گروه فرهنگی مشرق - وحید جلیلی از فعالان فرهنگی و روزنامه نگاران با سابقه کشور است که از دست اندرکاران جشنواره مردمی فیلم عمار نیز هست. مسوول شورای سیاست‌گذاری این جشنواره نوپا برای گفتگویی کوتاه روبروی ما نشست و به سوالاتمان پاسخ داد:
* جشنواره عمار به سبب وجه بین المللی و رویکردهای مهمی نظیر هالیوودیسم، با دیگر جشنواره‌های داخلی متفاوت است. آیا این جشنواره ظرفیت این را دارد که در چند سال آینده به یک جشنواره مستقل بین‌المللی تبدیل شود، که در سراسر دنیا مورد توجه قرار بگیرد؟
این ظرفیت قاعدتا وجود دارد. به این دلیل که ظرفیت عمار برای خودش نیست برای انقلاب اسلامی است و هر کس به انقلاب اسلامی متصل شود، می تواند از گستره آرمان های خودش و ظرفیت های انقلاب اسلامی در جهان استفاده کند. اگر بخواهیم با نگاه آماری هم به آن نگاه کنیم، نکته مورد نظر شما به تحقق خواهد پیوست. نمونه آن هم جشنواره امسال است، که ما هر چند تا حدودی در اعلام بخش بین‌الملل خودمان تعلل داشتیم اما با این وجود حدود 700 اثر از 60 کشور مختلف در سراسر دنیا به صورت داوطلبانه برای ما ارسال شد.
بعضی از این آثار هم مربوط به فیلمسازان مطرح و بزرگی است که ما فکرش را نمی‌کردیم برای ما فیلم بفرستند. مثلا آقای جان پیلگر مستند ساز بزرگ بین‌المللی اولین نمایش مستند خودش را در ایران قرار داده است. این مستند در مورد جنایات متعدد علیه بومیان استرالیا است. این نشان می دهد که با توجه به جنس انحصار پیچیده ای که در فضای امپریالیسم رسانه ای بین المللی وجود دارد، هرجایی که روزنه ای باز شود، آدم‌های فعال زیادی در هنر و رسانه هستند که تلاش می‌کنند تا خودشان را به آن روزنه برسانند و از طریق آن دیده شوند.
*بزرگترین موانع موجود بر سر رشد و توسعه جنشواره عمار در سطح بین المللی چه مسائلی است؟ آیا مباحث مالی و سیاست های داخلی بر این مهم تاثیر دارند؟
بله مورادی که شما اشاره کردید مطرح است. اما اصلی ترین مشکل برمی گردد به فضای تعاملی ایران با رسانه های بین المللی. بسیاری از زیرساخت‌ها و اطلاعات مربوط به کشورهای دنیا به صورت مستقل در کشور ما طرح نمی شود. ما تا حالا فقط همان چیزی که غرب می‌خواهد از جهان اطراف به ما نشان بدهد را دیده‌ایم. مثالش هم دیدار اخیر جبهه انقلاب فرهنگی با حضرت آقا بود که ایشان در آن جلسه به همین موضوع اشاره کردند و فرمودند: کودکان ما اسامی فوتبالیست های خارجی را از خیلی چیزها بهتر می شناسند.
الان به من و شمای رسانه ای اگر بگویند 5 دقیقه در مورد مصر و واقعیت های آنچه در این کشور می گذرد، صحبت کنید، احتمالا حرف کم می آوریم. اگر بگویند دو تا روزنامه نگار تونسی یا یک فیلمساز الجزایری نام ببر نمی توانیم. ولی اسامی بازیکنان بوندسلیگا را از بریم. این تازه مربوط به ما اهالی رسانه است. دیگر وای به حال مردم عادی.
این فضای معیوب و مریض رسانه‌ای داخل کشور بزرگترین مانع پیش روی جشنواره عمار است که باید فکری به حال آن بکنیم.
* جشنواره عمار به سبب وجه بین المللی و رویکردهای مهمی نظیر هالیوودیسم، با دیگر جشنواره‌های داخلی متفاوت است. آیا این جشنواره ظرفیت این را دارد که در چند سال آینده به یک جشنواره مستقل بین‌المللی تبدیل شود، که در سراسر دنیا مورد توجه قرار بگیرد؟
این ظرفیت قاعدتا وجود دارد. به این دلیل که ظرفیت عمار برای خودش نیست برای انقلاب اسلامی است و هر کس به انقلاب اسلامی متصل شود، می تواند از گستره آرمان های خودش و ظرفیت های انقلاب اسلامی در جهان استفاده کند. اگر بخواهیم با نگاه آماری هم به آن نگاه کنیم، نکته مورد نظر شما به تحقق خواهد پیوست. نمونه آن هم جشنواره امسال است، که ما هر چند تا حدودی در اعلام بخش بین‌الملل خودمان تعلل داشتیم اما با این وجود حدود 700 اثر از 60 کشور مختلف در سراسر دنیا به صورت داوطلبانه برای ما ارسال شد.
بعضی از این آثار هم مربوط به فیلمسازان مطرح و بزرگی است که ما فکرش را نمی‌کردیم برای ما فیلم بفرستند. مثلا آقای جان پیلگر مستند ساز بزرگ بین‌المللی اولین نمایش مستند خودش را در ایران قرار داده است. این مستند در مورد جنایات متعدد علیه بومیان استرالیا است. این نشان می دهد که با توجه به جنس انحصار پیچیده ای که در فضای امپریالیسم رسانه ای بین المللی وجود دارد، هرجایی که روزنه ای باز شود، آدم‌های فعال زیادی در هنر و رسانه هستند که تلاش می‌کنند تا خودشان را به آن روزنه برسانند و از طریق آن دیده شوند.
*بزرگترین موانع موجود بر سر رشد و توسعه جنشواره عمار در سطح بین المللی چه مسائلی است؟ آیا مباحث مالی و سیاست های داخلی بر این مهم تاثیر دارند؟
بله مورادی که شما اشاره کردید مطرح است. اما اصلی ترین مشکل برمی گردد به فضای تعاملی ایران با رسانه های بین المللی. بسیاری از زیرساخت‌ها و اطلاعات مربوط به کشورهای دنیا به صورت مستقل در کشور ما طرح نمی شود. ما تا حالا فقط همان چیزی که غرب می‌خواهد از جهان اطراف به ما نشان بدهد را دیده‌ایم. مثالش هم دیدار اخیر جبهه انقلاب فرهنگی با حضرت آقا بود که ایشان در آن جلسه به همین موضوع اشاره کردند و فرمودند: کودکان ما اسامی فوتبالیست های خارجی را از خیلی چیزها بهتر می شناسند.
الان به من و شمای رسانه ای اگر بگویند 5 دقیقه در مورد مصر و واقعیت های آنچه در این کشور می گذرد، صحبت کنید، احتمالا حرف کم می آوریم. اگر بگویند دو تا روزنامه نگار تونسی یا یک فیلمساز الجزایری نام ببر نمی توانیم. ولی اسامی بازیکنان بوندسلیگا را از بریم. این تازه مربوط به ما اهالی رسانه است. دیگر وای به حال مردم عادی.
این فضای معیوب و مریض رسانه‌ای داخل کشور بزرگترین مانع پیش روی جشنواره عمار است که باید فکری به حال آن بکنیم.
