «ایران نو» در مسکو مقاله‌ای در سایت این مرکز منتشر کرد.

وی در این باره نوشته، «ماجرای اس-300 اکنون به بحثی ظریف در روسیه تبدیل شده است و پوتین بخاطر مسائل داخلی نمی‌تواند بگوید که رئیس جمهور قبلی «ندانم کاری»‌کرده و فرمان سال 2010 در عدم فروش اس - 300 را لغو کند.»

وی می‌افزاید: در این شرایط باید گزینه‌های دیگری را مدنظر قرار داد که پیشنهاد سامانه ضد موشکی آنتی-2500 یکی از این گزینه‌هاست.

این تحلیل‌گر روس مدعی است که این سامانه پیش از این به ونزوئلا فروخته شده و اکنون ترکیه و هند هم بی‌تمایل به خرید این سامانه موشکی نیستند.

این بهانه در حالی در فضای فعلی مطرح می‌شود که منابع آگاه بحث درباره توافقات تسلیحاتی تهران-مسکو یکی از محورهای رایزنی احمدی نژاد با پوتین می‌دانند و باید به انتظار نشست و دید که دو طرف چگونه از فضای فعلی در روابط دو جانبه عبور خواهند کرد.

بحث تاثیر گذاری که در این میان مطرح است، تنها یک قرارداد تسلیحاتی نیست بلکه فضای بی اعتمادی ناشی از پابند نبودن مسکو به توافقات دو جانبه در سایه فشار برخی کشورهای عربی و صیهونیست‌هاست.

این درحالی است که روسیه و ایران در موارد مهمی در منطقه منافعی مشترک دارند که پرونده روسیه، مقابله با گسترش ناتو، حضور نظامی آمریکا در منطقه به ویژه اورآسیا در کنار روابط تاریخی، فرهنگی و اقتصادی دو کشور از آن جمله است.