این خبرگزاری نوشت، بیش از 20 سال است ولاسکو را می‌شناسیم. در سال 1989 در طی چهار ماه تمرین با تیم ملی والیبال ایتالیا، مدال طلای قهرمانی اروپا را به دست آورد. پنج سال را هم در فوتبال فعالیت کرد. سپس مجددا به رشته مورد علاقه‌اش بازگشت و در سال 2011 سرمربی تیم ملی والیبال ایران شد.
* آیا شما از عملکرد تیم ملی ایران راضی هستید؟
البته؛ در سال اول حضورم قهرمان آسیا شدیم. سال گذشته تنها با اختلاف یک ست از دست داده به المپیک لندن راه نیافتیم ولی در فاصله چند ماه بعد در مسابقات انتخابی لیگ جهانی پیروز شدیم و به این مسابقات راه یافتیم. من از این نتایجی که کسب کردم راضی‌ام ولی خوشحالی من از تغییر نگرش ایران به والیبال است. در حال حاضر در مرحله آماده‌سازی برای دفاع از عنوان قهرمانی آسیا هستیم. بازیکنانم خیلی فنی‌تر شده‌اند و کمتر مرتکب اشتباه می‌شوند. آنها فقط به پیروزی فکر می‌کنند.
* شما مربی تیم‌های ملی و باشگاهی آرژانتین، ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی بودید. یک دفعه راه‌تان به طرف آسیا رفت؛ چه چیزی نظر شما را جلب کرد؟
قطعاً در حال حاضر بیشتر از دوره‌های قبلی فعالیتم راضی هستم و واقعاً لذت می‌برم. مخصوصاً در سال اولی که به ایران آمدم. همه چیز متفاوت بود، ولی شبیه جهان قدیم نبود. خیلی سخت نبود که خودم را به شرایط وفق دهم. بیشتر سعی کردم نگاه شاگردانم را به مسابقه تغییر دهم.
* به نظر شما تفاوت والیبال اروپا و آسیا در چیست؟ آیا این تفاوت خیلی مشهود است؟
به نظر من تفاوت مشهودی وجود ندارد. تیم ایران به عنوان یک تیم آسیایی قبلاً سعی کرده بود که این شرایط را کپی کند. سعی خودشان را کرده بودند، به طوری که با الگو برداری از تیم‌های خوب اروپا و همچنین برزیل و آمریکا، سعی کردند از تیم‌های آسیایی فراتر روند و امروز من ثمره کارهایم را می‌بینم. ایرانیان دیگر در آسیا بازی نمی‌کنند. شاید به طور کامل شبیه اروپا نشده باشند، ولی نزدیک به تیم‌های خوب قاره اروپا هستند.
* شما هنوز هم باید در مسابقات قاره خودتان با تیم‌های آسیایی بازی کنید. بهتر نیست بازی‌های تدارکاتی با تیم‌های آسیایی به جای روسیه انجام دهید؟
نه؛ نظر من این است که برای بازی‌های دوستانه باید با بهترین تیم‌های جهان بازی کنیم. مطمئن باشید که این روش برای تیم ایران مفیدتر است.
* به نظر شما تفاوت محسوس بین مسابقات تیم ملی روسیه در المپیک 2012 لندن و لیگ جهانی 2013 چه بود؟
اول از همه، به نظر من پیروزی در این دوره لیگ جهانی یک دستاورد بزرگ برای روسیه است. طبق یک قاعده پس از مسابقات المپیک بسیاری از تیم‌ها در حال کسب تجربه هستند و نتایج خوب کاهش می‌یابد، چرا که بعد از مسابقات المپیک بازیکنان جوان به تیم‌ها دعوت می‌شوند و حتی تغییرات در موضع مربیگری به وجود می‌آید. پیروزی روسیه در هر مسابقه نه تنها حکم پیروزی در لیگ جهانی را داشت، بلکه روس‌ها اقتدارشان را ثابت می‌کردند.
* در والیبال در طول دوره‌ای، زمان برتری یک تیم بوده است. طی دوره‌ای طولانی مدت تیم شوروی قهرمان بود. سپس آمریکایی‌ها تیم اول والیبال جهان شدند. مدتی بعد جهان والیبال تحت موقعیت اول تیم ایتالیا به مربیگری شما بود. از سال اول قرن بیست و یکم برزیلی‌ها والیبال را دیکته کردند؛ حالا شما فکر می‌کنید الان زمان روسیه است؟
من قبلاً گفتم، در حالی که زیاد به چنین موضوعاتی عقیده ندارم. تنها نکته‌ای که من واقعاً به آن معتقد هستم؛ رهبری طولانی مدت یک تیم در طول دوره‌ای به نفع والیبال جهان نیست. برای روسیه اگر چنین است، آن خوبه (می‌خندد)، اما برتری یک تیم در مدت زمان طولانی مانند اتحادیه شوروی، پس از آن ایالت متحده آمریکا و بعد ایتالیا، اصلا خوب نیست. بسیار بهتر و مفیدتر است که در هر مسابقه یک تیم برنده شود.
*تا چند سال دیگر مربیگری را ادامه می دهید؟ آیا این حرفه حدود سنی مشخصی دارد؟
نمی‌دانم؛ تا حالا به این موضوع فکر نکرده‌ام. هنوز زود است! من حدود 60 سال دارم.
