به گزارش مشرق، تفسير اين در حديثبه شرح زير است:

روايت اول: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَعالي لَيَحْفَظُ مَنْ يَحْفَظُ صَدِيقَه»
روايت دوم: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَا تُفَتِّشِ النَّاسَ فَتَبْقَى بِلَا صَدِيق»
شافي، صفحه‌ي 652
دو روايت کوتاه:
فى الکافى، عن الصّادق (عليه‌السّلام)، قال: «انّ اللَّه تعالى ليحفظ من يحفظ صديقه»؛ [حضرت امام جعفر صادق عليه‌السّلام فرمودند:] خداى متعال حفظ ميکند آن کسى را که رفيق خود را حفظ کند. [البته] مراد، حفظ جسمانى نيست فقط - حالا آن هم يکى از مصاديقش ممکن است باشد - يعنى آبروى او را حفظ کند، شخصيت او را حفظ کند، جهات او را حفظ کند [و] مراعات کند. خدا يک چنين کسى را حفظ ميکند. اين پيوندهاى برادرى و رفاقت و انس و اخوت، در اسلام اينقدر اهميت دارد. شما ملاحظه‌ى رفيقتان را ميکنيد، او را حفظ ميکنيد، خداى متعال در پاداش اين عمل، شما را حفظ ميکند. البته حفظ کردن رفيق معناش اين نيست که انسان از گناه او، از خطاى او دفاع کند؛ کما اينکه در اين کارهاى حزبى و جناحى و خطى و اين چيزها معمول است که اگر خطائى هم از کسى سر بزند، چون با آنها هم‌جبهه است، هم‌خط است، هم‌حزب است، هم‌گروه است، بايد بايستند پايش دفاع کنند؛ نه، اين مراد نيست؛ اين حفظ او نيست؛ اين در واقع مخذول کردن او، بدبخت کردن اوست و خود؛ بلکه مراد، حفظ آبروى مؤمنى است که برادرى ايمانى با انسان دارد. جامع، برادرى ايمانى است. اين يک روايت.

يک روايت ديگر هم باز از کافى است، از امام صادق (عليه الصّلاة و السّلام)؛ ميفرمايد که: «لا تفتّش النّاس فتبقى بلا صديق»؛ در کارهاى مردم ريز نشو، تفتيش نکن، جزئيات را دنبال نکن. دنبال پيدا کردن عيوب ريز و درشت افراد نباش. اگر اينجور باشد، بدون رفيق خواهى ماند. يعنى هر کسى بالاخره يک عيبى دارد ديگر. اگر بخواهى همين‌طور ريز بشوى، تفتيش کنى، دنبال کنى، کسى برايت باقى نميماند.