به گزارش گروه فرهنگی مشرق به نقل از ابنا، یکی از شاخص ترین لقب های حضرت حمزه،
«اسداللّه و اسد رسوله» به معنای شیر خدا و شیر رسول خداست که نه تنها
پیامبر صلی الله علیه و آله، بلکه امامان معصوم علیهم السلام در مناسبت های
مختلف از حضرت حمزه با این لقب یاد می کردند.
این لقب نشان گر روحیه سلحشوری و رشادت حمزه در میدان نبرد است که تاریخ نگاران می نویسند او همواره تا اعمال صفوف دشمن نفوذ می کرد و هیچ کس از دم تیغ آتش بارش سالم نمی گذشت.
حضرت حمزه پیش از آنکه به دین اسلام بگراید، همواره پشتیبان رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بود. او در برابر مخالفان و بدخواهان اسلام و پیامبر(ص) قاطعانه می ایستاد و مانع اذیت و آزارهای آنان می شد. حمزه در سال دوم بعثت اسلام آورد اسلام آوردن حمزه، پیروزی درخشانی برای مسلمانان به بار آورد و آنان را از مرحله انزوا و مخفی کاری به سطح بالاتری ارتقا بخشید. از آن پس، مسلمانان با هم اجتماع می کردند و نماز جماعت می خواندند. هم زمان با اسلام حمزه، تغییرات فراوانی در روابط میان مسلمانان و دشمنانشان به وجود آمد و لحن برخورد سران قریش و وابستگان آنان با مسلمانان و در رأس ایشان پیامبراسلام صلی الله علیه و آله تغییر یافت. از آن پس، هتاکی و شکنجه، جای خود را به پند و اندرز و نیز تطمیع و تهدید داد.
حمزه همراه دیگر مسلمانان به مدینه هجرت کرد و خدمات ارزندهای بویژه در امور نظامی ارائه داد. در جنگ بدر حضور داشت و در این معرکه، نقشی بسیار ارزنده و فراموش نشدنی از خود ایفا کرد.
یکی از میدان های جنگ که صحنه های رشادت های حمزه را در دل خود ثبت کرد، میدان احد است. ابن سعد در کتاب خود می نویسد: «حمزه بن عبدالمطلب در احد با دو شمشیر پیش روی رسول خدا صلی الله علیه و آله می جنگید و همواره می گفت: من شیر خدا هستم و به دل دشمن می تاخت».
حمزه در احد، به هنگام تهاجم دشمن، وفادار و ثابت قدم از رسول خدا دفاع میکرد و توانست سی مشرک جنگجو را به هلاکت برساند. یکی از مشرکان به نام «وحشی»، که زیر درختی در کمین آن سردار دلاور نشسته بود. حمزه را به شهادت رساند. و هند بدن حمزه را مُثله کرد. و حمزه و شهدای جنگ احد در همان جا به خاک سپرده شد.
حضرت فاطمه زهرا علیها السلام هر هفته به زیارت قبر او رفته، اشک میریخت. حمزه کسی است که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله دربارهاش فرمود: هر کس مرا زیارت کند، ولی به زیارت حمزه نرود، جفا کرده است.
این لقب نشان گر روحیه سلحشوری و رشادت حمزه در میدان نبرد است که تاریخ نگاران می نویسند او همواره تا اعمال صفوف دشمن نفوذ می کرد و هیچ کس از دم تیغ آتش بارش سالم نمی گذشت.
حضرت حمزه پیش از آنکه به دین اسلام بگراید، همواره پشتیبان رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بود. او در برابر مخالفان و بدخواهان اسلام و پیامبر(ص) قاطعانه می ایستاد و مانع اذیت و آزارهای آنان می شد. حمزه در سال دوم بعثت اسلام آورد اسلام آوردن حمزه، پیروزی درخشانی برای مسلمانان به بار آورد و آنان را از مرحله انزوا و مخفی کاری به سطح بالاتری ارتقا بخشید. از آن پس، مسلمانان با هم اجتماع می کردند و نماز جماعت می خواندند. هم زمان با اسلام حمزه، تغییرات فراوانی در روابط میان مسلمانان و دشمنانشان به وجود آمد و لحن برخورد سران قریش و وابستگان آنان با مسلمانان و در رأس ایشان پیامبراسلام صلی الله علیه و آله تغییر یافت. از آن پس، هتاکی و شکنجه، جای خود را به پند و اندرز و نیز تطمیع و تهدید داد.
حمزه همراه دیگر مسلمانان به مدینه هجرت کرد و خدمات ارزندهای بویژه در امور نظامی ارائه داد. در جنگ بدر حضور داشت و در این معرکه، نقشی بسیار ارزنده و فراموش نشدنی از خود ایفا کرد.
یکی از میدان های جنگ که صحنه های رشادت های حمزه را در دل خود ثبت کرد، میدان احد است. ابن سعد در کتاب خود می نویسد: «حمزه بن عبدالمطلب در احد با دو شمشیر پیش روی رسول خدا صلی الله علیه و آله می جنگید و همواره می گفت: من شیر خدا هستم و به دل دشمن می تاخت».
حمزه در احد، به هنگام تهاجم دشمن، وفادار و ثابت قدم از رسول خدا دفاع میکرد و توانست سی مشرک جنگجو را به هلاکت برساند. یکی از مشرکان به نام «وحشی»، که زیر درختی در کمین آن سردار دلاور نشسته بود. حمزه را به شهادت رساند. و هند بدن حمزه را مُثله کرد. و حمزه و شهدای جنگ احد در همان جا به خاک سپرده شد.
حضرت فاطمه زهرا علیها السلام هر هفته به زیارت قبر او رفته، اشک میریخت. حمزه کسی است که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله دربارهاش فرمود: هر کس مرا زیارت کند، ولی به زیارت حمزه نرود، جفا کرده است.
مرقد حضرت حمزه قبل از تخریب
