به گزارش مشرق، به طور معمول در سينما و تلويزيون براي اينکه کچل شدن بازيگري نشان داده شود، از «کَپ» استفاده مي شود. چيزي شبيه پوست که با قرار دادن آن بر سر بازيگر توسط گروه چهره پردازي و انجام چندين کار ظريف، کچل شدن سر بازيگر را نشان مي?دهد اما بنا به چند دليل مختلف چنين اتفاقي در سريال مختارنامه نيفتاد.

به نوشته خبر انلاين ، طبق گفته هاي «عليرضا خورشيد» دستيار اول طراح چهره پردازي، قرار بود پس از صحنه سر تراشيدن، صحنه?هايي فيلمبرداري شود که به تحرک بالاي بازيگران نياز داشت و در چنين صحنه هايي به دليل شدت حرکات بازيگران، عرق کردن آنها، اسب سواري و... ممکن بود اين پوست مصنوعي پاره شود و در چنين شرايطي تکرار يک پلان پُر و پيمان به دليل بيرون آمدن موي يک بازيگر بسيار سخت و دشوار بود.

ديگر آنکه اگر قرار بود براي اين صحنه ها 15 بازيگر و حدود 50 هنرور اصلي از پوست مصنوعي استفاده کنند، اين امر از نظر زماني وقت زيادي را از گروه چهره پردازي مي?گرفت و با فرض آغاز کار گروه چهره پردازي در ساعت?هاي اوليه صبح، اين کار تا ظهر طول مي?کشيد و نور روز براي فيلمبرداري از ميان مي?رفت. از همه مهم تر اينکه کارگردان مختارنامه مي?خواست در اين صحنه دوربين روي سرهاي توابين حرکت کند و تيغ زدن سرها را نشان دهد. پس لازم بود سرها واقعا با تيغ تراشيده شود. ضمن آنکه تيغ ها نيز بايد شکل و شمايلي قديمي پيدا مي کرد. در نهايت در روز فيلم برداري تيغ ها توسط گروه صحنه ساخته شد، اما نتيجه کار چيزي نبود که به راحتي بازيگران بتوانند با آن سرِ ديگر بازيگران را بتراشند.

به همين دليل گروه چهره پردازي سريال با راهنمايي «مسعود ولد بيگي» طراح چهره پردازي، لباس?هاي توابين را بر تن کردند و پس از آنکه چهره آنها نيز به توابين شبيه شد و خودشان هم سرهايشان را تراشيدند، وارد صحنه شدند و با دقت فراوان در مقابل دوربين شروع به تراشيدن سرهاي حدود 15 بازيگر اصلي و 50 هنرور کردند. انجام اين کار براي اغلب بچه هاي گروه چهره پردازي سخت و دشوار بود.

آنها جزو «جوانان خوش تيپ» پشت صحنه مختارنامه بودند و پذيرفتن اينکه به خاطر مختارنامه حاضر شوند از موهاي زيبا و پُرپشت خود بگذرند، فداکاري بزرگي بود که البته با تشويق ديگر دست اندرکاران مختارنامه مواجه شد.

آن?ها بايد اين کار را جوري با دقت انجام مي دادند که ضمن تراشيدن سر توابين با سرعت و ريتم مورد نظر کارگردان، زخمي هم در سر آنها ايجاد نکنند. علت ديگر اين حساسيت هم اين بود که اين صحنه ها قابل تکرار نبود، چون بازيگرها موي خود را از دست مي دادند و ديگر نمي شد صحنه تيغ زدن سر آنها را از نو فيلم برداري کرد. اين صحنه براي بچه هاي گريم بسيار پر استرس و پر هيجان بود. البته براي «انوشيروان ارجمند» بازيگر نقش رفاعه بن شداد از پوست مصنوعي يا همان «کَپ» استفاده شد چون او همزمان با مختارنامه در حال ايفاي نقش در پروژه ديگري بود که اگر موهايش تراشيده مي شد، تداوم بازي اش در آن فيلم از بين مي رفت. حتما حالا براي شما قابل لمس است که براي شکل گيري هر پلان اين سريال چه حساسيت هايي لحاظ شده تا کار قابل باور از آب دربيايد.